..............................................................
Ακούω και διαβάζω αρκετούς φίλους που επικαλούνται ως αρνητική "συμβολή" ή αρνητική συνέπεια της κατάστασης στις σημερινές συνθήκες του επαγγέλματος των συναδέλφων ηθοποιών την κατάργηση της άδειας. άσκησης επαγγέλματος. Εκτός από τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα του "επιχειρήματος" γεννιόνται και ορισμένα ερωτήματα: Αλήθεια, όσοι επικαλούνται ως αίτιο της σημερινής έκρυθμης κατάστασης την κατάργηση της άδειας έχουν κάποια στατιστικά στοιχεία που να αφορούν πόσοι κάτοχοι της "άδειας" και πόσοι μη "αδειούχοι" (ας μου επιτραπεί η χρήση αυτού του αδόκιμου όρου) ασκούν το επάγγελμα του ηθοποιού στις θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές; Γιατί έχω την εντύπωση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ενεργών συναδέλφων είναι απόφοιτοι δραματικών σχολών και ελάχιστοι μόνο "ταλαντούχοι" (ας μου επιτραπεί κι εδώ ο δεύτερος αδόκιμος και μη τυπικός όρος). Δεύτερο ερώτημα: Πώς μπορούν να εξηγήσουν ότι π α ρ ά και μ ε τ ά την κατάργηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος αυξήθηκαν κατ' αρχήν οι δραματικές σχολές (κυρίως οι ιδιωτικές) αλλά και μαζί αυξήθηκε και ο αριθμός των νέων που επιθύμησαν και εγγράφηκαν σ' αυτές για να σπουδάσουν την τέχνη του ηθοποιού; Θέλησαν άραγε να αποκτήσουν ένα δεύτερο απολυτήριο λυκείου; Μάλλον επιθυμούσαν να προσθέσουν στον τυπικό "εξοπλισμό" τους έναν ανώτερο τίτλο σπουδών, αλλά και ένα ουσιαστικό ανώτερο επίπεδο σπουδών και επαγγελματικής εξειδίκευσης. Η κατάργηση της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού (που έγινε επί υπουργίας Ανδρέα Ανδριανόπουλου τον Μάιο του 1981 - βλ. νόμος 1158/1981—ΦΕΚ 127/13-5-1981 περί οργανώσεως και διοικήσεως σχολών Ανωτέρας Καλλιτεχνικής Εκπαιδεύσεως, Κρατικού Βραβείου Θεάτρου και καταργήσεως Αδείας Ασκήσεως Επαγγέλματος Ηθοποιού - απλώς η Μελίνα Μερκούρη άφησε ως είχε την κατάσταση που παρέλαβε όπως και οι μεταγενέστεροι υπουργοί Πολιτισμού) διαισθάνομαι (καθώς δεν μπορούμε να κάνουμε δίκη προθέσεων) ότι αποσκοπούσε στην τιμητική "αποκατάσταση" ηθοποιών που μέχρι εκείνα τα χρόνια μόνο με το ταλέντο τους παρουσίαζαν θαυμαστές επιδόσεις στο θέατρο, στο σινεμά ή και στην τηλεόραση - ας μην αναφερθώ σε παραδείγματα, όλοι τα γνωρίζουμε. Διαισθάνομαι επίσης ότι αποσκοπούσε στη ίδρυση Πανεπιστημιακών Σχολών (ή Ακαδημίας Θεάτρου κ.ά. παραστατικών τεχνών) που θα παρείχαν ανώτατου επιπέδου σπουδές στο μέλλον, που όμως αυτό το μέλλον δεν ήταν δυνατόν να οριστεί συγκεκριμένα, μιας και υπήρχαν, και υπάρχουν ακόμα, πολλά ουσιαστικά, θεσμικά και τυπικά προβλήματα για την ευόδωση του σκοπού. Υπενθυμίζω ότι μόνο το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΑΠΘ παρέχει τίτλο σπουδών υποκριτικής, εάν και εφ' όσον οι φοιτητές του τμήματος δηλώσουν στο β' έτος την προτίμησή τους σ' αυτήν την κατεύθυνση. Στην τρέχουσα έκρυθμη κατάσταση το Προεδρικό Διάταγμα, που εξισώνει, υποβιβάζοντάς τες, τις εξειδικευμένες σπουδές με τις γενικές σπουδές του Λυκείου, κάθε άλλο παρά συμβάλλει στη μετάβαση και την επίλυση του χρόνιου προβλήματος σε ανώτερο επίπεδο. Αντίθετα, με τον αυταρχικό χαρακτήρα του περιεχομένου του, αλλά και με την απουσία οιουδήποτε διαλόγου με τους άμεσους αποδέκτες των παράλογων ρυθμίσεών του, δικαιώνει όσους πιστεύουν ότι άλλους σκοπούς, ταιριαστούς στην ιδεολογία της κυβέρνησης (ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών, παιδείας, πολιτισμού, υγείας κλπ.) υπηρετεί...
έγραψε ο υποφαινόμενος Μεθόδιος Αργουμέντης, κατά κόσμον Μανώλης Γιούργος, ηθοποιός & εκπαιδευτικός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου