"ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ" ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ (1939-2020)

 ..............................................................

Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ (1939 - 2020)

ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ

Σαν σκοροφαγωμένα υφάσματα 
απλώνουν την ασχήμια τους τα γεράματα

ακόμη κι αν είχαν ένα ωραίο παρελθόν.
Άπληστα πάντα τα νιάτα

κάπου μυστικά λάμπουν σαν αστέρια

όσο άκομψα κι αν είναι

όσο κι αν κολυμπούν
Ανέραστα

στα θολά νερά της ζωής.
Την ομορφιά

το σώμα της δικής μου νιότης

δεν τη γνώρισε ποτέ

αλλά ξέρω τώρα πως, ναι, την κρατούσε
Αγκαλιά.

Μακριά απ' τον καθρέπτη,
Με τη φύση μοιραζόμουνα

άνθιση και καρποφορία

σε θάλασσες επιθυμίας
Ταξίδευα

κι έβλεπα στα πρόσωπα των αγοριών

μια φανταστική εικονογράφηση 

του μέλλοντός μου. 

Η ιδέα του Θανάτου  ερχόταν μόνο σαν έμπνευση 
Κι όταν το ποίημα γεννιόταν

διέλυε τη φοβερή υποψία

ότι κι ο πόθος τελικά υποχωρεί

μπρος στην αλήθεια του χρόνου.

Το ξέρω πως θα 'ρθει
Η στιγμή

που σφιχτά αγκαλιασμένα
Το όμορφο και το άσχημο μαζί
Θα με συνοδεύουν στου τέλους την αρχή.