Οκτώ συν ένα ποιήματα του ποιητή Χρίστου Λάσκαρη (1931-2008) (“ΠΟΙΗΜΑΤΑ”, 2η έκδοση, Εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009)

 ..............................................................

Οκτώ συν ένα ποιήματα του ποιητή Χρίστου Λάσκαρη (1931-2008)

ΜΕΓΑΦΩΝΑ

Τρέφω
μια ἔντονη ἀποστροφή
για τα μεγάφωνα.
Ἔτσι ὅπως τα βλέπω
ἀπο πάνω μου να χάσκουνε,
μοῦ θυμίζουν ἐπίμονα
την εξουσία.


ΜΙΛΟΥΝΕ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ

Χειρονομοῦν,
Μιλοῦνε ἀκατάπαυστα:
Τι εὔκολα που ὑπάρχουν!

Ἐνῶ αὐτός
- δυο τραπεζάκια διαφορά -
παλεύει
με τα σκοτεινά του δευτερόλεπτα.


ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Ὁ ουρανός
Εἶναι για τα πουλιά.

Κανένα ἑρπετό
ἐκεῖ
δε θα πετάξει.


ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ

Φυλλομετρώντας
τα διηγήματα τοῦ Βιζυηνοῦ που ξανακυκλοφό-
ρησαν,
νεαρέ με το πέτσινο,
δεν ξέρεις τι φυλλομετρᾶς.

Σε παρατηρῶ να τα παρατᾶς
με την ἴδια ἄνεση
που τα πήρες.


ΗΡΕΜΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ἠρέμησε μέχρι θανάτου ἡ ζωή μου:
Παγκάκι το πρωί,
Παγκάκι το ἀπόγευμα

ἔρημο νυχτωμένο βῆμα,
το βραδάκι


ΟΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ


Θ’ ἀρχίσω με τη λέξη ἔρωτας
και θα τελειώσω
με τη λέξη χῶμα.
Τις ἐνδιάμεσες,
θαρρῶ πως τις μαντεύετε.


ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ Σ’ ΕΝΑ ΘΕΜΑ


Σαν τον καφέ και ἡ ζωή.
Μόνο οἱ πρῶτες ρουφηξιές
ἀξίζουν

ΧΩΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ

Χῶμα εἴμαστε
και στο χῶμα θα πάμε.

Τον οὐρανό,
για λόγους που εὔκολα ἀντιλαμβάνεται κανείς,
τον ἐπινοήσαμε.


ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ

Στον τάφο ὁ καθένας
κατεβαίνει μόνος.
Ἀλίμονο σ’ αὐτόν
που δεν ἀσκηθεῖ
Και νιώσει πάνω του
την πρώτη φτυαριά.

(“ΠΟΙΗΜΑΤΑ”, 2η έκδοση, Εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009)