.............................................................
Ηλίας Κεφάλας (1951)
Ἡ νύχτα ήταν γεμάτη μυστικά περάσματα
Δέντρα φωσφόριζαν στον κάμπο
Νερά βογκοῦσαν στα βουνά
Οἱ ἀνάσες τῆς πικρῆς δροσιᾶς
Φυγάδευαν τα πράγματα σε ἄλλες διαθλάσεις
Μες στην ἀπελπισία που ἔφερνε
Ὁ ἄνεμος τῶν μακρινῶν κραυγῶν
Ὁ κόσμος ράγιζε
Ἡ στάθμη ἀνέβαινε ὅλο και πιο ψηλά
Τότε ἦταν που τo χλωμό φεγγάρι
Ψιθύρισε στ’ ἀρχέγονα φυτά
«Εἶναι κανείς ἐδῶ; Εἶναι κανείς ἐδῶ;»
Μονάχος σήκωσα το βάρος τῆς ἀπάντησης
Σκληρός μέσα στα φάσματα τῶν ἄστρων
«Δεν εἶναι πια κανείς ἐδῶ
Δεν εἶναι πια ‒ Κανείς ‒ Ἐδῶ»
[Ἀπὸ τὴ συλλογή «Τὰ φύλλα τοῦ νεροῦ», 1986
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου