Αν έχετε λίγο χρόνο ελεύθερο (σε λίγο θά ‘ναι ο µόνος ελεύθερος επί της γης, ο χρόνος και η οικονοµία), συντονιστείτε στο κανάλιτης Βουλής. Θα µείνετε άναυδοι. Οι Πατέρες συζητούν για τον προϋπολογισµό! Αυτό από µόνο του είναι ένα ωραίο, αν και λίγο χοντρό ανέκδοτο,αλλά το ευγενές της υποθέσεως είναιότι προσφέρει στον Ελληνα σήµερα µια πολύ ωραία εικονική πραγµατικότητα. Γιατί όλοι, µα όλοι, δεν µιλούν µε κανέναν οικονοµικό όρο, σχέδιο, πρόταση, αλλά εξανίστανται, µελλοντολογούν, καταγγέλλουν, οργίζονται, παθιάζονται, οραµατίζονται, αλληλοϋβρίζονται, σαν πέρσι, σαν πρόπερσι, σαν πριν από δέκα χρόνια.
Η κορυφή όµως του χριστουγεννιάτικου αυτού πολιτικού δέντρου,το άστρο που συµπληρώνει την εικόνα είναι οι«φάτσες». ∆εν λέω πρόσωπα, χρησιµοποιώ το «φάτσα» και για να‘χω ένα πιολαϊκό έρεισµα, να είµαι και πιο κοντά στο «ούνα φάτσα - ούνα ράτσα», αλλά τελικά και για ν’ αποφύγω το «όλα τα γουρούνια την ίδια µούρη έχουνε», το οποίο δεν είναι και πολιτικά ορθόν, διότι πρώτον είναι αντιφιλοζωικό και δεύτερον όχι δεν έχουνε την ίδια µούρη, το κάθε τετράποδο έχει κάτι που το ξεχωρίζει.
Οι «φάτσες» λοιπόν, για να επανέλθω στη Βουλή, είναι αυτές οι ίδιες ακριβώς που µας οδήγησαν στην κρίση. Αντε να φορούν άλλη γραβάτα. Αυτοί που από οικονοµία δεν ξέρουν την τύφλα τους θα µας βγάλουν απ’ την οικονοµική κρίση όπου µας έβαλαν. Βάλαµε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Αυτά για τους Πατέρες του Εθνους κι εµάς το ποίµνιον. ∆ιότι οι άγιοι Πατέρες, οι της Εκκλησίας µας, µάς θέλουν αλλιώς. Βγάλανε φιρµάνι όπου καταγγέλλουν ότι δεν είναι δυνατόν να είµεθα«δούλοι του ∆ΝΤ», διότι είµεθα «δούλοι του Θεού».
Το λέει και το µυστήριον: «Παντρεύεται ο δούλος τουΘεού».
Πώς έρχεται τώρα ο καραευρωπαίος και µου παίρνει τον δούλο µέσα απ’ τα χέρια;
Τι κατάσταση είναι αυτή. Ή έχουµε δουλεία ή δεν έχουµε.
– «∆ουλεία έχουµε. ∆ουλειά δεν έχουµε». Πετάχτηκε η Μαριέττα, και συνεχίζει: «Επίσης δουλειά δεν είχε ο διάολος, πουλούσε τα παιδιά του. Που µε κάνουνε και αµαρτάνω διά της γλώσσης χρονιάρες µέρες, και πώς θα κοινωνήσω την Παρασκευή; Αλλά την Παρασκευή, πώς θα πάω; Μήπως έχει καµιά απεργία;
Ποδαράτο θα το κόψω για τον Οίκο του Θεού η δούλη του Θεού και του ∆ΟΥΝΟΥΤΟΎ συγχρόνως, για ν’ ακούσω από το στόµα του παπά, αλλά και να το βροντοφωνάξω η ίδια, να µ’ ακούσει όλο το εκκλησίασµα της Ελλάδος: Ελάτε όλοι. Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώµα µου. Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το αίµα µου».Είπε κι έφαγε µονοµπουκιά ένα µελοµακάρονο. Τι να της πεις; Ερχονται και άσκηµες µέρες. Και δεν είναι µόνο αυτό, είναι και ότι αυτή η κατάσταση θα κρατήσει, λέει, χρόνια. Χρόνια Πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου