Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
«Δεν βλέπω λύπη ή ντροπή στα μάτια των πολιτικών μας.
Μόνο ζόρι για την πολιτική τους τύχη».
ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ («Ε», 27-11-10)
Σκέτη φρίκη η εικόνα στην καλοστεκούμενη ακόμη γειτονιά μου, το Νέο Ψυχικό. Στην πάνω γωνιά της πλατείας Αγίου Γεωργίου ο ογδοντάχρονος με τα καθαρά, φθαρμένα ρούχα και τους γυρτούς ώμους κοντοστάθηκε, κοίταξε σαν κλέφτης ολόγυρα κι όταν σιγουρεύτηκε ότι δεν τον βλέπει κανείς επέπεσε στον ξεχειλισμένο κάδο απορριμμάτων. Μερικά βήματα πιο εκεί, αόρατος πίσω από τον θάμνο, τον παρατηρούσα με την καρδιά σφιγμένη, να ξεδιαλέγει αποφάγια. Ελεγα ότι δεν θα ξανάβλεπα σ' αυτό τον πολύπαθο τόπο τέτοιες εικόνες και ότι δεν θα τις βίωναν ποτέ τα παιδιά μας. Να, που λάθεψα.
Την εικόνα αφιερώνω εξαιρετικά στους καλοθρεμμένους πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και λοιπούς επαΐοντες, που κάθε βράδυ, στα τηλεοπτικά παράθυρα, ξετυλίγουν τη μεζούρα για να μετρήσουν αν είναι ένας στους πέντε ή ένας στους τέσσερις οι Ελληνες που ζουν ήδη κάτω από το συμβατικό όριο της φτώχειας -λες και μετριούνται με νούμερα η στέρηση, ο πόνος και η πείνα.
Για «αβάσταχτο πόνο» μίλησε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υποδεχόμενος το νέο προεδρείο της ΓΣΕΕ. «Τώρα πρέπει να πληρώσουν και οι έχοντες» είπε αυστηρά ο Κάρ. Παπούλιας. Και κάλεσε «τους κρατούντες» (δηλαδή, την κυβέρνηση, υποθέτω) να πιέσουν τους έχοντες, «με τα καβούρια στην τσέπη τους», να ανοίξουν επιτέλους το πορτοφόλι τους...
Και, ω του θαύματος, εισακούσθηκε ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση άρχισε να ασκεί αφόρητες πιέσεις στους κατά σύστημα μεγαλοφοροφυγάδες. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου τούς έκανε τα μούτρα κρέας: με κάθε λεπτότητα τους ζήτησε να πληρώσουν μερικά, έστω, απ' όσα χρωστάνε, αν θέλουν να μειώσει κι άλλο η κυβέρνηση τη φορολόγηση των κερδών τους!
Τι άλλο, τάχα, περιμέναμε να κάνει; Να αρπάξει από το αυτί μερικές δεκάδες από δαύτους και να τους κλείσει στον Κορυδαλλό; Φίσκα οι φυλακές μας από φτωχοδιάβολους (πρεζόνια, πόρνες, λαθρομετανάστες και κλεφτρόνια) δεν χωράνε άλλους. Ασε που δεν θα ήταν καθόλου πρέπον και... χριστιανικό: Αβροδίαιτοι οι άνθρωποι, είναι στο φόρτε των προετοιμασιών τους για τα καθιερωμένα Χριστούγεννα στα «σαλέ» τους στην Ελβετία, όπου και συνεχώς εμπλουτίζονται, ασφαλή και επτασφράγιστα, κάποια από τα σαράντα ήδη δισεκατομμύρια ευρώ, που οι πατενταρισμένα υπερπατριώτες φυγάδευσαν στο εξωτερικό, αφ' ότου ξέσπασε η κρίση...
Ούτε βαλτός να ήταν για να τσιγκλάει το λαϊκισμό μας ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ και γνωστός τηλεοπτικός αστέρας Γ. Καπελέρης. Με μόνιμη αδυναμία του στους γιατρούς και τους «σκαφάτους», απ' όλους τους φοροφυγάδες, δήλωσε πάλι προχθές ότι σε εξέλιξη βρίσκεται η έρευνα για 2.250 γιατρούς με πολύ χαμηλά δηλωμένα εισοδήματα και υπέρογκες τραπεζικές καταθέσεις και για 3.299 ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής, που τα βάφτιζαν επαγγελματικά για να μη φορολογούνται.
Δήλωσε επίσης (και εδώ είναι το ζουμί) ότι, ώς τα τέλη Νοεμβρίου, τα πρόστιμα ανήλθαν σε τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά μέσα στον Οκτώβριο μπήκαν στα δημόσια ταμεία μόλις 15 εκατομμύρια!
Χρήσιμο για να εκτιμηθούν αυτά τα ποσά είναι να θυμίσουμε ότι από τις περικοπές μισθών και συντάξεων, που σκόρπισαν εξαθλίωση και επιδείνωσαν την ύφεση, εξοικονομήθηκαν μόλις 1,2 δισ. ευρώ.
Οταν (όπως άκουσα στην εκπομπή «Λαβύρινθος» της ΕΤ3):
* Σε πέντε δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως εκτιμάται η φοροδιαφυγή μόνον από το λαθρεμπόριο καυσίμων.
* Και σε 30 δισεκατομμύρια ευρώ ανέρχονται τα τύπου Βοσκόπουλου φοροχρέη που εκκρεμούν επί έτη ατελεύτητα στα δικαστήρια.
Η αύξηση των δημοσίων εσόδων με δραστική περιστολή της φοροδιαφυγής περιλαμβάνεται, ως γνωστόν, και στις επιταγές του Μνημονίου. Εχει, άρα, να δώσει λόγο και στην τρόικα η κυβέρνηση, η οποία είτε παραμένει, επί 14 μήνες αφ' ότου πήρε την εξουσία, ανίκανη να λειτουργεί έναν αποτελεσματικό φοροεισπρακτικό μηχανισμό είτε δεν θέλει να βάλει χέρι σε κομματικά δικούς της ή να συγκρουστεί με πανίσχυρους φοροφυγάδες. Η μόνη δυνατή τρίτη εκδοχή είναι να ισχύουν και τα δύο.
Διακινδύνευσα να γίνω (κι άλλο) γραφικός στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ με θέμα «Κρίση, η μητέρα της αλλαγής» (23/11/10). Με τους ομιλητές να έχουν επικρίνει δριμύτατα και το λαϊκισμό, ολοκληρώθηκε η εκδήλωση, χωρίς να δοθεί ο λόγος στο ακροατήριο. Αρχισα, λοιπόν (προς τέρψιν του περίγυρου), να κραυγάζω (προπονούμενος, αφού, οσονούπω, όλοι θα κραυγάζουμε) να δοθεί το μικρόφωνο και σε ένα «λαϊκιστή» που δεν θέλει να πληρώνουν οι φορολογούμενοι 2.500 ευρώ το μήνα για το «κινητό» του Πάγκαλου και του Παμπούκη, που θέλει εδώ και τώρα στα κάτεργα και τους κλέφτες υπουργούς μαζί με τους φίλους τους φοροφυγάδες και που φασκελώνει στους δρόμους τα «ψώνια» αξιωματούχους, που εποχούνται σε κρατικά αυτοκίνητα (για δεκάδες χιλιάδες, μιλάμε...).
Ηθελα να τσοντάρω σε όσα είχε μόλις πει, χωρίς να με βρίσκουν όλα σύμφωνο, ο φίλος μου Αλέκος Παπαδόπουλος, που δεν τον παίζουν πια στη διαχείριση της εξουσίας, αφού ως τολμητίας, έντιμος, άοκνος κι ελευθερόστομος χαλάει την πιάτσα: Εκεί που προτείνει να 'χουμε λιγότερους στρατηγούς, ναύαρχους και πτέραρχους, διπλωμάτες και πανεπιστημιακούς, αρχιδικαστές, μανδαρίνους και μητροπολίτες, να πλουτίσει την αρίθμηση και να αλλάξει την αξιολογική σειρά. Πρώτα πρώτα να έχουμε πολύ λιγότερους υπουργούς (μέσα στην κρίση έφτασαν τους ...50, να μην τους ματιάσουμε), βουλευτές (φτάνουν και παραφτάνουν οι 200), κρατικοδίαιτους κομματικούς υπαλλήλους και στελέχη και παρατρεχάμενους όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών (σύμβουλοι, συνεργάτες, γραμματείς, σωματοφύλακες, οδηγοί, ψηφοθήρες και δεν συμμαζεύεται...).
Κι όταν μιλάει για «τομές, που απαιτούν σκληρές συγκρούσεις με συντεχνιακά κατεστημένα και οργανωμένα συμφέροντα», να θέτει πρώτη στο στόχαστρο τη διακομματική συντεχνία των κατ' επάγγελμα πολιτικών: την πιο ισχυρή, πιο πολυδάπανη, πιο διεφθαρμένη, πιο ασύδοτη από την ατιμωρησία, πιο χοντρόπετση, πιο αλαζονική και πιο αναξιόπιστη από όλες τις άλλες συντεχνίες, τις οποίες η ίδια εξέθρεψε και συντηρεί μεθοδικά για τη δική της διαιώνιση και αναπαραγωγή. Και βεβαίως, η πιο επικίνδυνη για την κοινωνία και για τη χώρα, αφού μας έφερε στο σημερινό χάλι και μας αφήνει έκθετους σε μύριους κινδύνους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου