.............................................................
Ευγένιος Ιονέσκο (1909 - 1994)
μέσα μας φανερώνεται, ξεπηδάει,
και μαζί του ανοίγει
η τερατώδης, καταχθόνια άβυσσος
της ψυχής μας.
Μάταια
βάλθηκαν να ανιχνεύσουν και
να εξορκίσουν τις πηγές του μίσους.
Πώς θα μπορέσουμε
να απαλλαγούμε από αυτή
την κόλαση;
Προκαλώ φόβο
στον ίδιο μου τον εαυτό και μπροστά
σε κάθε νέο πρόσωπο με πιάνει πανικός:
ποια είναι η κόλαση, τι είδους κόλαση
καλύπτεται πίσω από αυτή την όψη;
Αυτό που πρώτα γνωρίζεις
σε κάθε άνθρωπο είναι
η ευγένειά του, η συστολή του.
Δεν πρέπει να πας πιο μακριά,
θα πέσεις στο χάος.
Ο κόσμος,
αφού δεν είναι παράδεισος,
μόνο κόλαση μπορεί να είναι.
Όπου υπάρχει επιθυμία, υπάρχει
εξουδετέρωση της επιθυμίας.
Ποιος δεν επιθυμεί τα πάντα, ακόμα
κι όταν ξέρει πως δεν τα επιθυμεί όλα;
Ο κόσμος δε μου ανήκει,
κανένας και τίποτε δε μας ανήκει:
ποιος έχει τη σοφία να το
παραδεχθεί με όλη του την καρδιά,
ποιος δέχεται να μην κατέχει τίποτε;
Ονειρεύομαι
αθλητές αγώνων ταχύτητας,
οι οποίοι,
με το σφύριγμα της εκκίνησης,
θα αποτείνονται
ευγενικά ο ένας στον άλλον:
''Μετά από εσάς,
κύριε, περάστε πρώτος!''
''Μα τι λέτε, περάστε εσείς!''
Όμως
ο αληθινός σκοπός του αγώνα
δεν είναι αυτός που φαίνεται.
Εκείνος που θέλει να φτάσει πρώτος
(και ποιος δε θέλει να φτάσει πρώτος!''
είναι καθίκι. Ασφαλώς.
Όμως
ο αληθινός σκοπός του αγώνα, που
μας τον κρύβει ο φαινομενικός σκοπός,
εκείνο που επιθυμούμε
πέρα από την επιθυμία
και παρά την επιθυμία μας,
μας δικαιώνει, μας ξεπληρώνει
- όχι ηθικά'
τι είναι άλλωστε η ηθική -,
αφού αυτός ο σκοπός
επιβεβαιώνει πως είμαστε πράγματι
πέρα από τα όριά μας,
πως δεν έχουμε όρια.
Ευγένιος Ιονέσκο
....................................................................
Απόσπασμα από το βιβλίο:
"Ψηφίδες Ημερολογίου"
εκδόσεις Στιγμή (2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου