..............................................................
στην αίσθηση μιας ξαφνικής καλοκαιριάς
που καθυστέρησε ραγίζοντας το τζάμι
Τώρα επιστρέφω στην ανάγκη να μιλήσουμε
όσο ποτέ, μακραίνοντας την τρυφερή αναμονή
διακριτικά καθώς εκείνοι που μας έλειψαν
ή γίναν διάφανοι απ’ την πολλή τη χρήση
Και επιστρέφω διακλαδίζοντας το αίμα μου
σε μια ακατάσχετη ροή στο ίδιο τέλμα
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου (1931 - 1996)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου