..............................................................
Εσχάτως έχω γίνει νυχτοπούλι.
Βολεύω τον μισό μου εαυτό στην πολυθρόνα
και χάνομαι στα χάσματα της πόλης.
Συχνάζω σε υπαίθρια κελιά
σε αποβάθρες ξυραφιές
ή σε πλατείες που ρεμβάζουν ξωτικά
μαρμάρινες σημαίες τυλιγμένα.
Μεσάνυχτα βουλιάζω σ' ένα μπαρ
με στίχους ακατάληπτους στους τοίχους.
Φοβάμαι μόνο το άλλο μου μισό
μην κάνει το μοιραίο ντου
φορώντας σαν τον κλέφτη τη σκιά μου
οπότε ο σώζων το κομμάτι του σωθήτω...
Ποτέ μην παίξεις ζάρια με τη μοίρα σου
αφήνει τα σενάρια στον τόπο.
Να τος απόψε στον απέναντι καθρέφτη
διαπερνώντας τους ατίθασους καπνούς
με βήματα βαριά να με ζυγώνει.
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα θαύματα.
Με κέρασε ένα διπλό με πάγο...
Από τον ποιητή και φίλο στο fb Χάρη Μελιτά (facebook, 23.9.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου