............................................................
Ο βράχος είναι βράχος
η θάλασσα αιώνια ερωμένη του.
*
Το σύννεφο κλέβει του ήλιου χρώμα
μετά ντρέπεται, παίρνει τον ουρανό και φεύγει.
*
Διψασμένο στόμα, κάποτε η βρύση θα στερέψει.
*
Βρύα και λειχήνες στη στέρνα της σιωπής.
*
Τρέχουν τα λόγια μένει το νερό.
*
Τρέχουν αλαφιασμένες οι στιγμές
μια πεταλούδα τις κοιτάζει αδιάφορα.
*
Τρέμει το στάχυ
στ' όνειρο του ανέμου.
*
Η βαλίτσα βγήκε υπέρβαρη,
θα 'πρεπε η μνήμη ν' αρκεστεί στα απολύτως αναγκαία.
*
Οι μήνες
τι σπουδαίοι αναχωρητές!
η θάλασσα αιώνια ερωμένη του.
*
Το σύννεφο κλέβει του ήλιου χρώμα
μετά ντρέπεται, παίρνει τον ουρανό και φεύγει.
*
Διψασμένο στόμα, κάποτε η βρύση θα στερέψει.
*
Βρύα και λειχήνες στη στέρνα της σιωπής.
*
Τρέχουν τα λόγια μένει το νερό.
*
Τρέχουν αλαφιασμένες οι στιγμές
μια πεταλούδα τις κοιτάζει αδιάφορα.
*
Τρέμει το στάχυ
στ' όνειρο του ανέμου.
*
Η βαλίτσα βγήκε υπέρβαρη,
θα 'πρεπε η μνήμη ν' αρκεστεί στα απολύτως αναγκαία.
*
Οι μήνες
τι σπουδαίοι αναχωρητές!
Ίτανος/ ΕρημούποληΑπό την ποιήτρια και φίλη στο fb Μαργαρίτα Παπαμίχου (facebook, 19.8.2023)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου