..............................................................
Θανάσης Μαρκόπουλος (γ. 1951)
ΜΟΝΟΤΟΞΑ
ΓΕΦΥΡΙΑ
Κι όταν σε βλέπω πάλι
κρυμμένη είσαι σαν την πρόθεση πίσω από τα λόγια
*
Τα φωτεινά κορίτσια
κρύβουν το σκοτάδι στα μάτια τους.
*
Δέντρα διαβάτες στη
βροχή κι εσύ πουλί της λύπης
*
Μου μιλάς με φωνές
δίχως ήχο με σκιές δίχως σώμα
*
Έρμο παγκάκι στην
ακτή το δειλινό της βλέμμα
*
Κορίτσι παρά θιν’
αλός κι η πυρκαγιά στη δύση
*
Όσο σε σκάβω τόσο
βαθαίνω
*
Όνειρο μέσα στ’
όνειρο κι εσύ ατόφιος ίσκιος
*
Σαν ίσκιος από
σύννεφο στα μάτια μου διαβαίνεις
*
Λησμόνησα τη μνήμη
στη βρύση που στέρεψε
*
Θα σε προσμένω
ξάγρυπνος ακρογιαλιά το κύμα
*
Γέρνει κανείς όταν
αρχίζει να ντρέπεται το σώμα του
*
Αχ και να γινόταν
στην ομορφιά τα μάτια μου ν’ άφηνα
· Από
τη συλλογή «Βροχές Βερμίου» του Θανάση Μαρκόπουλου (γ.1951) (εκδ. Μελάνι,
Δεκέμβριος 2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου