..............................................................
"Σήμερα κλείνω τα τριάντα έξι μου
χρόνια"
Μεσολόγγι,22
Ιανουαρίου 1824
Αφού των άλλων η καρδιά έχει πετρώσει,
τώρα θα
πρέπει αλύγιστος κι εγώ να κρατηθώ –
Τι κι αν κανείς δεν βρίσκεται πόθο για εμέ να
νιώσει,
εγώ
αγαπώ!
Τ’ άνθη οι καρποί του έρωτα έχουνε λείψει,
κιτρινισμένος πια ο βίος μου φυλλορροεί –
Η εξουθένωση, ο μαρασμός, η τύψη,
με
κατοικεί!
Η πυρκαγιά, που όλο το στήθος μου έχει κάψει,
Λάβα
ηφαίστειου σ’ ενός νησιού την ερημιά!
Πυρσός δεν βρέθηκε απ’ τη φλόγα της ν’ ανάψει –
νεκρού
πυρά.
Οι φόβοι μου, οι ζήλιες μου και οι ελπίδες,
το
μέγιστο μερίδιο στου πόνου τον ζυγό,
Μονάχος μου του έρωτα τις αλυσίδες
να
κουβαλώ.
Αλλ’ όχι έτσι
– κι όχι εδώ – τώρα δεν πρέπει
από τις
μαύρες σκέψεις μου να σκοτεινιάζει ο νους
Εδώ που η δόξα για Νεκρούς τη δάφνη δρέπει
και
ζωντανούς.
Το ξίφος, το στρατόπεδο και το κοντάρι,
η δόξα
κι η Ελλάδα ολόγυρά μου! Εμπρός
Σαν τον Σπαρτιάτη, ελεύθερος, που σε σκουτάρι
είδε το
φως!
Ξύπνα – (όχι, Ελλάδα, εσύ έχεις ξυπνήσει!)
ξύπνα,
καρδιά! Στοχάσου πρώτα από ποια γενιά
κάποτε ανάβλυσε του αίματός σου η βρύση
κι
όρμα μετά!
Πνίξε τις λάγνες σου, τις αναγεννημένες
φτηνές
ορέξεις, κοίτα μ’ αισθήσεις παγερές
τις καλλονές αυτές τις συνοφρυωμένες
ή λαμπερές.
Γιατί να ζεις, αν για τη νιότη σου λυπάσαι;
Του
τιμημένου αφανισμού εδώ ‘ναι η γη.
Τρέχα στη μάχη ευθύς την ύστερή σου χάσε
αναπνοή.
Ψάξ’ τον χαμό που λίγοι ψάχνουνε, κι ακόμα
ζήτα
έναν τάφο ιδανικό, πολεμιστής –
Κι ύστερα διάλεξε μια θέση εκεί στο χώμα
να
σωριαστείς.
George Gordon Byron (22.1.1788, Λονδίνο - 19.4.1824,
Μεσολόγγι)
(Από
τη συλλογή ποιημάτων «Του
έρωτα και της αγάπης – ποιήματα από τη
Σαπφώ μέχρι τον Ρεμπώ»
μτφ.
Στρατής Πασχάλης, εκδ. Μεταίχμιο, 2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου