..............................................................
Τάκης Σινόπουλος (1917 - 1981)
Τη φιλούσα στο πρόσωπο παραμιλώντας
Απορούσα που δεν είχε φτερά
Θάρθει ο ήλιος σε λίγο της έλεγα
Με τον ήλιο θαρθούνε πουλιά
Μια Πέμπτη πολύ πρωί
Την άκουγα που κρύωνε
Σ’ εκείνο το παραθαλάσσιο καφενείο
Φωνές απ’ την επίγεια κίνηση – η ζωή
Αυτό το ανυπολόγιστο μηδέν
Θα φύγουμε – όλοι φεύγουν της έλεγα
Χελιδόνια του αέρα γυρισμένα σε τύψεις
Κι είναι ακόμα πέμπτη πρωί
Τη φιλούσα στο πρόσωπο παραμιλώντας
Ο ίσκιος μου χανόταν στον ίσκιο της
Η θάλασσα κατάπινε όλο το τοπίο.
ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από την ποιητική ενότητα «Δρομοδείχτες»
(1960 – 1980) που περιέχεται στη συγκεντρωτική
έκδοση Συλλογή ΙΙ, 1980
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου