ΑΙΣΧΥΛΟΣ "ΠΕΡΣΕΣ" ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΔΑΡΕΙΟΥ, ΧΟΡΟΣ & ΑΤΟΣΣΑ (απόσπασμα) (μτφ. Πάνου Μουλλά, «Θέατρο» Θ. Κρίτα, Διεύθυνση Μ. Πλωρίτης, 1965)

 ..............................................................

ΑΙΣΧΥΛΟΣ "ΠΕΡΣΕΣ" ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΔΑΡΕΙΟΥ,  ΧΟΡΟΣ & ΑΤΟΣΣΑ (απόσπασμα)

(μτφ. Πάνου Μουλλά, «Θέατρο» Θ. Κρίτα, Διεύθυνση Μ. Πλωρίτης, 1965)

 

   …ΧΟΡΟΣ

Δαρείε βασιλιά, πού θες μ’ αυτά να καταλήξεις;

Πώς θα μπορούσαμε, έπειτα απ’ όλα όσα γενήκαν,

Να δούμε πια καλύτερες μέρες εμείς οι Πέρσες;

   ΔΑΡΕΙΟΣ

Αν στην ελληνική τη γη δεν κάμνετε εκστρατείες,

Ούτε κι αν είναι πιο πολύς ο μηδικός στρατός.

Γιατί μ’ εκείνους συμμαχεί η ίδια τους η χώρα.

   ΧΟΡΟΣ

Τι θες να πεις; Τάχατες πώς μ’ εκείνους συμμαχεί;

   ΔΑΡΕΙΟΣ

Αμέτρητους εχθρούς η γη σκοτώνει με την πείνα.

   ΧΟΡΟΣ

Μα εμείς θα στείλουμε εκλεκτό και γυμνασμένο πλήθος.

   ΔΑΡΕΙΟΣ

Κι όμως, ούτε το στράτευμα που ‘μεινε στην Ελλάδα

Μέλλει να δει του γυρισμού το φως και να σωθεί.

   ΧΟΡΟΣ

Τι ‘πες; Ώστε δεν πέρασε όλο το πλήθος των Περσών

Απ’ την Ευρώπη τον πορθμό της Έλλης προς τα δώθε;

   ΔΑΡΕΙΟΣ

Μονάχοι λίγοι απ’ τους πολλούς – αν πρέπει να πιστέψει

Κανείς στους θεϊκούς χρησμούς ή και να κρίνει απ’ όσα

Έχουν γίνει ως τη στιγμή. Γιατί αληθεύουν πάντα

Όλα τα λόγια των θεών κι όχι μονάχα μερικά.

Κι αν είναι τούτο αληθινό, ο Ξέρξης άφησε πολλούς

Και διαλεχτούς στρατιώτες του, γιατί είχε ελπίδες κούφιες.

Κι αυτοί ξεμείναν κάτω εκεί όπου το ρεύμα του Ασωπού

Βρέχει τον κάμπο και τη γη των Βοιωτών ποτίζει.

Κι εκεί τους μέλλεται να δουν τις πιο μεγάλες συμφορές

Για την αλαζονεία τους και τ’ άθεο φρόνημά τους,

Γιατί δεν ντράπηκαν, στη γη σαν ήρθαν των Ελλήνων

Ν’ αρπάζουνε τ’ αγάλματα των θεών, και τους ναούς

Να καίνε, τόσο που οι βωμοί χαθήκανε, και τα ιερά

Γκρεμίστηκαν συθέμελα και σωριαστήκαν κάτω.

Γι’ αυτό, καθώς κακούργησαν πολύ, πληρώνουν τώρα

Όχι πιο λίγες συμφορές, και θα πληρώσουν κι άλλες.

Και το κακό δεν έφτασε ακόμα ως το βυθό,

Μόνο αναβλύζει ατέλειωτα. Γιατί στη γη των Πλαταιών

Απ’ των Δωριέων το σπαθί θα τρέξει τόσο αίμα,

Που οι στοίβες των νεκρών εκεί, ως την τριτόσπαρτη γενιά,

Θα δείχνουνε, χωρίς φωνή, στα μάτια των ανθρώπων,

Πως δεν αρμόζει, όντας θνητός, ν’ αλαζονεύεται κανείς

Με τόση υπερβολή. Γιατί η αλαζονεία ανθίζοντας

Μεστώνει της καταστροφής το στάχυ, και κατόπι

Θερίζει τρύγο θλιβερό, με πόνο και με δάκρυ.

Κι εσείς, την τιμωρία αυτή βλέποντας των δικών μας,

Μη λησμονάτε την Αθήνα, μήτε την Ελλάδα,

Κι ας μην καταφρονάει κανείς ό,τι του δίνει η μοίρα,

Κι ας μη σκορπάει τα πλούτη του ζητώντας άλλα πλούτη:

Ο Δίας, αμείλικτος κριτής, στέκει από πάνω πάντα

Και την υπέρμετρη έπαρση σκληρά την τιμωρεί.

Γι’ αυτό κι εσείς με συμβουλές φρόνιμες, του παιδιού μου

Αφού του λείπει η σύνεση, δώστε του λίγη γνώση,

Να πάψει με την άμετρή του αυθάδεια ν’ ασεβεί.

Κι εσύ, καλή γερόντισσα, μάνα του Ξέρξη, σύρε

Μες στο παλάτι σου κι ευθύς φέρε την πιο λαμπρή στολή,

Το γιο σου για να υποδεχτείς. Γιατί απ’ τα τόσα τα δεινά

Σκιστήκαν  τα πολύχρωμα ρούχα του πέρα ως πέρα

Και κρέμονται, κουρέλια πια, τριγύρω απ’ το κορμί του.

Και μέρωσέ τον με γλυκά λόγια παρηγοριάς,

Γιατί το ξέρω, μόνο εσένα θα δεχτεί ν’ ακούσει.

Εγώ ξαναγυρίζω πια κάτω στης γης το σκότος.

Γέροντες , να ‘σαστε καλά! Κι αν σας βαραίνει η θλίψη,

Ολημερίς να χαίρεστε τα κάλλη της ζωής.

Γιατί τα πλούτη της ζωής στους νεκρούς δεν ωφελούνε διόλου.

   ΧΟΡΟΣ

Ώχου, σπαράζω ακούγοντας πόσα δεινά μας βρήκαν

Ως τώρα, και τι συμφορές να ‘ρθούν ακόμα!

   ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Θεέ μου, πόσο είναι βαρύς ο πόνος σα λογιάζω

Τα πάθη μου μας ήρθανε! Μα απ’ όλα πιο πολύ

Με καίει ετούτο το κακό, ν’ ακούω για του γιου μου

Τη φορεσιά, που με ντροπή σκεπάζει το κορμί του.

Αλλά θα πάω στο δώμα μου κι άλλη στολή θα φέρω,

Το γιο μου για να υποδεχτώ. Γιατί δε θα προδώσουμε

Στις μαύρες ώρες τους αυτούς που πιο πολύ αγαπάμε.

 

   Από την παράσταση του Θεάτρου Τέχνης στα 1965.

α) Θέατρο «Aldwych», Λονδίνο, Απρίλης 1965.

β) Θέατρο «Sarah Bernhardt», αμέσως μετά.

γ) Θέατρο Δημοτικού Πάρκου, Θεσσαλονίκη, Ιούνιος 1965.

δ) Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Αύγουστος 1965.

   Σκηνοθεσία : Κάρολος Κουν

   Μουσική : Γιάννης Χρήστου

   Σκηνογραφία – Κουστούμια : Γιάννης Τσαρούχης

   Χορογραφία : Μαρία Κυνηγού.

 

ΑΤΟΣΣΑ: Νέλλη Αγγελίδου

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ : Γιώργος Λαζάνης

ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΔΑΡΕΙΟΥ : Δημήτρης Χατζημάρκος

ΞΕΡΞΗΣ : Στέλιος Καυκαρίδης

ΧΟΡΟΣ ΠΕΡΣΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ :

Σπ. Καλογήρου, Νίκος Χαραλάμπους (κορυφαίοι), Κ. Αριστόπουλος, Νεκτ. Βουτέρης, Γ. Διαλεγμένος, Ν. Κούρος, Μ. Κουγιουμτζής, Γ. Μόρτζος, Τ. Περλέγκας, Κ. Στυλιάρης, Χρ. Τσάγκας, Α. Αντύπας, Αντ. Αντωνίου, Ν. Μπουσδούκος, Γ. Δεγαΐτης, Αντ. Κατσαρίδης, Η. Λογοθέτης, Π. Πολυκάρπου, Αντ. Θεοδωρακόπουλος.