.............................................................
Κώστας Κουτσουρέλης (γ. 1967, Αθήνα)
ΑΡΙΑΔΝΗ ΜΙΝΩΟΣ, ΞΕΝΑΓΟΣ ΛΑΒΥΡΙΝΘΩΝ
Όχι, εγώ διασώστρια δεν έκανα ποτές.
Ιδέα δεν έχω από κλωστές κι από κουβάρια,
Στράους κανείς δεν θα ’γραφε για πάρτη μου άρια,
ούτε θα μου ’στηναν ιερό στη Νάξο οι βακχιστές.
Εγώ έκοβα εισιτήρια στην πύλη της Κνωσού,
Iούλιο-Αύγουστο γινότανε το σώσε,
με τον Θησέα ειδικά πώς να ’χω πάρε-δώσε,
δεν θα ’ταν, πώς το λεν καλέ, ως εκ του περισσού;
Το ’ξερα, μόλις είχε ρθει με γιωτ πριγκηπικό,
δεν βρήκα ωστόσο να ’χει ύφος ψηλομύτη,
όπως αυτοί που πριν πατήσουν καν στην Κρήτη
γυαλίζουν τα παπούτσια τους με λούστρο αττικό.
Όλη την ώρα δίπλα του είχε μια νεαρά
–πρόσεξα πως τη φώναξε σε μια στιγμή Διοτίμα–
ήταν σαν να ξετύλιγε ένα αθέατο νήμα
στα ερείπια γυροφέρνοντας με βήματα αυστηρά.
Βγαίνοντας όμως σάστισε· των φλας ο πυρετός
να παίζει τον ανάγκαζε έναν ανόητο ρόλο.
Του έδειξα μι’ άλλη έξοδο, αυτό ήταν όλο.
Με ευχαρίστησε κομψά και έφυγε στητός.
Τ’ άλλα πώς διαδόθηκαν, στ’ αλήθεια τ’ αγνοώ,
ο φόρος, ο μινώταυρος, το αίμα, ο μίτος . . .
Αστείο και να εξηγώ πώς όλ’ αυτά είναι μύθος !
Όμως τι νόημα έχει πια και να τ’ αμφισβητώ ;
Με λέν Αριάδνη. Στάθηκα τύπος κι υπογραμμός
όλη μου τη ζωή. Λίγα μονάχα είδα.
Θεά ποτέ δεν ήμουνα, ποτέ ηρωΐδα,
ούτε και στον Λαβύρινθο ποτέ μου ξεναγός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου