...............................................................
Μάνος Χατζιδάκις ή το αίτημα για ουρανό
έγραψε η Βασιλική Στεργίου* ("Εφημερίδα των Συντακτών, 25.06.2024)
Η μεγάλη τέχνη σκιρτά μέσα μας στο εδώ και τώρα, όταν την απολαμβάνουμε και ο Μάνος Χατζιδάκις είναι ένας ενεργός ενεστώτας διαρκείας, ανεξάρτητα από τον βιολογικό του θάνατο.
«Ο Μεγάλος Ερωτικός», «Η εποχή της Μελισσάνθης», «Το χαμόγελο της Τζοκόντας», «Κεμάλ», «Αθανασία», όλα αυτά που μας μάγεψαν, εξακολουθούν να μας μαγεύουν και δεν θα πάψουν ποτέ να επιδρούν σε ένα ενεργό τώρα, άπειρα συνεχόμενα τώρα στο διηνεκές.
Οι σπάνια ευαίσθητες μουσικές του, αυτές οι μεταξωτές παγίδες που ενεδρεύουν να μας καθηλώσουν σε μια εναλλαγή μαγείας και πένθους, όπως και σε μια εναλλαγή του ρητού με το άρρητο, ΑΝΑΓΕΝΕΘΛΙΑΖΟΝΤΑΙ εντός μας, με την έννοια ότι δεν ανήκουν στον γραμμικό χρόνο.
Σαν ιππόκαμποι πλέουν κάθετα στο νερό του χρόνου και καταλύουν το τετελεσμένο της αρχής και του τέλους, γιατί οι μουσικές του είναι κατακόρυφες ποιητικές στιγμές που συνεχίζουν μετά από τόσα χρόνια να ευεργετούν και να συνεπαίρνουν την ψυχή και το πνεύμα.
Προσωπικότητα φτιαγμένη από σπάνια υλικά, παιγνιώδες χιούμορ, ευαισθησία, παρρησία, ευθύβολη σκέψη, ήταν αιρετικός όχι από καπρίτσιο αλλά από μια πηγαία ανάγκη να αναζητά και να υπηρετεί πρώτα τη δική του αλήθεια, μια αλήθεια που διαποτίζει το έργο του και το καθιστά διαχρονικό, κλασικό και ταυτόχρονα επίκαιρο όσο ποτέ.
Στο σήμερα που βουλιάζουμε ολοένα και περισσότερο στην άβυσσο της ασχήμιας, της ομοιογένειας και του φόβου, η οντότητά του ως δημιουργού και ως βαθιά πολιτικού ανθρώπου αναδύεται μέσα από το σκοτάδι πιο φωτεινή από ποτέ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επαναστατικό από το να σηκωθούμε και να κοιτάξουμε ψηλά, να πετάξουμε από πάνω μας την απάθεια, αν είναι ζωντανή ακόμα μέσα μας η ανάγκη γι’ αυτό.
Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι αίρει τον φόβο, τη βαρβαρότητα των απόλυτων θέσεων και απόψεων ή του χαοτικού τίποτα, τη δουλική υπακοή στο ελάχιστο, στο κατώτερο, σ’ αυτό που επιβάλλουν τα άρρωστα μυαλά της εποχής που μισούν την ομορφιά, τον έρωτα, το πάθος, τη χαρά της εγγύτητας. Νυν και αεί το ιερό πάθος του Μεγάλου Ερωτικού που καίει τα μικρόψυχα και τα ασήμαντα για να πιάσει ουρανό. Και ο Μάνος Χατζιδάκις είναι ο ίδιος ουρανός και είναι ουρανός γιατί κατάφερε να καταστήσει διαυγή την καταγωγική μας λάσπη, δεν ήταν ένας ρομαντικός. Και πάνω απ’ όλα είναι η διαρκής παρακίνηση στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αυτό επιδίωκε και ο ίδιος για τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου