Από «ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ» (1960-1978)
· Από «Το Κορμί και το Σαράκι»
το φιλί
ενώνει πιο πολύ
απ’ το κορμί
γι’ αυτό το αποφεύγουν
οι πιο πολλοί
……………………………………………………….
λογιώ λογιώ κουμάσια
γύρω απ’ τα τζιου-μποξ
άλλος μπανίζει άλλος διπλαρώνει
κανείς δε νοιάζεται για μουσική
………………………………………………………….
η θάλασσα ηδονίζεται με τα ναυάγια
τα προκαλεί
τα κουκουλώνει
είσαι η θάλασσα
είμαι ναυάγιο
…………………………………………………………..
φάτσες ψυχρές
τις σκάλες του υπουργείου κατεβαίνουν
κανέναν γελαστό δεν είδα
όλοι πουλήσαν το χαμόγελό τους
για μια υπογραφή
…………………………………………………………..
βύθισε τον ήλιο σου
στην πιο σκοτεινή μου γωνιά
μπήξε το ψέμα σου
στην πιο θλιβερή μου αλήθεια
…………………………………………………………..
σαν τον καφέ είναι ο έρωτας
άλλοι τον προτιμούν βαρύγλυκο
άλλοι τον θέλουν με ολίγη
οι πιο πολλοί τον πίνουν μέτριο
κι όλοι το ίδιο τον πληρώνουν
…………………………………………………………..
τα λουλούδια θέλουν φροντίδα
τα ζώα θέλουν περιποίηση
οι άνθρωποι θέλουν αφοσίωση
οι θεοί θέλουν λατρεία
πώς να τα βγάλει πέρα ένας άνθρωπος
………………………………………………………….
· Από «Το Κορμί και το Μεράκι»
η νύχτα είναι παγερή
και μ’ έχεις στήσει
με γέλασες
με γέρασες
………………………………………………………….
καινούργιο χιόνι πέφτει
επάνω στο παλιό
κι άλλες νιφάδες βιάζονται
να γίνουν λάσπη
………………………………………………………….
απ’ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά
πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;
………………………………………………………….
σε πήρα να μ’ επισκευάσεις
κι εσύ με ξεχαρβάλωσες
…………………………………………………………..
κάθε φορά που νομίζω πως σ’ έχω στο χέρι
βλέπω πόσο ο έρωτας είναι αχειροποίητος
……………………………………………………………………
· Από τον «Μπουφέ»
αν δεν μπορείς να χτίσεις
μπορείς να σκάψεις
αν δεν μπορείς να γίνεις
μπορείς να είσαι
…………………………………………………………………
δόξα έχει η μαύρη πέτρα σου και το ξερό χορτάρι
μα τι να την κάνεις τη δόξα
όταν η πέτρα εξακολουθεί να ‘ναι μαύρη
και το χορτάρι μένει ακόμα ξερό
………………………………………………………………..
έλαιον θέλω και ου θυσίαν
κι εμείς που θυσιαστήκαμε;
εμείς που δε λαδώσαμε;
………………………………………………………………...
οι μεν της καταστάσεως
οι δε της αντιστάσεως
μονάχα οι προθέσεις διαφέρουν
……………………………………………………………….
τα πρόβατα απήργησαν
ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής
[αντιπαροχή]
εκεί που μαραίνονταν κήποι
τώρα ανθίζουν σπίτια
……………………………………………………………
συνήθως νύχτα
γίνονται οι συλλήψεις
και οι μεν και οι δε
………………………………………………………………
καημένε Μακρυγιάννη να ‘ ξερες
γιατί το τζάκισες το χέρι σου
το τζάκισες για να χορεύουν σέικ
τα κωλόπαιδα
…………………………………………………………………
και τι δε κάνατε για να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πως είμαι σπόρος
……………………………………………………………………………
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ : Θεσσαλονικιός ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός, επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής· γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1931. Πραγματικό του ονοματεπώνυμο Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Σπούδασε φιλολογία στο ΑΠΘ (1950 – 1954), εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτ. Βιβλιοθήκη της Θεσ/νίκης (1957 – 1965) και από το 1965 ασχολείται επαγγελματικά με φιλολογικές επιμέλειες κειμένων και εκδόσεις. Ιδρυτής και υπεύθυνος του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαγώνιος» (1958) που κυκλοφορούσε με παύσεις μέχρι το 1983. Η «Διαγώνιος» ήταν το φυτώριο αρκετών συνομήλικων και νεότερων λογοτεχνών, όπως του Γ. Ιωάννου, του Ν.Α.Ασλάνογλου, του Τόλη Καζαντζή, του Σάκη Παπαδημητρίου. Το 1974 ίδρυσε την Αίθουσα Τέχνης της Διαγωνίου, που ήταν στέκι των καλλιτεχνών και των λογοτεχνών της Θεσ/νίκης. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τον Διον. Σαββόπουλο, τον Στ. Κουγιουμτζή, τον Νίκο Θωμά.
Έχει εκδώσει αρκετές φορές συγκεντρωτικά τα ποιήματά του, ενώ έχει γράψει και πεζά και δοκίμια με ενδεικτικούς τίτλους, Η κάτω βόλτα – 1963, Οι ρεμπέτες του Ντουνιά – 1986, Σειρά πρώτη – 1965, Εναντίον – 1986,1993, Τα επ’ εμοί – 1993, κ.ά. Μελέτες του: Συμπληρώνοντας κενά: Σολωμός-Καβάφης-Καββαδίας-Δούκας-Λαούρδας – 1988, Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού – 1961, Στιχάκια του στρατού – 1973 κ.ά.
Έχει μελοποιήσει τα ποιήματά του Το αιώνιο παράπονο – 1994, και έχει κυκλοφορήσει με δική του επιμέλεια τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου