...............................................................
Ηλίας Κεφάλας (γ. 1951)
Δύο ποιήματα του ποιητή Ηλία Κεφάλα*
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ
Όπως η χλόη φύεται στις χαρακιές των βράχων
Όπως πυκνώνει στα κενά και ανυψώνεται
Ανάμεσα από ξύλα πέτρες και νερά η περικοκλάδα
Έτσι κι η θλίψη μου θεριεύει χόρτο πρόθυμο
Καταλαμβάνοντας κενά της αμεριμνησίας
Και βάζοντας φωτιά σε γλυκασμούς
Χορταριάζω ολόκληρος από μελαγχολία
Και δεν φταίει γι' αυτό ο καιρός κι η εποχή
Παρά μόνον ο κρύος άνεμος
Που μέσα μου φυσάει
Κι έχει σκοπό να με παγώσει
Και να με σπάσει σαν το κρύσταλλο
2 Μαρτίου 2017
ΤΟΠΟΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Αναλογίζομαι συχνά τους ποιητές
Που έβαλαν τέρμα στη ζωή τους
Ή πέθαναν ξαφνικά έξω από το σπίτι τους
Αν τους ευνόησε - ει δυνατόν -
Ο τόπος του θανάτου τους
Ή τους δυσκόλεψε στην άτακτη μετάβαση
Άλλοι από αυτούς μέσα στο τρένο σβήσαν
Άλλοι σ' έν' αχερούσιο ταξί
Κι άλλοι - φευ - σε ρυπαρά ξενοδοχεία
Αλλά και πόσοι άλλοι ακόμα πέφτοντας
Από γέφυρες και ταράτσες άσημων κτιρίων
Λοιπόν - κανένας από δέντρο;
Από ένα πράσινο κλαράκι ουδείς;
Ούτε μισός από ανθισμένη εξέδρα
Με την ψευδαίσθηση πουλιού που χάνεται;
Λοιπόν - εμείς που ζούμε μες στα δέντρα
Αυτό να το 'χουμε πάντα στο νου
Όταν την λογική σαλέψει η απελπισία μας
Κι όταν οι ώρες της ανάγκης μας
Ζητήσουν την αρχιτεκτονική τους
21 Φεβρουαρίου 2017
*Σημείωση : Από τη συλλογή "γραφέας του φυσικού έπους", (εκδ. Θράκα, 2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου