...............................................................
Ο Όρμπαν ως κανονικότητα
άρθρο του Γιώργου Καπόπουλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 5.4.2022)
Ο ΟΡΜΠΑΝ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ την προεξοφλημένη νίκη του καθώς ο μόνος άξιος λόγου κοινός παρονομαστής του ετερόκλητου εναντίον του μετώπου, ή καλύτερα πανστρατιάς, ήταν η απομάκρυνσή του από την εξουσία.
Η παραπάνω συνταγή επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί πρώτα στην Ιταλία την εποχή της παντοδυναμίας του Μπερλουσκόνι και δεν πέτυχε γιατί πέραν της ηθικής και αισθητικής απαξίωσης του "Καβαλιέρε" δεν είχε κάποιο εναλλακτικό προγραμματικό πολιτικό στίγμα.
Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης στην Τουρκία, το να σχηματίσουν κοινό μέτωπο και να υποστηρίξουν κοινό υποψήφιο που θα μονομαχήσει με τον Ερντογάν, πάσχει κι αυτή από μια εναλλακτική πρόταση κυβερνητικής διαχείρισης καθώς η συναίνεσή τους περιορίζεται στο θεσμικό επίπεδο με την επιστροφή στο κοινοβουλευτικό καθεστώς.
Για να επιστρέψουμε όμως στη Βουδαπέστη, ένας από τους κύριους - αν όχι ο κυριότερος - λόγους της πολιτικής μακροβιότητας του Όρμπαν είναι ότι δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί ως απόκλιση από την ευρωπαϊκή κανονικότητα.
Είναι ευρωπαϊκή κανονικότητα η παγίωση της παρουσίας της Άκρας Δεξιάς στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία;
Είναι ευρωπαϊκή κανονικότητα η πόλωση στην Ιταλία ανάμεσα στη σχεδόν οικουμενική κυβέρνηση Ντράγκι και στο νεοφασιστικό κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας της Μελόνι;
ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ δύσκολο να μιλάμε για αποκλίσεις ή συγκλίσεις με την ευρωπαϊκή κανονικότητα καθώς πρόκειται πλέον για δύο λέξεις που επιδέχονται κάθε είδους ερμηνεία και παρερμηνεία.
Γιατί το Συνταγματικό Δικαστήριο στη Βαρσοβία είναι εκτός ευρωπαϊκής κανονικότητας όταν διεκδικεί την υπεροχή της εθνικής νομοθεσίας έναντι της ευρωπαϊκής και δεν ισχύει το ίδιο για το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρσλρούης όταν πίσω από προσεκτικά διατυπωμένες αποφάσεις δεν παίρνει επί της ουσίας θέση αν η περαιτέρω εμβάθυνση της ευρωζώνης συνάδει με το Σύνταγμα της χώρας;
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ είναι σαν το ποδήλατο που όταν ακινητοποιηθεί πολύ απλά πέφτει.
Και βέβαια το ερώτημα των ερωτημάτων που δεν διατυπώνεται ανοιχτά όταν εγκαλούνται η Βαρσοβία και η Βουδαπέστη για απόκλιση από την ευρωπαϊκή κανονικότητα είναι αν η περιχαράκωση του Βερολίνου μετά το 2008 στην ευρωπαϊκή ακινησία αποτελεί κανονικότητα.
Μετά το 2008 η Γερμανία συμμορφώνεται α λα καρτ στην ευρωπαϊκή κανονικότητα και έτσι νομιμοποιεί εκ των πραγμάτων όλους όσοι ακολουθούν τον ίδιο δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου