..............................................................
Παυλίνα Παμπούδη (γ. 1948, Αθήνα)
Η ΚΙΒΩΤΟΣ
Αιώνες, συνεχίζουν ήσυχα, συντεταγμένα να ’ρχονται τα κύματα
Λάθρα απ’ τις απέναντι ακτές, εκείνης
Της κάποτε Παγγαίας-
Πολλά έχουνε να δηλώσουν, μπλε αμύθητο
Τεράστια αποθέματα ψυχών-
Θα ελεγχθούνε όλα στη Μεγάλη Έξοδο, στο μεταξύ
Αθώε, παρά θιν’ αλός περπάτα
Κι άκουσε, κοίτα απ’ το γκρεμό, στο βάραθρο:
Φύση σε κλίση μεταφυσική, λοξά
Βουίζει ο βυθός, κατάφορτος ζωή, συνωστισμένος
Μεταγλωττίζοντας ευχές του ερέβους, της σιωπής
Ανήκουστες ψιλές φωνούλες
Μιλιούνια οι χορωδοί, μια υποβρύχια νεκρώσιμη ακολουθία
Σε γλώσσα πιθανόν αζτέκικη
Σε κλίμακα ιαπωνική
Σε ήχο πλάγιο δεύτερο, Κύριε των Δυνάμεων
Ιππόκαμποι, διάφανες μέδουσες, ψαράκια βενθικά, απολλωνίες
Πάσαι αι γενεαί
Κι ένα τη υπερμάχω
Στη νοηματική, με σπινθηρίσματα λεπιών-
Ειρήνη ημίν
Καθώς
Γλιστρά στην άβυσσο
Η κιβωτός με υποείδη που δεν πρέπει να σωθούν
…………………………………………………………………………….
Ναι, η ζωή ξεκίνησε απ’ τα νερά
Έκλεισαν τώρα τα νερά πάνω απ’ το σφάλμα τους-
15/6/23
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου