"...Άνθρωπος μικρής τροχιάς με δύσκολο ριζικό..." ποίημα του Ζήσιμου Λορεντζάτου (25.6.1915-3.2.2004) / (Απόσπασμα από τη συλλογή "Μικρά Σύρτις" & τα "Ποιήματα" (εκδ. Ίκαρος, 2006)

 ...............................................................

     Ζήσιμος Λορεντζάτος (25.6.1915-3.2.2004)

Με ανθρώπους που πασκίζουν θ' απομείνω
Άνθρωπος μικρής τροχιάς με δύσκολο ριζικό
Που στρέψανε το ρέμα του και το ποτάμι Στάθη
Και το Στοιχειό τού ποταμού πετάχτηκε στην άκρη

Άνθρωπος μικρής τροχιάς με δύσκολο ριζικό
Μέσα στο ξένο κατασκεύασμα της ιστορίας
Με σπίτι για το σώμα του αλλά δίχως σπίτι
Ένας που μέγαρα είχεν άλλοτες και μαρμαρένιες προκυμαίες
Με πλήθη που κατέβαιναν από νωρίς αδειάζοντας την πόλη
Να προβοδίσουν μετ' ελπίδος λέει και ολοφυρμών
Οι μεν εταίρους οι δε υιέας.
Και τούτοι παράβγαιναν ως την Αίγινα
Σαν καρποφόρα που τα γέλασαν καλοκαιριά
Μεγίστη ελπίδι των μελλόντων προς τα υπάρχοντα 
Το τέλος τους γράφτηκε αργότερα στις Συρακούσες
Το άλογο που τους κράταγε φίδια καλλιγωμένο
Δρασκέλησε μιά νύχτα τ' ουρανού τις πλάκες
Και από Οίας λαμπρότητος ες οίαν τελευτήν
Κατάντησαν
Σωπαίνω

Απόσπασμα από τη συλλογή "Μικρά Σύρτις" & τα "Ποιήματα" (εκδ. Ίκαρος, 2006)