Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

1."Η Ελλάδα του Ναυαρίνου", ή γιατί δεν τα έγραφες ή δεν τα έλεγες τόσα χρόνια; 2.Η ψυχή και τ' όνομα, το δικό μου ή της γυναίκας μου δεν έχει σημασία... 3. Κι ένα "άσχετο" σχόλιο απ' τον ελληνικό βορρά...


[ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ] Η Ελλάδα του Ναυαρίνου

Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ



∆εν θα ξεχάσουµε ποτέ το έτος 2010. Όχι γιατί η πρώτη δεκαετία του αιώνα κλείνει διαφορετικά απ’ ό,τι άρχισε. Αλλά γιατί µέσα σε έναν χρόνο το νεοελληνικό όνειρο έγινε συντρίµµια. Η Ελλάδα του Μνηµονίου είναι χώρα γκρίζα και καταθλιπτική. Αφού έφαγε τα λεφτά της, τώρα άρχισε να τρώει και τα παιδιά της. Οι προσδοκίες της ευηµερίας που καλλιεργήθηκαν για πολλές δεκαετίες ήταν απλώς χίµαιρες.Ο έναςκορόιδευε τονάλλο. Οι πολιτικοί τους πολίτες, οι πολίτες τους πολιτικούς και όλοι µαζί τους κουτόφραγκους των ευρωπαϊκών ταµείων. Μέχρι τη στιγµή που το κατάλαβαν και µας έστειλαν άκλαυτους. 


Το 2010 η Ελλάδα που ξέραµε εξαφανίστηκε κάτω από τις βαριές αµαρτίες και τις βαθιές ανοµίες της. Μια χώρα που έβλεπε πάντα στον εαυτό της τον Μεγαλέξανδρο και ποτέ τον Καραγκιόζη, όπως έγραψε κάποτε ο Νίκος ∆ήµου, επέστρεψε στο Ναυαρίνο: λίγο πριν την παραδώσει στην πυρά ο Ιµπραήµ του χρέους της, µπήκαν στη µέση οι Μεγάλες ∆υνάµεις. Αν η συνέχεια είναι όπως ήταν και µετά το κανονικό Ναυαρίνο, αλίµονο. 



Υπάρχει µια αντινοµία στη σηµερινή κατάσταση: κανείς δεν ρώτησε τους πολίτες της για την υπαγωγή της χώρας στον διεθνή οικονοµικό έλεγχο, αλλά και κανείς δεν αµφιβάλλει ότι οι πολίτες της φέρουν σε τελευταία ανάλυση την ευθύνη. Κανείς άλλος λαός δεν είχε ποτέ τόσες ευκαιρίες και προϋποθέσεις να εδραιώσει το µέλλον του από όσες είχε η κοινοτική Ελλάδα. Σε καµιά άλλη χώρα δεν υπήρξε τόσο συµπυκνωµένη χρηµατοδότηση για ανάπτυξη. Τελικά, αυτό που έδειχνε ως λύση ήταν το πρόβληµα: οι δύο παρατάξεις που έδωσαν στη χώρα από τρεις πρωθυπουργούς η καθεµία την οδήγησαν δέσµια στους πιστωτές της.* 


Το 2010 κλείνει αφήνοντας πίσω την πικρή αίσθηση ότι αυτό που άρχισε ως άνοιξη στην Γ’ Ελληνική ∆ηµοκρατία εξελίσσεται σε εφιάλτη. Για τρεις συνεχόµενες δεκαετίες, πιστεύοντας ότι προέχει η πολιτική σταθερότητα, οι Ελληνες εναπόθεταν διαδοχικά τη διαχείριση της τύχης τους σε δύο κόµµατα εξουσίας Το 2010 κάνουν ταµείο και καταλήγουν σε αυτό που έλεγε ο αµερικανός συγγραφέας Χένρι Μένκεν: «Το καθένα από τα δύο κόµµατα αφιέρωσε το µεγαλύτερο µέρος της ενέργειάς του στο να αποδείξει ότι το άλλο δεν είναι ικανό να κυβερνήσει – και τα δύο έχουν δίκιο»*.

*: οι χρωματικές υπογραμμίσεις δικές μου
............................................................................................


...-Ταυτιστήκατε με τη λαϊκή ψυχή. Το γεγονός ότι το όνομά σας συνδέεται εξ αντικειμένου με την κυβέρνηση και την πολιτική του Μνημονίου, πώς σας κάνει να αισθάνεστε;
«Ναι, αλλά είναι μόνο το όνομά μου, δεν είναι η ψυχή μου. Δεν έχω υπογράψει συμβόλαιο. Συμβόλαιο υπογράφει ο βουλευτής που βγαίνει, με τις δικές του ψήφους..."
(από τη συνέντευξη του Γιώργου Νταλάρα στη Ναταλί Χατζηαντωνίου στην "Ελευθεροτυπία", 30/12/2010)
...........................................................................................

Όραμα και Επιπλόραμα  του Γιώργου Σκαμπαρδώνη 
από την εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" (28/12/10) 

Θυμήθηκα εκείνη τη γυναίκα του υπουργού Μακεδονίας-Θράκης που εγκαταστάθηκε στο Παλατάκι (στην Κρήνη) ως βασιλομήτωρ και επιπλέον ξόδεψε ένα σωρό λεφτά για ανακαίνιση του κτίσματος και χαλιά, λες και κατείχε τον χώρο κληρονομικώ δικαίω και για πάντα - αλλά δεν χάρηκε: σε μια βδομάδα σουτάρανε τον άντρα της απ’ το υπουργείο και γύρισε κι αυτή οίκαδε, στην επαρχία, στο οικογενειακό της κιτς.

 Είναι αξιοθαύμαστες οι αυταπάτες που αναπτύσσει συνήθως ο άνθρωπος όταν καβαλήσει το γαϊδούρι της εξουσίας. Θωπεύει αμέσως ελπίδες αιωνιότητας, μονιμότητας, και ιδιοκτησίας. Μα, κυρά μου, ο χώρος ενός υπουργείου και ο εξοπλισμός σού δίνονται για να ασκήσεις τα καθήκοντά σου και όχι την προσωπική σου αισθητική, που κατά κανόνα είναι και κακόγουστη και επιδεικτική, όπως όλων των νεόπλουτων της πρόσκαιρης ισχύος.

Αλλά τίποτε. Το βλέπουμε να συμβαίνει συνέχεια. Παίρνουν ένα υφυπουργείο κατ’ απονομήν και κατά την έωλη (συνήθως) κρίση του εκάστοτε πρωθυπουργού ή λόγω εσωτερικών ισορροπιών και θεωρούν πως τούτο συνέβη από θεία εύνοια, αξιοσύνη ή λόγω πεπρωμένου, εφόσον η αφεντιά τους ήταν από τη μοίρα προκαθορισμένο να εξουσιάσει, να γίνει υφυπουργός, έστω και χωρίς αρμοδιότητες, όχι όμως χωρίς έπιπλα “Δρομέα” ή “Διά χειρός Βαράγκη” και τάπητες “Κόνιαλη”.

Το πρώτο που σκέφτονται είναι αυτό και όχι τα καθήκοντά τους. Είναι φανερό πως τους λείπει και κάτι άλλο, ριζικό. Η αυτονόητη γνώση της ρευστότητας της πολιτικής και το ότι, μέχρι να έλθουν τα χαλιά στο υφυπουργείο, μπορεί να έχει αλλάξει η κυβέρνηση ή να έχει φύγει η ή ο υφυπουργός που δείχνει μεγαλύτερη σπουδή για την αισθητική του γραφείου του (με τα δικά μας λεφτά, βεβαίως) και όχι για τα προβλήματα του τομέα του. Που σκέφτεται πρώτα το Επιπλόραμα και μετά το πολιτικό όραμα.

Το είδαμε να συμβαίνει πάλι με την υφυπουργό Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας (από τίτλους υπουργείων καλά πάμε) Ελπίδα Τσουρή, που το πρώτο που έκανε στο υφυπουργείο της ήταν να ξοδέψει, μεσούσης της κρίσεως, 60.000 ευρώ για έπιπλα και άλλα τσαμασίρια, συμβατά με το (κακό) γούστο της, λες κι εκεί δεν είναι υπουργείο, δημόσιος χώρος, αλλά του μπαμπά της το σπίτι. Είναι φανερό πως κάτι παθαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, κάποιο σάλτιγκ, μόλις εισέλθουν στα δώματα της εξουσίας, την οποία, αίφνης, θεωρούν ότι θα κατέχουν διά βίου. Ματαιοδοξία, βαυκαλισμός, ψευδοαισθητική και λεζάντα. Ζούνε το όνειρό τους. Τα λαβωμένα “εγώ” ζητούν εκδίκηση.

Άντε, κυρά μου, κάνε καμιά δουλειά εκεί που σε βάλανε με τα δικά μας τα φράγκα και σεβάσου που ο κόσμος γύρω σου στενάζει. Υποφέρει. Κάνει αιματηρές θυσίες. Κρατήσου, επιτέλους! Μπάστα! Δείξε λίγο αίσθημα καθήκοντος, έχε αντίληψη του τι συμβαίνει πέριξ, που μου θες, με ξένα κόλλυβα, με τα δικά μας 60.000 ευρώ, να κάνεις το γούστο σου σε έναν χώρο που δεν είναι ιδιοκατοίκηση αλλά χώρος εργασίας, δουλειάς. Δεν προσελήφθης ως διακοσμήτρια αλλά ως πρόσκαιρη υφυπουργός.

Και μετά λέμε ότι υπάρχει σωτηρία.  Όταν αυτοί οι άνθρωποι, σε τέτοια έσχατη κατάσταση, δεν έχουν αίσθηση και μέτρο, σκεφτείτε τι γινότανε πριν. Τις αυταπάτες μεγαλείου ορισμένων (που τώρα εξέπεσαν στην ανυποληψία), οι οποίοι ξόδεψαν εκατομμύρια λες και τα υπουργεία ήταν οι γκαρσονιέρες τους. Και τώρα ήρθαν κάποιοι επόμενοι να βελτιώσουν την αισθητική ακόμη περισσότερο.

Σχολιάζω: Τώρα που η απόγνωση του κόσμου μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες μορφές, όλοι αυτοί που  τ ό σ α  χ ρ ό ν ι α απολάμβαναν τους καρπούς της διαπλοκής τους με επιχειρηματικά συμφέροντα, με τους πολιτικούς, με τα ΜΜΕ και τους άλλους δυσώδεις παράγοντες της κοινωνικής μας ζωής, σπεύδουν έντρομοι  τ ώ ρ α  να ταχθούν με το μέρος του γενικευμένου θυμού. Άθλιοι καιροσκόποι σιωπούσαν  τ ό τ ε μπροστά στην ευνοιοκρατία των "ημετέρων"  (παρακαλούσαν μάλιστα  τ ό τ ε  κι αυτοί για ένα κομμάτι εύνοιας, "δώσε και μένα μπάρμπα λίγο"), το βούλωναν τ ό τ ε μπροστά στις αλήστου μνήμης παραινέσεις του μεγάλου ηγέτη για κονόμες με μέτρο, σφύριζαν  τ ό τ ε  αδιάφορα μπροστά στα τόσα σκάνδαλα,  σπρώχνονταν  τ ό τ ε  να πάρουν καμιά δουλειά με ανάθεση (από συναυλία και παράσταση μέχρι δημόσιο έργο - οργιάζοντας με τους Ολυμπιακούς Αγώνες  και τις Πολιτιστικές Πρωτεύουσες και τις Πολιτιστικές Ολυμπιάδες)  και  τ ώ ρ α μας λένε "όχι, όχι είμαστε μαζί σας, δίκιο έχετε να είστε εξοργισμένοι, και μεις τόσο εξοργισμένοι είμαστε, αλλά μην τα ισοπεδώσουμε και όλα, υπάρχουν και νοικοκύρηδες πολιτικοί που νιώθουν ένοχοι για τους άλλους που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους" (άκουσον, άκουσον ο Λαλιώτης νοικοκύρης!) και  τ ώ ρ α  μας λένε να σοβαρευτούμε, να μην ξοδεύουμε παραπάνω από "το έχει" μας - αυτοί που "το δικό τους έχει" το έχουν ασφαλισμένο κάπου "έξω" - και το χειρότερο πάνε να συγκροτήσουν και θεωρίες του τύπου "άλλο η ψυχή μου, άλλο τ' όνομά μου" (ο Γ. Νταλάρας αυτά, που τόσα χρόνια δεν άφησε φεστιβάλ για φεστιβάλ νεολαιών, γήπεδα για γήπεδα και Μέγαρα για Μέγαρα, κρύβεται  τ ώ ρ α  πίσω από δανεισμένο όνομα της γυναίκας του ) ή  τ ώ ρ α  τα βάζουν με το δικομματισμό - οι ευνοημένοι από τα δύο κόμματα, αλλά και από τα άλλα, τ' αριστερά - ε, δεν σου έρχεται να πεις "άι σιχτίρ!" (ή "άι Χυτήρη!"  που έγραψε κάποτε κι ο Κώστας Καναβούρης)...; Είναι που είναι προκλητικοί όλοι αυτοί που μας ρήμαξαν τα τελευταία 30 χρόνια (βλ. τελευταίες δηλώσεις του Πάγκαλου) και μας αναγκάζουν να σιχτιρίζουμε χρονιάρες μέρες...    




"Ξυπνώ και βλέπω την ψυχή που εδώ και δέκα χρόνια/ενώ τη λάτρεψα πολύ της είπα λάθος λόγια..." Χρωστούμενο τραγούδι του Σαββόπουλου, του 1979 μεν, ισχύον και σήμερα δε...Καλή ακρόαση!




12 Οι Εκλογές Μαντινάδα.mp3






ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος


Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα
μπορεί και οι φροϊδιστές να 'ρθούν στην εξουσία.
Δέκα λογιώ οι παλικαριές οι εννιά να δραπετεύεις
και οι αγάπες δυο λογιώ στη μια καλογερεύεις.

Λοιπόν μεγάφωνα παντού όλο χαρτιά, είμαι νάρκη
μα δεν υπήρχε ούτε ψυχή και φύσηξε αεράκι
κι άρχισαν όλα να γυρνούν σαν στοιχειωμένο τσίρκο
ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο.

Κοιτούσε σάμπως για ταξί του λέω καλησπέρα
αλλά εμείς και μόνο εμείς ξεμείναμε εδώ πέρα.
Αμέσως έγινε καπνός σαν μια δεκαετία
το σκάει νομίζοντας κι αυτός πως ήμουν συμμαχία.

Γινόταν ο κατακλυσμός το είπε και το δελτίο
και μπήκα σ' ένα ασανσέρ γιατί δεν είχε πλοίο.
Μαζί μου μπαίνουνε πολλοί πω-πω-πω ντουνιάς σχεδόν καμιά χιλιάδα
νομίζω κι ο Καραμανλής ωχ αμάν-αμάν μαζί με την Ελλάδα.

Το ασανσέρ αγκομαχά επίκρα την ζουλάρδα,
η Ελλάδα αρχίζει να γελά και γίνεται γελάδα
και μια φωνή με προφορά ωχ αμάν-αμάν απ' των Σερρών την Πρώτη,
ρωτάει άμα συμφωνώ ωχ αμάν-αμάν να γίνομαι Ευρώπη.

Μα κι αν ταΐζεις του απαντώ κακάο την γελάδα
δεν θα 'ναι πάλι πιθανόν ν' αρμέξεις σοκολάδα.
Και το κουβούκλιο κάνει μπαμ και μέσα απ' την αιθάλη
ανέβηκε ένας κουρνιαχτός που είχε διπλό κεφάλι.

Το ένα ήταν Θεσσαλός ωχ αμάν-αμάν στο σχήμα του Φλωράκη,
το παρα δίπλα Ανδρεϊκός ωχ αμάν-αμάν με γεια και το μπλουζάκι.
Τον λόγο τους αντανακλά σαν κάτοπτρο το πλήθος
και όπως άλλαζα βρακί μου βγήκε αυτός ο στίχος.

Μπορεί κανίβαλος ποτέ ωχ αμάν-αμάν να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς ωχ αμάν-αμάν που έχει στη στομάχα;
Κι αμέσως χέρια με τραβούν γραμμή στο κυλικείο
αλλά ξυπνάω ευτυχώς στο κρίσιμο σημείο.

Ξυπνώ και βλέπω την ψυχή που εδώ και δέκα χρόνια
ενώ τη λάτρεψα πολύ της είπα λάθος λόγια
κι αν σ' αγαπώ θα σου κλαυτώ που μες στην κοινωνία
της ευτυχίας σου ζητάς την επιπλοποιία.

Χωνεύεις δέντρο εξωτικό μην κάνεις την αθώα,
η ευτυχία τζιέρι μου είναι την για τα ζώα.
Λοιπόν για βάλε ένα παλτό και δως μου την βαλίτσα
για 'κεί που ανάβει την φουφού η ψωρο-Κωσταινίτσα.

Και να το ταίρι μου κι εγώ σαν τους πρωτοφευγάτους
στων εκλογών του '77 γυρίζαμε στους βάλτους.
Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Κέρκυρα και Ιόνιο,
μες στην καρδιά σου άσε να μπουν και θα την κάνεις ψώνιο.

Μοιάζει να το 'πε το ΠΑΣΟΚ, ο Σολωμός ή ο Τσάτσος,
θα πω κι εγώ ένα σιγανό μη μας ακούσει μπάτσος.
Στα όνειρά μου σας καλώ και σας και την κυρά σας
κι ελπίζω να καλέσετε κι εμάς απ' τη μεριά σας.

Μουσική προσευχή για να σηκωθεί ο Μάκης να ξαναρχίσουμε πρόβες...

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Εσείς δεν είδατε τον Μάκη Στάθη να ζει αυτά τα λόγια.Τι κρίμα...! Μάκη, κοίτα να γίνεις γρήγορα καλά γιατί έχουμε να ζήσουμε πολύ, περισσότερο από τους "κρετίνους και τους απαίσιους που μας ταλαιπωρούν"!



...Σοφία αγάπη μου, άσε πια το παιδί... Κοιμήθηκε... Δεν κοιμήθηκε; Έλα, μπράβο, δώσ’ μου να το βάλω στο καροτσάκι του... Για δες πώς μάκρυνε... Σε λίγο θα θέλει άλλο κρεβατάκι.
Επ’ ουδενί λόγω... Πες το από τώρα στην αδερφή σου για να μην της κακοφανεί. Ας το κρατήσει το κρεβατάκι του γιου της, μπορεί να το χρειαστεί γι’ άλλη γέννα... Το δικό σου παιδί θέλω να κοιμάται σε καινούργιο κρεβάτι. (Τρυφερά) Είσαι κουρασμένη; Όχι; Ματάκια μου, είσαι και πολύ, εγώ το βλέπω.

(Χαϊδεύει τη ράχη της καρέκλας.)

Αγαπούλα μου, είσαι και συ όλη μέρα στο πόδι... απ’ την αυγή του θεού... Εγώ, τι...; Εγώ, ας πούμε... Μη στενοχωριέσαι για μένα. Άμα είσαι καλά εσύ, εγώ είμαι καλύτερα.
Πόσο χαίρομαι που σου μοιάζει το παιδί... Εμένα; Έ, όχι δα. Φτυστή είσαι... Και τα ωραία σου κρασάτα ματάκια... τι μου λες τώρα... είναι ίδια τα δικά σου, ολόιδια...

(Κάθεται κάτω. ευχαριστημένος ακουμπά το κεφάλι στην ψάθα της καρέκλας αγκαλιάζοντας τα πόδια της.)

Σ’ αγαπώ, Σοφία, σ’ αγαπώ πολύ... δεν ξέρω πια πόσο σ’ αγαπώ... είμαι φτωχός, είμαι άθλιος, είμαι ελεεινός... ένα σκουλήκι της γης, ένας υπαλληλάκος χωρίς προκοπή, χωρίς όνειρα... ένα μηδενικό... μα δε με νοιάζει καθόλου, καθόλου... Όμως, εσύ αγάπα με, αγάπα με πολύ, πολύ, σαν τρελή αγαπά με...

(Φιλά την ψάθα της καρέκλας, τα πόδια.)

Μοσχομυρίζουν τα χέρια σου, τα πόδια σου, είσαι καμωμένη από λουλούδια εσύ... μη σηκώνεσαι, μη... έλα να ξημερωθούμε εδώ... μ’ αρέσει έτσι... Σοφία αγάπη μου, θέλω να σου πω... να σου εξηγήσω ότι δεν πειράζει... ότι μπορεί να ’ναι κανείς μεγάλος άνθρωπος, σπουδαίος άνθρωπος... αλλά να... ήσυχος άνθρωπος, απλός... Κι έπειτα μπορεί... ίσως, κανένας να μη σ’ αγαπούσε όσο εγώ... Εγώ σ' αγγίζω και... τρέμω... παίρνω μες τα χέρια μου τα ποδαράκια σου κι είναι σαν να βαστώ δύο άσπρα πουλιά... Είμαι φτωχός, το ξέρω, ένας φουκαράς, όμως με την αγάπη που σου ’χω σε κάνω βασίλισσα, θεά... κάνεις θαύματα... Μια κουβέντα μου λες... μου ρίχνεις μια ματιά και χορεύουν οι άγγελοι... Μοιράζεις ευτυχία εσύ... έβαλα την καρδιά μου στα χεράκια σου... Και πάλι, θα δεις, θα κάνω ότι μπορώ.. Και καλύτερο σπίτι θα πιάσουμε κι έπιπλα θ΄ αγοράσουμε... Θα ’χεις φορέματα, εσώρουχα, γούνα... Κάνε υπομονή... 

Από τον μονόλογο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Αυτός και το παντελόνι του" που ο Μάκης Στάθης έζησε μοναδικά στις 26 και 27 του Δεκεμβρίου στο "Τριανόν" του Ναυπλίου  με μουσική υπόκρουση το "Μινόρε του Τσιτσάνη", στην παράσταση "Διαλεχτή Μάνα Σοφία Αγγελική Αχ να 'σουν εδώ" - συμπαραγωγή της Ατρύμων Art και του Δημοτικού Θεάτρου του Ναυπλίου.


Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Η ζωή ενός ανθρώπου από την Αίγυπτο και τα ένσημα που γλυτώσαμε...

Πεθαίνοντας (ανασφάλιστος) στο υπουργείο Εργασίας

Σάλο έχει προκαλέσει ο θάνατος του 44χρονου Αιγύπτιου, πατέρα τεσσάρων παιδιών, σε εργατικό ατύχημα που αφήνει έκθετη την κυβέρνηση.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010



Βαριές ευθύνες στο υπουργείο Εργασίας καταλογίζουν τα συνδικάτα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τον θάνατο ανασφάλιστου αιγύπτιου εργάτη, πατέρα τεσσάρων παιδιών, που καθάριζε τα τζάμια σε κτίριο του υπουργείου Εργασίας, αλλά και για την απόκρυψη του γεγονότος. 



Το εργατικό ατύχημα έγινε την Κυριακή 19 του μηνός και αποκαλύφθηκε μόλις χθες. Συγκεκριμένα, ο 44χρονος Αιγύπτιος Ασίζ Εμάντ έχασε τη ζωή του πέφτοντας από τον τρίτο όροφο, ενώ καθάριζε τα τζάμια της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων που στεγάζεται σε κτίριο της οδού Κοραή. Από την έρευνα του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας προέκυψε ότι η εταιρεία που είχε αναλάβει τη συγκεκριμένη εργασία δεν είχε λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, ενώ ταυτοχρόνως παραβίαζε την εργατική νομοθεσία, αφού δεν είχε δηλώσει την απασχόληση του άτυχου εργάτη (αδήλωτη εργασία). 

Από τον έλεγχο που έγινε μετά το δραματικό γεγονός διαπιστώθηκαν σοβαρές παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Τα όργανα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας που διερεύνησαν το εργατικό ατύχημα διεπίστωσαν σοβαρές ευθύνες της εταιρείας καθαρισμού που είχε συνάψει τη σύμβαση με τη Γενική Γραμματεία. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι ο άτυχος εργαζόμενος είχε αδήλωτη σχέση εργασίας και εργαζόταν παράνομα Κυριακή, ενώ δεν είχε τηρηθεί κανένα από τα μέτρα ασφαλείας που προβλέπει ο νόμος για την εργασία σε ύψος. Η εταιρεία, σύμφωνα πάντα με τους επιθεωρητές, προσπάθησε να παρουσιάσει τον εργαζόμενο ως υπεργολάβο επικαλούμενη προφορική συμφωνία, χωρίς όμως να μπορεί να παρουσιάσει συμφωνητικό ανάθεσης έργου. Με εντολή του ειδικού γραμματέα του ΣΕΠΕ τα τμήματα της Κοινωνικής Επιθεώρησης Αθηνών και Αγίας Παρασκευής συνεχίζουν τον έλεγχο της υπόθεσης, η οποία εντός των επόμενων ημερών θα παραπεμφθεί στον εισαγγελέα, ενώ θα επιβληθούν οι προβλεπόμενες ποινικές και διοικητικές κυρώσεις. Παράλληλα, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας εξετάζει το ενδεχόμενο να επιβληθεί στην εταιρεία, εκτός των άλλων κυρώσεων, αποκλεισμός τριών ετών από δημόσιους διαγωνισμούς, όπως προβλέπεται από το άρθρο 68 του Ν. 3866/2010...

(από το "ΒΗΜΑ -ON LINE", 29/12/2010)

"Μιλήστε με ειλικρίνεια στον λαό" από τη συνέντευξη του Θανάση Βαλτινού στην Όλγα Σελλά ("Καθημερινή", 26/12/2010)


 ...Δεν θα σταματήσουμε να αντιδρούμε με διαφορετικούς τρόπους, να διαφωνούμε, να αντιμαχόμεθα. Το πρόβλημα είναι πόσο είμαστε δέσμιοι προκαταλήψεων και ιδεολογικών εντάξεων. Εμένα δεν μ' ενοχλεί ή αν θες μου δίνει χαρά, είναι πηγή αισθητικής χαράς, να διαβάζω κείμενα της Γραφής. Παρ' ότι δεν πιστεύω. Ομως αυτό δεν με αναστέλλει. Μένει το περίγραμμα της ανθρώπινης κατάστασης, της γλώσσας και του αισθητικού κατορθώματος.
- Σας στενοχωρεί που η νέα γενιά μπορεί να μη γνωρίζει σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας;
- Με στενοχωρεί, αλλά είναι μια αναπότρεπτη κατάσταση. Πιστεύω ότι κάποιοι από αυτούς αργότερα θα διαβάσουν, θα προβληματιστούν, θα προσπαθήσουν να βρουν τι έγινε ανεπηρέαστοι από τα πάθη της ιστορίας. Αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή. Και δεν ευθύνεται η νέα γενιά. Ευθύνονται οι δάσκαλοί τους, ευθυνόμαστε εμείς, ένα σωρό πράγματα που τους έχουν έτσι προσδιορίσει. Το άπαν γι' αυτούς που ξανοίγονται τώρα στη ζωή είναι να βρουν μια θέση στο Δημόσιο. Είναι λιγάκι απογοητευτικό αυτό, αλλά είναι πραγματικότητα. Βέβαια, πάντα όλοι γκρινιάζουμε για τη νέα γενιά, αλλά από τη φύση τους οι νέοι κουβαλούν το μέλλον. Εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξος. Εκεί που είμαι απαισιόδοξος είναι με την τωρινή κατάσταση. Αν μπορέσουμε να βγούμε, αν θα βγούμε, πόσα χρόνια θα βρισκόμαστε σ' αυτό το λούκι...
- Ανησυχείτε;
- Ναι, γιατί κανείς δεν βγήκε να πει ότι έτσι είναι τα πράγματα. Λένε μισόλογα. Αν εξηγούσαν ειλικρινά, ο κόσμος θ' ακολουθούσε, γιατί μυρίζεται ότι είναι δύσκολη η κατάσταση. Ο κόσμος κάνει συλλαλητήρια, και δεν καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται να πάρει τίποτα. Και δεν καταλαβαίνει ότι αν τους αναγκάσουν να φύγουν αυτοί θα έρθουν ακόμα χειρότερα. Κι εγώ οργίζομαι με πολλά. Με το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Με το «είμαι πρωθυπουργός σε μια διεφθαρμένη χώρα» του Παπανδρέου. Tόσος κυνισμός! Ε, όχι! Τον διαφθείρατε τον λαό! Κάντε τον λίγο καλύτερο τώρα. Mιλήστε του με ειλικρίνεια. Tαπεινωθείτε για μία, έστω, φορά.* Ομως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Θα περάσουμε μια δεκαετία δύσκολη, τουλάχιστον να γίνουν αυτά που πρέπει...

*: Η υπογράμμιση δική μου.

"Μεγάλες στιγμές!" (ο Φίλιππος Συρίγος σχολιάζει την θρασύτατη ανοησία του Γιώργου Λιάνη, του εμπνευστή της "εθνικής ντροπής" του 2004...("Ελευθεροτυπία", 28/12/2010)

Αντιγράφω από ένα πρόσφατο πόνημα του άρτι επιστρέψαντος στη δημοσιογραφία βουλευτή και πρώην υφυπουργού Γιώργου Λιάνη:
«Η Ελλάδα τις τελευταίες της μεγάλες στιγμές τις έζησε και τις χρωστά στον αθλητισμό. Οπως και να το κάνουμε, οι τελευταίες μεγάλες στιγμές της Ελλάδας και της Αθήνας είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Μόνο τότε οι Ελληνες είχαν κάτι να τους ενώνει και μόνο τότε η Αθήνα απέκτησε μια ανθρώπινη διάσταση. Σηκωθήκαμε λίγο ψηλότερα με τους Ολυμπιακούς. Οπως σηκωνόμασταν λίγο ψηλότερα με τα κατορθώματα των αθλητών μας...».
ΜΑΛΙΣΤΑ... Σε στιγμές που οι Ελληνες νιώθουν στο πετσί τους πόσο τραγικά εξαπατήθηκαν στην ιστορία αυτή, έρχεται ο πρωταίτιος της εξαπάτησης να αποδείξει όχι απλά ότι δεν μετανοεί, αλλά ότι δεν είναι καν σε θέση να καταλάβει τι γίνεται γύρω του!
ΝΑΙ... πράγματι, μας σήκωσαν λίγο ψηλότερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Γι' αυτό και λίγο μετά πέσαμε και τσακιστήκαμε. Διότι το ολυμπιακό μας όνειρο, σε εποχές που υποτίθεται ότι επιχειρούσαμε την περίφημη οικονομική σύγκλιση προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, στηρίχθηκε σε δανεικά λεφτά, τα οποία λεηλάτησαν εργολάβοι, πάροχοι υπηρεσιών, μεσάζοντες και σαλταδόροι. Με τη σύμφωνη γνώμη ή και τη συμμετοχή, φυσικά, όσων αποφάσιζαν τότε.
ΚΑΙ ο Γ. Λιάνης, αντί ως εμπνευστής αυτής της καταστροφικής «μεγάλης ιδέας» να ζητάει εξηγήσεις ή, τουλάχιστον, να απαιτεί λογαριασμό, επιμένει σε «μεγάλες στιγμές» μιας χώρας που, κατά τη γραφή του, ενδέχεται και να μην υπάρχει πια!
ΜΗΝ απορείτε. Τέτοιοι μας κυβέρνησαν χθες, τέτοιοι μας κυβερνάνε και σήμερα. Γι' αυτό και φτάσαμε στο «δεν πάει άλλο», γι' αυτό και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα ξανασηκώσουμε ποτέ κεφάλι.
ΑΣ πάμε όμως και στα... επουσιώδη. «Μόνο τότε οι Ελληνες είχαν κάτι να τους ενώνει», λέει ο Γ. Λιάνης. Ναι, πράγματι, «στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά»! Ας όψεται όμως η θηριώδης προπαγάνδα, που έκανε το άσπρο μαύρο, με συνέπεια άδολοι εθελοντές να υπηρετήσουν εν αγνοία τους τα συμφέροντα οργανωμένων ληστοσυμμοριτών!
«ΜΟΝΟ τότε η Αθήνα απέκτησε μια ανθρώπινη διάσταση», εξακολουθεί ο... ποιητής. Ναι, με το C4Ι, τα αερόστατα παρακολούθησης, τις τηλεφωνικές γραμμές γεμάτες ρουφιάνους και τους Αθηναίους να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν στην πόλη τους!
«ΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΑΝ λίγο ψηλότερα με τα κατορθώματα των αθλητών μας», καταλήγει ο δις υφυπουργός Αθλητισμού. Ποιων αθλητών όμως; Αυτών που πιάστηκαν αμέσως ντοπέ, αυτών που πιάστηκαν αργότερα ή μήπως εκείνων που δραπέτευσαν από το Ολυμπιακό Χωριό και με πρόφαση ένα τροχαίο ατύχημα πήγαν (με τη συνδρομή της πολιτείας...) και κλείστηκαν στο ΚΑΤ για να γλιτώσουν από τον έλεγχο ντόπινγκ;
ΑΣ' ΤΑ λοιπόν Γιώργο, δεν σε παίρνει... Γιατί εσείς οι πολιτικοί μπορεί να μας κάνατε φτωχούς, αλλά όχι και μαλάκες...

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Αχ, βρε Αλέξη, τα χάλασες στην τελευταία λέξη...!




    22.12.10

    Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα,

    για τον κρατικό προϋπολογισμό



    «Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

    Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιοι ακριβώς σε αυτή την αίθουσα έχουν πουλήσει τη ψυχή τους και ποιοι όχι, όπως δήλωσε και ο υπουργός των οικονομικών. Ή ποιοι την έχουν υποθηκεύσει σε αλλότρια συμφέροντα.

    Αυτό που είμαι σε θέση να σας πω είναι πως με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση, και με τη πολιτική της επιλογή να εφαρμόσει τις επιταγές του μνημονίου, υποθηκεύεται το μέλλον των επόμενων γενεών, όπως πρόλαβε να μας αποκαλύψει πριν αποδημήσει και ο μακαρίτης κος Σκιόπα.

    Υποθηκεύετε το μέλλον και καταστρέφετε κάθε αναπτυξιακή προοπτική για την ελληνική οικονομία.

    Γιατί η σπουδή σας, εν μέσω αυτής της απελπιστικής κατάστασης για την κοινωνία, να εξοικονομήσετε με κάθε τρόπο επιπλέον 14δις, σημαίνει βουτιά στην ύφεση, σημαίνει πρωτοφανέρωτη έκρηξη της ανεργίας, σημαίνει καθήλωση της εσωτερικής ζήτησης, σημαίνει χρεοκοπία για χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

    Με λίγα λόγια, με το προϋπολογισμό που καταθέσατε, κύριοι της κυβέρνησης, μας ζητάτε να ξεχάσουμε την Ελλάδα που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

    Μας ζητάτε το 2011, να γίνει έτος μηδέν για την ελληνική κοινωνία και στο τέλος του, σε ένα χρόνο από σήμερα να συζητάμε σε αυτή την αίθουσα για το προϋπολογισμό μιας άλλης χώρας, τριτοκοσμικής, με τα 2/3 της κοινωνίας της αποκλεισμένους, φτωχούς και περιθωριοποιημένους.

    Αυτό μας ζητάτε και αυτό ακριβώς ζητάτε εκβιαστικά να ψηφίσουν οι βουλευτές της πλειοψηφίας. Αυτό παρουσιάζετε ως μονόδρομο στην ελληνική κοινωνία.

    Από μια άποψη, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ως κυβέρνηση στους στόχους που έχετε τα πάτε περίφημα.

    Στο στόχο σας και στόχο του μνημονίου που συνυπογράψατε με τη τρόικα, να πτωχύνετε τους έλληνες, να πτωχύνετε το λαό, τα πάτε μια χαρά.

    Και ενδεχομένως να καμαρώσετε αργότερα και στην ομιλία σας κύριε πρωθυπουργέ για τα επιτεύγματά σας.

    Μειώσαμε το έλλειμμα κατά έξι μονάδες, θα μας πείτε.

    Συγχαρητήρια.

    Μειώσατε το έλλειμμα κατά έξι μονάδες και αυξήσατε την ύφεση στο 4,2%.

    Συνολικά στη τριετία 2009- 2011 θα μειωθεί κατά 9,5 μονάδες το ΑΕΠ, ενώ η καταγεγραμμένη ανεργία ήδη βρίσκεται στο 12% και σύμφωνα με το ΙΝΕ- ΓΣΕΕ, δεν αποκλείεται να υπερβεί και το 18%, αν δεν αλλάξετε πολιτική.

    Σας λένε τίποτα αυτά τα στοιχεία;

    Όχι δε σας λένε.

    Δεν είναι αριθμοί κύριε πρωθυπουργέ. Είναι άνθρωποι. Άνθρωποι που μένουν άνεργοι κατά χιλιάδες κάθε μέρα.

    Τι έχετε να τους πείτε;

    Ότι το κάνετε για να σώσετε τη χώρα από τη χρεοκοπία;

    Δηλαδή ότι τους κάνετε φτωχούς και εξαθλιωμένους για να τους σώσετε από τη χρεοκοπία;

    Δε θα σας πιστέψουν.

    Και δε θα σας πιστέψουν γιατί ωραίο το παραμύθι με το δράκο αλλά λίγο πρησμένο τον βλέπουμε το δράκο τώρα τελευταία.

    Ο κόσμος έχει πλέον καταλάβει ότι όλα αυτά που περνάει δεν γίνονται για το χρέος.

    Μπήκαμε στο μνημόνιο με χρέος, με τα αναθεωρημένα στοιχεία, 126% του ΑΕΠ και μέσα σε ένα χρόνο εφαρμογής του μνημονίου, φτάσαμε ήδη στο 142.5% του ΑΕΠ.

    Και του χρόνου, το 2011, χρονιά κατά την οποία ο κος Παπακωνσταντίνου μας διαβεβαιώνει ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές να δανειστεί, το χρέος αναμένεται να φτάσει στο 153% του ΑΕΠ.

    Άρα τι μας λέτε ότι υποβάλετε το λαό σε αυτή τη δοκιμασία για να γλιτώσουμε την περιπέτεια της χρεοκοπίας.

    Αφού με τα μέτρα και τη πολιτική σας, δηλαδή με την ύφεση και με το τοκογλυφικό δανεισμό του μνημονίου, διογκώνεται το χρέος αντί να μειώνεται.

    Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης,

    Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

    Βουλιάζετε την Ελλάδα, στην ύφεση και στη κρίση χρέους, γιατί το τελευταίο που σας ενδιαφέρει, εσάς και τη τρόικα και την οικονομική ολιγαρχία που σας στηρίζει, ντόπια και ξένη, είναι το χρέος.

    Το είπε άλλωστε καθαρά και ο Δανός επιθεωρητής του ΔΝΤ, ο κος Τόμσεν.

    Αυτό που σας ενδιαφέρει είναι οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και η κατάργηση κάθε προστασίας για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

    Αυτό που σας ενδιαφέρει είναι να εξασφαλίσετε τη δυνατότητα στο μεγάλο κεφάλαιο να έχει απρόσκοπτη κερδοφορία.

    Φτιάχνετε για το μεγάλο κεφάλαιο και για τον ΣΕΒ την Ελλάδα των ονείρων τους, μετατρέποντάς την ταυτόχρονα σε εφιάλτη για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και ιδίως των νέων.

    Των νέων που μαζικά εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας τη τύχη τους στο εξωτερικό. Και κυρίως το νέο επιστημονικό δυναμικό της χώρας, που δεν ανέχεται μετά από πολυετείς σπουδές μια ζωή δίχως αξιοπρέπεια, όπως αυτή που εσείς με τη πολιτική σας τους προδιαγράφετε.

    Και αυτή η διαγραφόμενη τάση μετανάστευσης του πιο ελπιδοφόρου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, συνιστά σήμερα μέγιστο εθνικό κίνδυνο, με ανυπολόγιστες συνέπειες, κοινωνικές και πολιτισμικές.

    Αλλά φαίνεται αυτά δεν σας πολυαπασχολούν εσάς τους σοσιαλιστές.

    Γιατί όπως είπε ο κος Παπακωνσταντίνου, θέτοντας για άλλη μια φορά το ψευδές και εκβιαστικό δίλημμα : δεν είναι σοσιαλιστικό να πτωχεύσει η χώρα, αλλά είναι εξόχως σοσιαλιστικό να πτωχύνει ο λαός της.

    Διότι αυτό επιδιώκετε και δεν είναι ρητορικό σχήμα.

    Αυτός είναι ο πυρήνας της πολιτικής του μνημονίου: Το περιβόητο επιχείρημα της εσωτερικής υποτίμησης.

    Ότι δηλαδή με την εξαθλίωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα θα πέσουν οι τιμές, θα αυξηθούν οι εξαγωγές, η οικονομία θα γίνει ανταγωνιστικότερη και θα ανακάμψουμε.

    Πρόκειται για αστεία επιχειρήματα. Ούτε εσείς οι ίδιοι που τα λέτε δεν τα πιστεύετε.

    Διότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι κυρίως πρόβλημα τιμών, αλλά έχει διαρθρωτικές διαστάσεις που συνδέονται με την και στρεβλή παραγωγική βάση.

    Και πέραν αυτού, η περιβόητη εσωτερική υποτίμηση, μέχρι τώρα στη πράξη λειτουργεί αποκλειστικά σε βάρος των μισθών, όχι όμως και σε βάρος των τιμών.

    Παρ όλες τις περικοπές ο πληθωρισμός είναι στο 5%.

    Δεν σας λέει τίποτα αυτό;

    Θεωρείτε ακόμα ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και των μειωμένων εξαγωγών είναι οι υψηλοί μισθοί;

    Η Ελλάδα είναι πρώτη στην ΕΕ στον λόγο κερδών προς μισθούς. Δεν το ξέρετε; Μάθετε το. Σας καταθέτω σχετικό πίνακα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

    Δείτε τα αποτελέσματα. Τσακίσατε μισθούς και εργασιακές σχέσεις, απελευθερώσατε απολύσεις, αλλά οι εξαγωγές μειώθηκαν αντί να αυξηθούν.

    Δε σας λέει κάτι αυτό, γιατί συνέβη;

    Διότι οι εταιρείες που εξάγουν εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό και από την εσωτερική ζήτηση.

    Διότι όλες οι χώρες στις οποίες εξάγουμε ακολουθούν και αυτές πολιτικές λιτότητας.

    Διότι βελτίωση εξαγωγών χωρίς επενδύσεις σε τεχνολογία, έρευνα και καινοτομία δε γίνεται.

    Χωρίς δημόσιες επενδύσεις τις οποίες περικόπτετε, δε γίνεται. Ακόμα κι αν φτάσετε τους μισθούς σε επίπεδα Ινδίας και Κίνας.

    Η πολιτική σας, λοιπόν, οδηγεί με ταχύτητα από το δημοσιονομικό εκτροχιασμό στο κοινωνικό εκτροχιασμό που προκαλεί το εκρηκτικό μίγμα ύφεσης, πληθωρισμού ανεργίας και λουκέτων στην αγορά.

    Αλήθεια, κε πρωθυπουργέ, έχετε εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει στην αγορά ή δε σας μένει χρόνος να ασχοληθείτε με πεζά θέματα.

    Και επειδή καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο, να βγείτε εσείς ο ίδιος μια βόλτα για να αποκτήσετε εικόνα, τουλάχιστον μην κρύβεστε από τους ίδιους τους βουλευτές σας, όταν σας ζητούν συνάντηση για να σας μεταφέρουν αυτή την εικόνα.

    Βουλιάζει η αγορά. Συνθλίβονται οι μικρές και οι μεσαίες επιχειρήσεις. Κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα μαγαζιά γιατί οι τράπεζες που πήραν περίπου 50 δις τα τρία τελευταία χρόνια σε δημόσιο χρήμα και κρατικές εγγυήσεις, έχουν κλείσει τη κάνουλα.

    Απελπισία επικρατεί στην αγορά. Και στη κοινωνία ολόκληρη.

    Γιατί μας είπατε κε Παπακωνσταντίνου, ότι εσείς λογοδοτείτε στη κοινωνία και μόνο.

    Ελάτε τώρα, υπουργέ μου, που λογοδοτείτε στη κοινωνία. Εσείς δε λογοδοτείτε ούτε καν στη κοινοβουλευτική σας ομάδα, για να μη πω στο κοινοβούλιο που το έχετε γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων σας, θα μας πείτε τώρα ότι λογοδοτείτε στη κοινωνία.

    Κρύβεστε από τη κοινωνία, δε λογοδοτείτε.

    Στους μόνους που δίνετε λόγο είναι στη τρόικα και στους κρατικοδίαιτους κεφαλαιοκράτες του ΣΕΒ, που αξιώνουν τζάμπα εργασία και κρατικές επιδοτήσεις.

    Σε αυτών το όνομα κυβερνάτε. Αυτούς φοβάστε μη στεναχωρήσετε.

    Για αυτό με αυτό τον προϋπολογισμό επιχειρείτε τη πιο βίαιη διάλυση του κοινωνικού συμβολαίου, τη πιο βίαιη αναδιανομή εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας.

    Δύο δις κάτω οι δαπάνες της υγείας.

    Βάλατε εκεί τον κ. Λοβέρδο, ίσως επειδή έχει καταστροφική εμπειρία από τη διάλυση του ασφαλιστικού.

    Ενάμιση δις κάτω οι δαπάνες για την παιδεία.

    Φτάσαμε κάτω από 3% του ΑΕΠ. Πόσο πιο κάτω θα πάμε;

    Και την ίδια ώρα ετοιμάζεστε να εκποιήσετε ότι έχει απομείνει από το δημόσιο πανεπιστήμιο.

    Τρία δις λιγότερα στη τριετία για τους ΟΤΑ. Δεν θα έχουν πια οι δήμοι ούτε για να πληρώνουν το φυσικό αέριο στα σχολεία.

    Κατά το ένα τρίτο μειώνονται οι δημόσιες επενδύσεις στον αγροτικό τομέα, την ώρα που οι αγρότες σε απόγνωση, ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν τα χωράφια τους γιατί χρεοκοπούν.

    Στρατιές οι άνεργοι και εσείς δεν κάνετε τίποτα για την απασχόληση. Ακόμα και το ζεστό χρήμα των κοινοτικών κονδυλίων δεν εκμεταλλεύεστε.

    Μόλις 6,2% η απορρόφηση κονδυλίων από την Ελλάδα για την ανεργία και την απασχόληση, αυτό απάντησε η Κομισιόν στον Ευρωβουλευτή μας Ν. Χουντή.

    Και σαν να μην έφταναν αυτά, ετοιμάζεστε να βγάλετε στο σφυρί τη δημόσια περιουσία και διαλύετε, προκειμένου να φτιάξετε φιλέτα και να τα δώσετε σε αεριτζήδες, τις ΔΕΚΟ.

    Διαλύετε τον ΟΣΕ, αφήνοντας τη χώρα χωρίς σιδηροδρομικούς άξονες.

    Το ίδιο θα κάνετε και με τη ΔΕΗ.

    Το ίδιο και με τη ΛΑΡΚΟ, που τώρα τη ξεπουλάτε σε αυτούς που χρόνια την ορέγονται.

    Το ίδιο θα κάνετε και με τις δημόσιες συγκοινωνίες οι οποίες επιδοτούνται από το δημόσιο σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

    Ξεπουλάτε το σύμπαν και μετά πηγαίνετε και μια βόλτα στη Σοσιαλιστική Διεθνή, κύριε πρωθυπουργέ και βγάζετε κι έναν λόγο κατά του νεοφιλελευθερισμού.

    Και την ίδια στιγμή ο κος Παμπούκης ζητά εθνική συνεννόηση, προφανώς για να πραγματοποιήσει αυτά που δήλωσε στο περιοδικό Επίκαιρα, να απολύσει δημόσιους υπαλλήλους ή να προωθήσει επενδύσεις σαν του Αστακού ή σαν αυτές μίας αγγλικής off-shore εταιρείας-φάντασμα στη Μονή Τοπλού.

    Μετατρέπετε με ταχύτητα την Ελλάδα σε μια χώρα απέραντης φτώχειας και δυστυχίας για το λαό της αλλά και τρελών ευκαιριών για τους αεριτζήδες, τους αετονύχηδες, τους δανειστές και τους εκμεταλλευτές του λαού.

    Και όλα αυτά με πρόσχημα το μνημόνιο, τη κακιά τρόικα, την απειλή της χρεοκοπίας, τη δικαιολογία ότι δε γίνεται αλλιώς.

    Ε, καταλάβετέ το η πολιτική σας πια είναι τόσο εξόφθαλμα άδικη, που δε μπορεί να σταθεί το δε γίνεται αλλιώς.

    Γιατί μείωση του ελλείμματος μπορεί να γίνει και χωρίς διάλυση της κοινωνίας.

    Αύξηση των εσόδων μπορεί να γίνει και με φορολογία των υπερκερδών και με πάταξη της φοροδιαφυγής, και όχι μόνο με αφαίμαξη των μισθωτών.

    Και μείωση των δαπανών μπορεί να γίνει με περιστολή της άσκοπης σπατάλης, του μαύρου χρήματος, της μίζας στα δημόσια έργα και στις προμήθειες, με έλεγχο της κοινωνικής ανταποδοτικότητας των δημόσιων υπηρεσιών και όχι μόνο με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

    Εσείς πετσοκόψατε μισθούς και συντάξεις των 700 και 800 ευρώ και χαρίζετε δισεκατομμύρια αφήνοντας να φοροδιαφεύγουν και να φοροαπαλάσσονται συστηματικά όσοι έχουν αστρονομικά εισοδήματα. Εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες.

    Φέτος, παγώσατε τις συντάξεις και κερδίσατε 100 εκατ. Ευρώ και την ίδια στιγμή μειώνετε το συντελεστή φορολογίας των ΑΕ και των ΕΠΕ, στο 20% και χαρίζετε 320 εκατ. ευρώ.

    Δηλαδή για κάθε ένα ευρώ που κόβετε από τους συνταξιούχους χαρίζετε τρία στο κεφάλαιο.

    Αυτή είναι η κοινωνική σας δικαιοσύνη.

    Σε μια χώρα που στενάζει ο λαός της, εσείς μειώνετε τη φορολογία του κεφαλαίου και καταργείτε τις κλαδικές συμβάσεις, ώστε να μειωθούν 30% ως 40% οι μισθοί.

    Και την ίδια στιγμή έχετε σπάσει όλα τα ρεκόρ στους έμμεσους φόρους, έχετε πάει στα ουράνια τον ΦΠΑ και κάνετε και περαίωση από πάνω, ώστε να καθαρίσουν οι μεγαλοοφειλέτες.

    Αυτή είναι η κοινωνική σας δικαιοσύνη.

    Οι τράπεζες που πήραν τα τελευταία 3 χρόνια 50 δις και κρατάνε τις στρόφιγγες κλειστές και στεγνώνει η αγορά, έχουν τζίρο ίσο με το 4% του ΑΕΠ και συνεισφορά μόλις 0,68 % επί των φορολογικών εσόδων.

    Να σας δώσω κι άλλα παραδείγματα, γιατί έχει ενδιαφέρον να δείτε πόσο δύσκολα τη βγάζει το κεφάλαιο στη χώρα μας και πόσο αναγκαίες είναι οι διευκολύνσεις που τους κάνατε.

    Στα ταμεία μιας μόνο επιχείρησης σούπερ μάρκετ, της ΑΒ Βασιλόπουλος, το 2009 μπήκανε περίπου 1,5 δις ευρώ. Ο φόρος που πληρώθηκε ήταν 19,5 εκατ. Ευρώ. Ποσό μικρότερο από αυτό που πλήρωσαν την ίδια χρονιά ως φόρο οι εργαζόμενοι στον όμιλο.

    Στην COCA COLA 3E Α.Ε , για παράδειγμα, το 2009 τζίρος 6,5 δις ευρώ,. φόρος εισοδήματος που καταγράφεται στον ισολογισμό 77 εκατ.

    Για να μη πιάσουμε το θέμα των μεγάλων ευεργετών του έθνους, των εφοπλιστών και της συνεισφοράς τους στην εθνική κρίση.

    Ο μεγαλύτερος εμπορικός στόλος στον κόσμο αποδίδει φόρους μόνο 12 εκ ευρώ.

    Είναι ντροπή. Ακόμα και οι μετανάστες για τη πράσινη κάρτα αφήνουν 50 εκ. ευρώ στο δημόσιο ταμείο.

    Αυτή είναι η εικόνα της ντροπής και των ανισοτήτων στη χώρα μας.

    Και ύστερα μας λέτε είμαστε σε πόλεμο. Ποιοι είναι σε πόλεμο;

    Κάποιοι πολεμάνε και ματώνουν, τους κόβετε το 1/5 του εισοδήματος και κάποιοι κάθονται στα μετόπισθεν και απολαμβάνουν.

    Τι πόλεμος είναι αυτός κε Παπανδρέου; Είναι πόλεμος ταξικός και εσείς έχετε διαλέξει με ποιανού το μέρος είστε.

    Και για να πάμε και στο σκέλος των δαπανών.

    Την ίδια στιγμή που ετοιμάζετε σφαγή και απολύσεις στο δημόσιο τομέα, οι εξοπλιστικές δαπάνες της χώρας παραμένουν υπερβολικά υψηλές.

    Και ερωτώ. Τι χρειάζεται η χώρα μας εν μέσω κρίσης, δύο επιπλέον υποβρύχια αξίας 700 εκ κατά παραγγελία στην αραβικών συμφερόντων Άμπου Ντάμπι Μαρ, που παίρνει τα ναυπηγία του Σκαραμαγκά;

    Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να εθνικοποιηθούν τα ναυπηγία, να εξορθολογιστούν οι λειτουργίες τους και να αναπτυχθούν πλήρως οι παραγωγικές τους δυνατότητες.

    Και όχι να περνάνε με τεράστιες προίκες παραγγελιών από τους Γερμανούς στους Εμίρηδες, να κλείνουν παραγωγικές μονάδες, να πετιέται κόσμος στο δρόμο, και να πληρώνουμε δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς αχρείαστους, που ποτέ δεν παραλαμβάνουμε.

    Αυτή λοιπόν είναι η πολιτική σας. Μια σκληρά ταξική και κοινωνικά άδικη πολιτική.

    Και την ξέρετε πολύ καλά τη δουλεία σας. Δεν είστε χθεσινοί.

    Εσείς κυβερνούσατε, όταν έγιναν τα τεράστια φαγοπότια με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με το χρηματιστήριο, με τις Εξοπλιστικές Δαπάνες, με τους προμηθευτές του δημοσίου.

    Όταν οι βαλίτσες με τις μίζες από τη Siemens έφταναν στα πρωθυπουργικά και στα κομματικά σας γραφεία.

    Και τώρα παριστάνετε τους ανήξερους και μας λέτε ότι μαζί τα φάγαμε.

    Ε, λοιπόν όχι. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Η αριστερά δεν ήταν προσκεκλημένη στα δείπνα σας.

    Όταν σας έλεγε η Αριστερά, για τα αδιέξοδα της πολιτικής σας, θυμηθείτε τι λέγατε.

    Μιλούσατε για την ισχυρή Ελλάδα με την δυναμικά αναπτυσσόμενη οικονομία.

    Και αποκαλούσατε ανάπτυξη την διαρκή προσφορά φοροαπαλλαγών και την ανοχή στην φοροκλοπή για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

    Βουλιάξατε τη χώρα με εξοπλισμούς, ολυμπιάδες και φοροαπαλλαγές και τώρα τιμωρείτε τους μισθούς, τις συντάξεις και το κοινωνικό κράτος.

    Να λοιπόν από που προήλθαν τα τεράστια ελλείμματα και το χρέος.

    Αλλά και τώρα τα ίδια κάνετε.

    Σπεύσατε να δηλώσετε υπακοή στις απαιτήσεις των πιο αδίστακτων κερδοσκοπικών κύκλων.

    Με τα παιχνίδια της Τράπεζας της Ελλάδας, που ευνοούσαν τα παιχνίδια με τα ομόλογα.

    Με την αδυναμία οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης, η αναζήτησης εναλλακτικών πηγών δανεισμού.

    Και τέλος με την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που ακόμα και κυβερνητικά στελέχη, όπως ο κ. Σαχινίδης, έχουν παραδεχτεί ότι ήταν προαποφασισμένη.

    Γίνατε πολύ πρόθυμα ο Δούρειος Ίππος για την είσοδο του ΔΝΤ στην Ευρώπη.

    Αποδεχτήκατε δίχως δεύτερη κουβέντα, τις προσταγές της κας Μέρκελ, αγνοήσατε κάθε πρόταση της αριστεράς για συμμαχίες με τις χώρες της περιφέρειας.

    Απορρίψατε ως ανεδαφικές τις προτάσεις μας για απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ και για ευρωομόλογο.

    Και έρχεστε τώρα, αφού έχετε ρημάξει τα πάντα και αφού έχετε αποδεχτεί τον μηχανισμό τιμωρίας και ελεγχόμενης χρεοκοπίας για τη χώρα μας, μετά το 2013, να μας πείτε πόσο θιασώτης είστε του ευρωομολόγου, χωρίς βέβαια να εξηγείτε τι ακριβώς εννοείτε.

    Σε κάθε περίπτωση, οι τελευταίες εξελίξεις φανερώνουν, πόσο απατηλά ήταν τα επιχειρήματά σας, απέναντι στις προτάσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς. Απέναντι στις ρεαλιστικές και βιώσιμες προτάσεις διεξόδου από τη κρίση, που έχουμε καταθέσει.

    Πριν λίγους μήνες, ήταν αμάρτημα να μιλάμε για ευρωομόλογο ή για απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ, των χωρών που βρίσκονται σε έκτακτη ανάγκη, με επιτόκιο όμοιο με αυτό που δανείζονται οι εμπορικές τράπεζες.

    Έτσι και σήμερα είναι έγκλημα να ομιλούμε για δίκαιη ρύθμιση του χρέους , με διαγραφή μέρους, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και κυρίως με βιώσιμο επιτόκιο αποπληρωμής.

    Δεν υπάρχει όμως κανένας σοβαρός άνθρωπος σε αυτή την αίθουσα που να πιστεύει ότι μπορεί η ελληνική κοινωνία να πληρώνει 20 δις το χρόνο σε τόκους.

    Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν θα γίνει αναδιάρθρωση, αλλά με ποιους όρους και με τι στόχο.

    Και επειδή είναι πιο εποικοδομητικό από το να ξορκίζεις κάτι που αναπόφευκτα έρχεται, να προετοιμάζεσαι για να διεκδικείς το δίκιο σου.

    Κάντε επιτέλους κάτι. Πάρτε πρωτοβουλίες.

    Φτιάξτε επιτροπή διακομματική, που θα ανοίξει τους φακέλους των χρεών και των δανείων.

    Που θα εξετάσει ποιο μέρος του χρέους είναι νόμιμο, ποιο επαχθές, που έγιναν παρανομίες ή υπερβάσεις που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη σε μια διαπραγμάτευση.

    Και διεκδικήστε εκεί που πάτε, στις Συνόδους Κορυφής, ένα σύστημα ευρωπαϊκής εγγύησης των καταθέσεων, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα, οι κρίσεις πανικού που μπορεί να οδηγήσουν σε κατάρρευση, όπως στην Αργεντινή.

    Κάντε και κάτι εποικοδομητικότερο από επικοινωνιακή πολιτική.

    Το μόνο που σας νοιάζει είναι να ψάχνετε τρόπους για το πώς θα βαφτίσετε το κρέας ψάρι, για το πως θα διαλύσετε τη κοινωνία, δίχως να σας πάρει ο κόσμος στο κυνήγι.

    Καταλαβαίνω βέβαια ότι είστε σε πανικό.

    Και στο πανικό σας δυο πράγματα σας απασχολούν. Η δημιουργία κλίματος τεχνητής συναίνεσης στο πολιτικό πεδίο. Και η τρομοκρατία του λαού, η καταστολή των κοινωνικών αγώνων στο κοινωνικό πεδίο.

    Πρόθυμους για συναίνεση είναι πιθανόν να βρείτε.

    Η Νέα Δημοκρατία ήδη κάνει βήματα προς αυτή τη κατεύθυνση.

    Και ψήφισε τη μισή ταμπακέρα του μνημονίου και σας προσφέρει συναίνεση σε Συνταγματική αναθεώρηση, ώστε να ενσωματωθεί στο Σύνταγμα το μνημόνιο και η λογική του.

    Και βέβαια υπάρχουν και άλλοι σε αυτή την αίθουσα που διακηρύσσουν αριστερά και δεξιά την προθυμία τους να συμμετάσχουν στο κάδρο της συναίνεσης.

    Αυτό, όμως, που δε μπορείτε με τίποτα να διασφαλίσετε είναι τη συναίνεση της κοινωνίας. Όσο κι αν τη τρομοκρατείτε. Προσέξτε όμως γιατί ήδη κινείστε σε δρόμους ολισθηρούς.

    Έχουμε, βέβαια, ανάλογη εμπειρία από όπου πέρασε το ΔΝΤ.

    Δε μας ξαφνιάζετε, λοιπόν, κε Παπουτσή που υιοθετείτε το δόγμα: «τσακίστε τις διαδηλώσεις», «πνίξτε στα καρκινογόνα χημικά και δακρυγόνα όλο τον κόσμο, δείξτε μηδενική ανοχή στους πολίτες που αντιστέκονται».

    Αυτό που μας ξαφνιάζει είναι η ταχύτατη μετάλλαξή σας. Από ιστορικό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος σε Πραίτορα των δυνάμεων καταστολής της λαϊκής αντίδρασης.

    Και επειδή από αυτό εδώ το βήμα πριν λίγες ημέρες, κατά την διάρκεια του κοινοβουλευτικού ελέγχου, είπατε απίστευτες συκοφαντίες και αφήσατε χυδαία υπονοούμενα για τον ΣΥΡΙΖΑ, καταθέτω στη Βουλή σε ψηφιακούς δίσκους, φωτογραφίες και βίντεο με τα έργα και τα λόγια των υφιστάμενων σας- είτε φορούν στολή είτε είναι κουκουλοφόροι δίχως στολή- από την τελευταία απεργιακή κινητοποίηση και από την Κερατέα.

    Καμαρώστε τους. Θαυμάσετε ήθος, φρασεολογία και την παραβίαση όλων των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών που συμμετέχουν στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις.

    Κύριε Παπακωνσταντίνου και κύριε Παπανδρέου, δε ξέρω τελικά αν τη πουλήσατε ή που τη πουλήσατε τη ψυχή σας.

    Αυτό που ξέρω είναι ότι είστε ηγείσθε της πιο δεξιάς κυβέρνησης που έχει γνωρίσει ο τόπος από τη μεταπολίτευση και μετά.

    Είμαι βέβαιος ότι σας ζηλεύει ο κος Μητσοτάκης.

    Με ταξική βία, με αναλγησία, με Συνταγματική βία και κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, με καταστολή και τρομοκρατία.

    Νομίζετε, αλήθεια, ότι θα μπορείτε για πολύ να προχωράτε έτσι;

    Δε θα σας φοβηθεί ο λαός.

    Ο λαός θα ξεσηκωθεί και θα σας ανατρέψει.

    Θα συγκροτήσει ένα μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αμφισβητήσει από τα αριστερά το μνημόνιο.

    Θέλετε να μετατρέψετε τη χρονιά που έρχεται σε έτος μηδέν για την ελληνική κοινωνία, θα είναι έτος μηδέν για το πολιτικό σας σύστημα και τους συσχετισμούς δύναμης.

    Θα είναι χρονιά, απαρχή μεγάλων ανατροπών. Κοινωνικών εξεγέρσεων που θα ανατρέψουν τα δεδομένα και θα φέρουν διέξοδο από τη κρίση και κοινωνική δικαιοσύνη.

    Θα είναι χρονιά, απαρχή για τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα βάλει τη πολιτική σας και τη κυβέρνησή σας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».*



*: Η εκφραστική της γλώσσας καθρεφτίζει και το περιεχόμενό της: Τι το χρειαζόσουν στο τέλος "το χρονοντούλαπο της ιστορίας", Αλέξη μας; Για να καταλάβουμε ότι σήμερα η νεότης,  αλλά και η εναλλακτική Αριστερά είναι δέσμια ακόμη αυτού του "ξύλινου" λόγου που θα έπρεπε να αμφισβητεί; Να γιατί έτσι χάνει σε πειθώ και αξιοπιστία, έτσι κερδίζει το ρεύμα της αποχής και της ιδιώτευσης, έτσι και ο χορός του εκπασοκισμού των πάντων στην Ελλάδα καλά κρατεί. Πασοκικά εκφραζόμαστε γιατί πασοκικά σκεφτόμαστε. Οπότε...;
Γι' αυτό αφιερωμένο εξαιρετικά, λοιπόν, το τραγούδι του Σαββόπουλου "Οι εκλογές - Μαντινάδα" ("ΡΕΖΕΡΒΑ", 1979). Αν αλλάξεις τα πρόσωπα των πολιτικών του τότε που αναφέρονται στο τραγούδι με τα σημερινά, δεν αλλάζουν και πολλά. Μόνο η κρίση φτάνει... 




ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος


Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα
μπορεί και οι φροϊδιστές να 'ρθούν στην εξουσία.
Δέκα λογιώ οι παλικαριές οι εννιά να δραπετεύεις
και οι αγάπες δυο λογιώ στη μια καλογερεύεις.

Λοιπόν μεγάφωνα παντού όλο χαρτιά, είμαι νάρκη
μα δεν υπήρχε ούτε ψυχή και φύσηξε αεράκι
κι άρχισαν όλα να γυρνούν σαν στοιχειωμένο τσίρκο
ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο.

Κοιτούσε σάμπως για ταξί του λέω καλησπέρα
αλλά εμείς και μόνο εμείς ξεμείναμε εδώ πέρα.
Αμέσως έγινε καπνός σαν μια δεκαετία
το σκάει νομίζοντας κι αυτός πως ήμουν συμμαχία.

Γινόταν ο κατακλυσμός το είπε και το δελτίο
και μπήκα σ' ένα ασανσέρ γιατί δεν είχε πλοίο.
Μαζί μου μπαίνουνε πολλοί πω-πω-πω ντουνιάς σχεδόν καμιά χιλιάδα
νομίζω κι ο Καραμανλής ωχ αμάν-αμάν μαζί με την Ελλάδα.

Το ασανσέρ αγκομαχά επίκρα την ζουλάρδα,
η Ελλάδα αρχίζει να γελά και γίνεται γελάδα
και μια φωνή με προφορά ωχ αμάν-αμάν απ' των Σερρών την Πρώτη,
ρωτάει άμα συμφωνώ ωχ αμάν-αμάν να γίνομαι Ευρώπη.

Μα κι αν ταΐζεις του απαντώ κακάο την γελάδα
δεν θα 'ναι πάλι πιθανόν ν' αρμέξεις σοκολάδα.
Και το κουβούκλιο κάνει μπαμ και μέσα απ' την αιθάλη
ανέβηκε ένας κουρνιαχτός που είχε διπλό κεφάλι.

Το ένα ήταν Θεσσαλός ωχ αμάν-αμάν στο σχήμα του Φλωράκη,
το παρα δίπλα Ανδρεϊκός ωχ αμάν-αμάν με γεια και το μπλουζάκι.
Τον λόγο τους αντανακλά σαν κάτοπτρο το πλήθος
και όπως άλλαζα βρακί μου βγήκε αυτός ο στίχος.

Μπορεί κανίβαλος ποτέ ωχ αμάν-αμάν να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς ωχ αμάν-αμάν που έχει στη στομάχα;
Κι αμέσως χέρια με τραβούν γραμμή στο κυλικείο
αλλά ξυπνάω ευτυχώς στο κρίσιμο σημείο.

Ξυπνώ και βλέπω την ψυχή που εδώ και δέκα χρόνια
ενώ τη λάτρεψα πολύ της είπα λάθος λόγια
κι αν σ' αγαπώ θα σου κλαυτώ που μες στην κοινωνία
της ευτυχίας σου ζητάς την επιπλοποιία.

Χωνεύεις δέντρο εξωτικό μην κάνεις την αθώα,
η ευτυχία τζιέρι μου είναι την για τα ζώα.
Λοιπόν για βάλε ένα παλτό και δως μου την βαλίτσα
για 'κεί που ανάβει την φουφού η ψωρο-Κωσταινίτσα.

Και να το ταίρι μου κι εγώ σαν τους πρωτοφευγάτους
στων εκλογών του '77 γυρίζαμε στους βάλτους.
Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Κέρκυρα και Ιόνιο,
μες στην καρδιά σου άσε να μπουν και θα την κάνεις ψώνιο.

Μοιάζει να το 'πε το ΠΑΣΟΚ, ο Σολωμός ή ο Τσάτσος,
θα πω κι εγώ ένα σιγανό μη μας ακούσει μπάτσος.
Στα όνειρά μου σας καλώ και σας και την κυρά σας
κι ελπίζω να καλέσετε κι εμάς απ' τη μεριά σας.






Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Μουσική και τραγούδια για τη μελαγχολία των εορταστικών ημερών...












Δουλεία έχουμε. Δουλειά δεν έχουμε..." πικρό χιούμορ από τον Σταμάτη Φασουλή



Στο δουλοπάζαρο

Σταµάτη Φασουλή


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ" 22 Δεκεμβρίου 2010

Αν έχετε λίγο χρόνο ελεύθερο (σε λίγο θά ‘ναι ο µόνος ελεύθερος επί της γης, ο χρόνος και η οικονοµία), συντονιστείτε στο κανάλιτης Βουλής. Θα µείνετε άναυδοι. Οι Πατέρες συζητούν για τον προϋπολογισµό! Αυτό από µόνο του είναι ένα ωραίο, αν και λίγο χοντρό ανέκδοτο,αλλά το ευγενές της υποθέσεως είναιότι προσφέρει στον Ελληνα σήµερα µια πολύ ωραία εικονική πραγµατικότητα. Γιατί όλοι, µα όλοι, δεν µιλούν µε κανέναν οικονοµικό όρο, σχέδιο, πρόταση, αλλά εξανίστανται, µελλοντολογούν, καταγγέλλουν, οργίζονται, παθιάζονται, οραµατίζονται, αλληλοϋβρίζονται, σαν πέρσι, σαν πρόπερσι, σαν πριν από δέκα χρόνια. 


Η κορυφή όµως του χριστουγεννιάτικου αυτού πολιτικού δέντρου,το άστρο που συµπληρώνει την εικόνα είναι οι«φάτσες». ∆εν λέω πρόσωπα, χρησιµοποιώ το «φάτσα» και για να‘χω ένα πιολαϊκό έρεισµα, να είµαι και πιο κοντά στο «ούνα φάτσα - ούνα ράτσα», αλλά τελικά και για ν’ αποφύγω το «όλα τα γουρούνια την ίδια µούρη έχουνε», το οποίο δεν είναι και πολιτικά ορθόν, διότι πρώτον είναι αντιφιλοζωικό και δεύτερον όχι δεν έχουνε την ίδια µούρη, το κάθε τετράποδο έχει κάτι που το ξεχωρίζει. 


Οι «φάτσες» λοιπόν, για να επανέλθω στη Βουλή, είναι αυτές οι ίδιες ακριβώς που µας οδήγησαν στην κρίση. Αντε να φορούν άλλη γραβάτα. Αυτοί που από οικονοµία δεν ξέρουν την τύφλα τους θα µας βγάλουν απ’ την οικονοµική κρίση όπου µας έβαλαν. Βάλαµε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. 

Αυτά για τους Πατέρες του Εθνους κι εµάς το ποίµνιον. ∆ιότι οι άγιοι Πατέρες, οι της Εκκλησίας µας, µάς θέλουν αλλιώς. Βγάλανε φιρµάνι όπου καταγγέλλουν ότι δεν είναι δυνατόν να είµεθα«δούλοι του ∆ΝΤ», διότι είµεθα «δούλοι του Θεού». 

Το λέει και το µυστήριον: «Παντρεύεται ο δούλος τουΘεού». 

Πώς έρχεται τώρα ο καραευρωπαίος και µου παίρνει τον δούλο µέσα απ’ τα χέρια; 

Τι κατάσταση είναι αυτή. Ή έχουµε δουλεία ή δεν έχουµε. 

– «∆ουλεία έχουµε. ∆ουλειά δεν έχουµε». Πετάχτηκε η Μαριέττα, και συνεχίζει: «Επίσης δουλειά δεν είχε ο διάολος, πουλούσε τα παιδιά του. Που µε κάνουνε και αµαρτάνω διά της γλώσσης χρονιάρες µέρες, και πώς θα κοινωνήσω την Παρασκευή; Αλλά την Παρασκευή, πώς θα πάω; Μήπως έχει καµιά απεργία; 

Ποδαράτο θα το κόψω για τον Οίκο του Θεού η δούλη του Θεού και του ∆ΟΥΝΟΥΤΟΎ συγχρόνως, για ν’ ακούσω από το στόµα του παπά, αλλά και να το βροντοφωνάξω η ίδια, να µ’ ακούσει όλο το εκκλησίασµα της Ελλάδος: Ελάτε όλοι. Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώµα µου. Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το αίµα µου».Είπε κι έφαγε µονοµπουκιά ένα µελοµακάρονο. Τι να της πεις; Ερχονται και άσκηµες µέρες. Και δεν είναι µόνο αυτό, είναι και ότι αυτή η κατάσταση θα κρατήσει, λέει, χρόνια. Χρόνια Πολλά.