..............................................................
Ελένη Τζαγκαράκη
facebook, 9/1/2023 - copy right ελενη τζαγκαρακη.
Αρκεστήκαμε στην ήττα μας ,τον άκουσα να λέει .
Γύρισε το κεφάλι στο πλάι ,και πέρασε το βλέμμα του
μέσα από την τζαμαρία .
Τα θαλασσοπούλια ζύγιαζαν το ρόδινο δειλινό
κι ένα κομμάτι αιγιαλό της Αχαΐας.
Στο τραπέζι άχνιζαν δυό κούπες κακάο .
Η Φρόσω είχε αποθέσει σε γυάλινο πιατάκι
μικρά κομμάτια από την βασιλόπιτα .
Γιατί βρε Μάνθο το λες αυτό ;
του φώναξα λίγο παραπάνω .
Μήπως δεν παλέψαμε
Μήπως δεν συνεχίζουμε να παλεύουμε .
Επιβιώσαμε μου είπε ,και πήρε στα χέρια του την κούπα
με το αχνιστό κακάο ,και την έφερε στα χείλια του .
Μήπως δεν μεταλαμπαδεύσαμε
Άσε ρε αδερφέ να συλλογάμαι φωναχτά .και μη πικραίνεσαι
μου είπε .
Σώπασα :
Έβαλε το χέρι του στη μέσα τσέπη του σακακιού του
και έβγαλε ένα χαρτί διπλωμένο ,και το άφησε στην μεριά μου .
Γύρισε το κεφάλι στο πλάι ,και πέρασε το βλέμμα από την τζαμαρία του καφενείου .
Ξεδίπλωσα το χαρτί και άρχισα να διαβάζω :
Των ηττημένων η δόξα
ξαποσταίνει μέσα σε περβόλια
θύμησες ,ευωδιάζουν την μοσχοβολιά
της ανελέητης νιότης ,και του θάμματος
που έσβησε σαν σπίρτο .
Φυτεμένες κι οι αγάπες που απαρνηθήκανε .
Όμορφα περβόλια φτιάξαμε σύντροφε .
Τον κοίταξα να ξαποσταίνει
στο ρόδινο δειλινό
και ήξερα πόσο
τον αγάπησα
στους καιρούς της ήττας μας .
Αρκεστήκαμε στην ήττα μας ,τον άκουσα να λέει .
Γύρισε το κεφάλι στο πλάι ,και πέρασε το βλέμμα του
μέσα από την τζαμαρία .
Τα θαλασσοπούλια ζύγιαζαν το ρόδινο δειλινό
κι ένα κομμάτι αιγιαλό της Αχαΐας.
Στο τραπέζι άχνιζαν δυό κούπες κακάο .
Η Φρόσω είχε αποθέσει σε γυάλινο πιατάκι
μικρά κομμάτια από την βασιλόπιτα .
Γιατί βρε Μάνθο το λες αυτό ;
του φώναξα λίγο παραπάνω .
Μήπως δεν παλέψαμε
Μήπως δεν συνεχίζουμε να παλεύουμε .
Επιβιώσαμε μου είπε ,και πήρε στα χέρια του την κούπα
με το αχνιστό κακάο ,και την έφερε στα χείλια του .
Μήπως δεν μεταλαμπαδεύσαμε
Άσε ρε αδερφέ να συλλογάμαι φωναχτά .και μη πικραίνεσαι
μου είπε .
Σώπασα :
Έβαλε το χέρι του στη μέσα τσέπη του σακακιού του
και έβγαλε ένα χαρτί διπλωμένο ,και το άφησε στην μεριά μου .
Γύρισε το κεφάλι στο πλάι ,και πέρασε το βλέμμα από την τζαμαρία του καφενείου .
Ξεδίπλωσα το χαρτί και άρχισα να διαβάζω :
Των ηττημένων η δόξα
ξαποσταίνει μέσα σε περβόλια
θύμησες ,ευωδιάζουν την μοσχοβολιά
της ανελέητης νιότης ,και του θάμματος
που έσβησε σαν σπίρτο .
Φυτεμένες κι οι αγάπες που απαρνηθήκανε .
Όμορφα περβόλια φτιάξαμε σύντροφε .
Τον κοίταξα να ξαποσταίνει
στο ρόδινο δειλινό
και ήξερα πόσο
τον αγάπησα
στους καιρούς της ήττας μας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου