.............................................................
Οκτάβιο Πας (31.3.1914 - 19.4. 1998)
======================
ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΟΙΗΤΗ
Ήθελε να τραγουδά, να τραγουδά
για να ξεχνά
την αληθινή του ζωή τη βουτηγμένη στην ψευτιά
και για να διατηρεί στη μνήμη
την ψεύτικη ζωή του την τόσο αληθινή.
***
EPITAFIO PARA UN POETA
Quiso cantar, cantar
para olvidar
su vida verdadera de mentiras
y recordar
su mentirosa vida de verdades.
--------------------------------------
Ο ΔΡΟΜΟΣ
Είν’ ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός
Περπατώ στα σκοτεινά και σκοντάφτω και πέφτω
και σηκώνομαι και βαδίζω στα τυφλά πάνω
σε βουβές πέτρες και σε φύλλα ξερά
Κάποιος ξωπίσω μου περπατά κι αυτός :
Αν σταματήσω, σταματά∙
αν τρέξω, τρέχει. Στρέφω το βλέμμα : Κανείς.
Παντού σκοτάδι κι ούτε μια πόρτα
Στρίβω κι όλο στρίβω στις γωνιές
που πάντα οδηγούν στο δρόμο
εκεί που δε με περιμένει κανείς ούτε κανείς μ’ ακολουθεί
εκεί που εγώ ακολουθώ έναν άνθρωπο που σκοντάφτει
και σηκώνεται και λέει όταν με βλέπει : Κανείς.
***
LA CALLE
Es una calle larga y silenciosa.
Ando en tinieblas y tropiezo y caigo
y me levanto y piso con pies ciegos
las piedras mudas y las hojas secas
y alguien detrás de mí también las pisa:
si me detengo, se detiene;
si corro, corre. Vuelvo el rostro: nadie.
Todo está oscuro y sin salida,
y doy vueltas y vueltas en esquinas
que dan siempre a la calle
donde nadie me espera ni me sigue,
donde yo sigo a un hombre que tropieza
y se levanta y dice al verme: nadie.
=========================
[Ο μεγάλος αυτός Μεξικανός, σπουδαίος άνθρωπος και εξέχουσα ποιητική μορφή, από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1990, άφηνε τα εγκόσμια μια μέρα σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια, στην ηλικία των 88.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου