Η αντιύλη και τα κλαρίνα
Tου Παντελη Μπουκαλα
Ταγμένη στους δικούς της σκοπούς η επιστήμη συνεχίζει τα θαύματά της, αποσπώντας πού και πού εγκωμιαστικούς τίτλους από τα μέσα ενημέρωσης, για να επανέλθει γρήγορα στην αφάνειά της. Στις αρχές του μήνα, ας πούμε, μάθαμε από το CERN της Γενεύης ότι οι φυσικοί, επιμένοντας να κυνηγούν το όνειρό τους να αποκωδικοποιήσουν τη γένεση του σύμπαντος κόσμου, κατόρθωσαν να εγκλωβίσουν αντιύλη. Κι αυτή τη φορά δεν συνέλαβαν το άτομο του αντιυδρογόνου για κλάσματα του δευτερολέπτου, αλλά για δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά. Αλλοι επιστήμονες, στη Βρετανία αυτοί, αναισθησιολόγοι και ψυχολόγοι, κατάφεραν να φωτογραφίσουν το ασυνείδητο. Ακολουθώντας άλλη «βασιλική οδό» από εκείνη που είχε ανοίξει ο Φρόιντ, με την τεχνική της λειτουργικής τομογραφίας ηλεκτρικής αντίστασης απεικόνισαν τον εγκέφαλο στις οριακές στιγμές που εισέρχεται στην κατάσταση του ασυνειδήτου.
Κι εδώ είναι που μας παίρνει το παράπονο. Τόσους και τόσους διάσημους φίλους έχει ο πρωθυπουργός. Τι οικονομολόγους, νομπελίστες και μη, τι χωροτάκτες και περιβαλλοντολόγους, τι κοινωνιολόγους και πολιτειολόγους. Χάθηκε ο κόσμος να βρίσκονται και μερικοί αστρονόμοι, φυσικοί και αναισθησιολόγοι στην καλή παρέα των διεθνών πρωθυπουργικών φίλων με την υψηλή επιστημοσύνη και το επίσης υψηλό κύρος; Θα τους καλούσαμε τότε στα μέρη μας, καλή ώρα σαν τον κ. Αθεμπίγιο, ώστε να προβούν σε αναπλάσεις άλλου είδους, τέτοιες που να δίνουν κάποιο νόημα στη διαβεβαίωση του κ. Παπανδρέου (μόλις η 154η μέσα σε ενάμιση χρόνο) ότι θα παταχθούν επιτέλους η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή και θα θεμελιωθεί καθεστώς φορολογικής δικαιοσύνης.
Θα μπορούσαν λοιπόν οι καλοί μας επιστήμονες, σαν φιλέλληνες νέου τύπου, να πετύχουν το ελάχιστο, τη σύλληψη της φορολογικής ύλης, με το δεδομένο ότι έχουν ήδη πετύχει το μέγιστο, τη σύλληψη της αντιύλης. Και θα μπορούσαν επίσης, όπως φωτογράφισαν το ασυνείδητο, να προσπαθήσουν να φωτογραφίσουν τους ασυνείδητους φοροκλέφτες, που έχουν ένα σωρό κόλπα στο οπλοστάσιό τους (οφ σορ, εικονικά τιμολόγια, διπλά βιβλία, ρίαλ εστέιτ) και κανέναν σταθερό αντίπαλο απέναντί τους.
Κι αν τα κατάφερναν, εμείς, για να τους ευχαριστήσουμε, θα τους πηγαίναμε σε κάποιο πανηγύρι, ν’ ακούσουν μουσική, να γευτούν κοψιδάκια, να πιαστούν στον χορό αν έρχονταν στο κέφι. Και κυρίως να παραδειγματιστούν βλέποντας τον άγρυπνο φοροφύλακα να κόβει νυχτιάτικα πρόστιμο στον κλαριντζή, την ώρα που οι γλεντοκόποι τού κολλάνε εικοσάευρω στο μέτωπο, για να τους παίξει τον «Οσμαντάκα» ή την «Τρυγόνα». Εγινε κι αυτό, σε χωριό των Τρικάλων, σε λαϊκό πανηγύρι, και φυσικά η κομπανία σηκώθηκε κι έφυγε. Ε, αφού κάποιοι αποφάσισαν ότι τα πανηγύρια είναι άντρο φοροφυγάδων και επιπλέον εστίες συβαριτισμού που μας εκθέτουν στα μάτια των ασκητικών εταίρων μας, ας τα πατάξωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου