Λουίς Σεπούλβεδα (1949 - 2020)
ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΟ*
Μπαίνω αργά στα ενεχυροδανειστήρια,
αγνοημένος από χλομούς υπαλλήλους
που ανταλλάσσουν ένα χοντρό χειμωνιάτικο παντελόνι
μ' ένα κομμάτι ψωμί για τον χειμώνα της ζωής.
Ένα πριόνι που παλιά έκοβε σπίτια, καρέκλες,
χαρούμενα τραπέζια όπου τραγουδούσε η σούπα
σαν ένας ανεξάντλητος κορυδαλλός, ή φέρετρα
όπου η ανθρωπότητα χαμογελούσε στα σκουλήκια.
'Ενα κουτάλι, ένα σίδερο, ένα σεντόνι, ένα σουδάριο,
μια Kodak με την κοιλιά γεμάτη μπαλαρίνες,
μια παλιά γκρίζα ομπρέλα, μια ξεβαμμένη σημαία
που δεν έχει κερδίσει ποτέ καμιά μάχη.
Και τώρα είναι η σειρά μου σ' αυτή τη μακριά ουρά
/από αναπήρους,
από εργάτες λιγομίλητους, από έφηβες μουντές.
Ο υπάλληλος με τα μαύρα επιμανίκια παίρνει την καρδιά μου,
την κοιτάζει κόντρα στο φως, τσεκάρει τον κουρδιστό
/μηχανισμό
και καταγράφει με την Underwood του τα πολλαπλά
/τραύματα.
Ύστερα από ένα αγωνιώδες χρονικό διάστημα σιωπής
μας τείνει το κομμάτι μαύρου ψωμιού
το οποίο μασάω αργά αργά
ανάμεσα στους τοίχους αυτού του δρόμου δίχως πόρτες.
*Σημείωση: μτφ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (από το περιοδικό "ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ", τ.238-239, Χειμώνας 2023)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου