...............................................................
έγραψε ο Απόστολος Διαμαντής (tvxs.gr. 23.8.2023)
O κ. Μητσοτάκης αποφάσισε, για δικούς του πολιτικούς λόγους, να ταχθεί ενεργά στο πλευρό του Μπάϊντεν και να κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία. Μπήκε επικεφαλής της δυτικής αντι-ρωσικής εκστρατείας και άρχισε να στέλνει τανκς, ρουκέτες καλάσνικωφ και πάσης φύσεως στρατιωτικό υλικό, ενώ προχθές παρουσία του Ζελένσκι ανακοίνωσε πως η Ελλάδα θα εκπαιδεύει τους ουκρανούς στα F-16 και δεν παρέλειψε να τονίσει πως θα επιδιώξει και την παραπομπή του Πούτιν στο διεθνές ποινικό δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, ώστε να τιμωρηθεί η Ρωσία!
Η απόφαση αυτή – που είναι επικίνδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα καθώς κόβουμε διπλωματικές σχέσεις με τη Ρωσία σε μια κρίσιμη στιγμή για τα ελληνοτουρκικά θέματα, την ίδια μάλιστα στιγμή που η Τουρκία φροντίζει να ενδυναμώνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία – θυμίζει έντονα την απόφαση του Βενιζέλου να εκστρατεύσει και αυτός στην Ουκρανία, πάλι εναντίον των Ρώσων, μια απόφαση που ήταν το πρελούδιο της μικρασιατικής καταστροφής του 1922.
Είχε προηγηθεί η απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων να οργανώσουν εκστρατεία στην Κριμαία, εναντίον των Ρώσων μπολσεβίκων, με σκοπό να ενισχύσουν τις αντεπαναστατικές ρωσικές δυνάμεις στην περιοχή της σημερινής Ουκρανίας.
Στην εκστρατεία αυτή τυχοδιωκτικά και η κυβέρνηση Βενιζέλου στο πλευρό της Αντάντ, με απώτερο στόχο να δημιουργήσει ευνοϊκότερες συνθήκες για την αποδοχή των εδαφικών της διεκδικήσεων. Από το Λονδίνο όπου βρισκόταν ο Βενιζέλος έστειλε το εξής τηλεγράφημα προς τον Γάλλο πρωθυπουργό Κλεμανσώ – δείγμα της απόλυτης υπαγωγής και εξάρτησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τις διαρκώς μεταβαλλόμενες ωστόσο πολιτικές της Γαλλίας και της Αγγλίας: «Παρακαλώ δηλώσατε στον πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών ότι ο ελληνικός στρατός είναι στη διάθεσή τους και δύναται να χρησιμοποιηθεί δια κοινό αγώνα πανταχού, όπου η αποστολή του κρίνεται αναγκαία».
Στάλθηκαν τότε, αρχές Ιανουαρίου του 1919, 2 ελληνικές μεραρχίες στην περιοχή της Κριμαίας, μια δύναμη 24.000 ανδρών, μεγαλύτερη ακόμα και από την γαλλική στρατιωτική αποστολή, η οποία μάλιστα είχε και το γενικό πρόσταγμα των επιχειρήσεων, με επικεφαλής τον στρατηγό Philippe d’ Enselme. Τα αποτελέσματα όμως ήταν οικτρά, τόσο στον στρατιωτικό τομέα- καθώς οι ελληνικές δυνάμεις από την προέλαση του Κόκκινου Στρατού είχαν περίπου 400 νεκρούς και 600 τραυματίες – όσο κυρίως στους Έλληνες της Νότιας Ρωσίας, που αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν τα αντίποινα των μπολσεβίκων και να πάρουν εν τέλει το δρόμο της προσφυγιάς προς την Ελλάδα.1
Η έκπληξη και η απογοήτευση στις τάξεις του ελληνικού στρατού, από την επικίνδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα απόφαση του Βενιζέλου, ήταν μεγάλες: «Γενική η κατάπληξις…», έγραφε προς την Πηνελόπη Δέλτα, ο Κωνσταντίνος Βλάχος, διοικητής τάγματος, «…μόλις προ διμήνου σταματήσαμε τον πόλεμο! Ώστε δεν σταμάτησε για όλους ο πόλεμος; Στη Ρωσία! Που θα πάμε; Τι θα κάνουμε; Μεμψιμοιρίαι και απογοητεύσεις…γιατί θα πάμε να επαναφέρωμε το τσαρικόν καθεστώς; Και γι΄αυτό να πολεμήσουμε αφήνοντας ίσως τα κόκκαλά μας παγωμένα μέσα στις στέππες, τους ογκόπαγους, τα παγόβουνα;». 2
Βεβαίως, ο κ. Μητσοτάκης δεν έστειλε ακόμη μεραρχίες, αλλά ποιος μπορεί να προβλέψει το μέλλον; Ο Βενιζέλος, εκστρατεύοντας στην Ουκρανία και εν συνεχεία στη Μικρά Ασία, οδήγησε σε τραγωδία τον Ελληνισμό. Και σήμερα, στην τραγική επανάληψή της η ιστορία μας ωθεί ταχύτατα σε συνολικές παραχωρήσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο, τα κατεχόμενα εδάφη της οποίας ήδη έχουν αναγνωρισθεί από τη Ρωσία.
Υπάρχει κάποιος μέσα στη Βουλή να σταματήσει τον πολεμικό οίστρο του κ. Μητσοτάκη; Όχι. Αν εξαιρέσουμε το ΚΚΕ, που προς τιμήν του έβγαλε ανακοίνωση καταγγέλλοντας την κυβέρνηση και το πολεμικό ανακοινωθέν της εναντίον της Ρωσίας και τις σταθερά φιλορωσικές θέσεις του Βελόπουλου, κανένα άλλο κόμμα δεν είπε κουβέντα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, παρότι αξιωματική αντιπολίτευση και μάλιστα αριστερή – όπως και οι επίδοξοι αρχηγοί του- σιώπησε. Με μια γενικόλογη πρόχειρη τοποθέτηση της Ράνιας Σβίγγου στο ραδιόφωνο, ουσιαστικά ένιψε τα χείρας του: Καταγγέλλουμε τη Ρωσία και ζητάμε ειρήνη. Και επειδή η ειρήνη είναι μία γενική ευχή του καθενός, αυτό που μένει είναι η καταγγελία της Ρωσίας. Κουβέντα για την σχεδιασμένη από τις ΗΠΑ έναρξη του ουκρανικού πολέμου, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ανατροπής του καθεστώτος Πούτιν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, τασσόμενος μαζί με τον Μητσοτάκη στο πλευρό των ΗΠΑ, πήγε κι αυτός στον πόλεμο. Πλην όμως, παρότι μπήκε κι αυτός στην «σωστή πλευρά της ιστορίας», ως αριστερό ψάλτης της κυβέρνησης, εν τούτοις οι εξελίξεις στο μέτωπο δεν είναι καθόλου ευχάριστες, ούτε για τον Μπάϊντεν, ούτε για τους δυτικούς, ούτε για τον Μητσοτάκη, ούτε βεβαίως για τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι οι Ρώσοι, αργά και σταθερά, μετά την κατάληψη της Κριμαίας, προελαύνουν καταστρέφοντας συστηματικά τις υποδομές του καθεστώτος Ζελένσκι.
Η εξέλιξη του πολέμου είναι προφανής. Θα τραβήξει όσο χρειαστεί μέχρι να ισοπεδωθεί από τους Ρώσους η ανατολική και νότια Ουκρανία. Ο Χένρι Κίσσινγκερ είχε επισημάνει εξαρχής το ηλίθιο λάθος των δημοκρατικών: όταν δεν είσαι σε θέση να χρησιμοποιήσεις πυρηνικά, πως κηρύσσεις τον πόλεμο στη Ρωσία; Στο πεδίο του συμβατικού πολέμου η Ρωσία υπερέχει και όση στρατιωτική βοήθεια και να στείλει η Δύση, αργά ή γρήγορα ο Ζελένσκι θα ηττηθεί.
Ενώ ήδη στις ΗΠΑ οι σοβαροί αναλυτές τονίζουν το αδιέξοδο της Δύσης και ζητάνε συνθηκολόγηση, ενώ η νίκη των ρεπουμπλικανών τον ερχόμενο Νοέμβριο είναι πιθανότατη και η εγκατάλειψη του Ζελένσκι βεβαία, ενώ ο Πούτιν δεν δείχνει διατεθειμένος να πάει σε ειδικό δικαστήριο και οδεύει σε νίκη, εδώ στην Ελλάδα η μεν κυβέρνηση του κήρυξε τον πόλεμο ο δε αριστερός ΣΥΡΙΖΑ της συμπαραστέκεται, τοποθετούμενος πίσω ακόμα και από τον υπέργηρο συντηρητικό Χένρι Κίσσινγκερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου