..............................................................
Ήταν μια μέρα σαν χθες, 28 Ιουνίου, το 1914...
έγραψε ο Spyros Hatiras/facebook, 29.6.2019
Παρακαλώ, προσέξτε αυτήν την τρυπημένη από σφαίρα στολή με τους λεκέδες από αίμα.
Ήταν μια μέρα σαν χθες, 28 Ιουνίου, το 1914. Ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος της Αυστρίας, διάδοχος του θρόνου της Αυστροουγγαρίας και η γυναίκα του Σοφία, επισκέπτονται το Σεράγεβο.
Το Σεράγεβο ήταν τότε πρωτεύουσα της Βοσνίας και της Ερζεγοβίνης, οι οποίες μολονότι ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία, είχαν προσαρτηθεί βίαια στο άρμα της Αυστροουγγαρίας στις 5 Οκτωβρίου 1908.
Σε αυτό ζούσε μια πανσπερμία εθνικοτήτων και θρησκειών: Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι, Τούρκοι, Χριστιανοί ορθόδοξοι και καθολικοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι.
Ο Αρχιδούκας Φερδινάνδος, επισκέπτεται την Βοσνία ως γενικός επιθεωρητής των στρατευμάτων της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας.
Στα ποτισμένα με βαθύ εθνικισμό Βαλκάνια, μια ομάδα επτά Σερβοβόσνιων δολοφόνων που συντονίζονταν από τον Ντανίλο Ίλιτς οργανώνουν την επίθεση στον Φερδινάνδο.
Πολιτικο κίνητρο ήταν η απόσπαση των νότιων, σλαβικών επαρχιών της Αυστροουγγαρίας, έτσι ώστε να μπορέσουν να αποτελέσουν τμήμα της Μεγάλης Σερβίας.
Μετά από μια αποτυχημένη επίθεση με χειροβομβίδα, ο Σέρβος εθνικιστής Γκαβρίλο Πρίντσιπ στέκεται μπροστά στο αυτοκίνητο που μετέφερε τον Αρχιδουκα και την σύζυγό του.
Πυροβολεί πρώτα αυτήν, στην κοιλιά.
Και αμέσως στρέφεται στον Φερδινάνδο και η σφαίρα τον χτυπά σε φλέβα του λαιμού του.
Ο Φερδινάνδος ήταν ένας σχετικά φιλελεύθερος άνθρωπος για τα δεδομένα της εποχής.
Είχε νυμφευθεί την Σοφία (με την οποία απέκτησε 3 παιδιά), παρά τις σφοδρες αντιρρήσεις του Αυτοκράτορα πατέρα του.
Η Σοφία ήταν Τσέχα, και όχι αριστοκρατικής καταγωγής.
Όταν οι σφαίρες χτύπησαν τους δύο τους, ο Φερδινάνδος στράφηκε προς την Σοφία που είχε ήδη πέσει πάνω στα γόνατά του και της είπε : "Σοφία, Σοφία, μην πεθάνεις. Πρέπει να επιβιώσεις, για τα παιδιά μας."
Η Σοφία πέθανε σχεδόν αμέσως. Ο Φερδινάνδος άφησε την τελευταία του πνοή, περίπου δέκα λεπτά αργότερα.
Ενδιάμεσα, σε ερώτηση αξιωματούχου που τον συνόδευε (στο ανοιχτό αυτοκίνητο με το οποίο διέσχιζαν τον κεντρικό δρόμο του Σεράγεβο) αν υποφέρει, είχε απαντήσει:
"Δεν είναι κάτι σοβαρό..."
Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια.
Το γεγονός αυτό, έγινε η αφορμή να ξεσπάσει ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Οι Κεντρικές Δυνάμεις (Αυστροουγγαρία, Γερμανία κ οι σύμμαχοι τους) κήρυξαν τον πόλεμο στην Σερβία και στο μπλοκ της "Αντάντ" (Συνεννόηση).
Μετά από τον πόλεμο αυτόν θα αλλάξει η μορφή της Ευρώπης, καθώς 4 αυτοκρατορίες θα διαλυθούν : Αυστροουγγαρία, Γερμανία, Ρωσία, και η Οθωμανική.
Το κυριότερο όμως, δεν είναι αυτό. Το πιο σημαντικό είναι το τίμημα σε αίμα: 41 εκατομμύρια υπολογίζεται πως είναι τα θύματα, στρατιώτες κ άμαχος πληθυσμός.
Από αυτούς, 18 εκατομμύρια νεκροί.
Σχεδόν το σύνολο της Γερμανικής και της Γαλλικής νεολαίας ξεκληρίστηκε.
Και όχι μόνο αυτό: ο Α' Π. Π. ήταν ουσιαστικά η καύσιμη ύλη που πυροδότησε τον Β' Π. Π που ξέσπασε δύο μόλις δεκαετίες αργότερα.
Μπορεί κανείς να πει, πως αυτή η δολοφονία του Φερδινάνδου έφερε έναν πόλεμο που κράτησε σχεδόν 30 χρόνια, με μια μεγάλη περίοδο ανακωχής ενδιάμεσα...
Θα ήθελα απλά να καταλήξω σε αυτό: να θυμόμαστε, εμείς οι ανικανοποίητοι Ευρωπαίοι που αμφισβητούμε αυτό που έχουμε σήμερα, πόσα βήματα έγιναν για να φτάσουμε σε αυτήν την πιο μακρά περίοδο αδιατάραχτης ειρήνης και διαρκούς ανάπτυξης στην Ευρώπη μας.
Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, πόσο πολύ οι ανόητοι εθνικισμοί μπορούν να φέρουν καταστροφές...με αφορμές εν πολλοίς γελοίες.
Αυτή η σκισμένη στολή του Αρχιδούκα της Αυστροουγγαρίας με τους λεκέδες από το αίμα του, είναι ταυτόχρονα ένας "χάρτης βλακείας και καταστροφής".
Μνήμη της ανοησίας και των αδιέξοδων στενόμυαλων εθνικισμών, που ποτέ δεν είχαν πουθενά ένα όμορφο τέλος.
Ας καταλάβουμε πόσο πολύτιμο είναι αυτό που έχουμε.
Πόσο αίμα χώρισε τους λαούς τους Ευρώπης.
Για ποιους λόγους.
Και με ποια συνταγή, το χάσμα έκλεισε και πως το σκεπάσαμε με λουλούδια.
Που άνθισαν από το κόκκινο ποτάμι που διατρέχει τα χώματά μας, φτιαγμένο από τον ανόητο χαμό της ευρωπαϊκής νεολαίας.
Αυτή η ξεσκισμένη φορεσιά από μια σφαίρα τέτοιες μέρες το 1914, είναι - ως ένα μέγιστο μάθημα- το όχημα που θα μας πάρει μακρυά από τα κράτη-φρούρια και τους εθνικισμούς;
Ή αυτό, που θα μας φέρει και πάλι κοντά στην ίδια καταστροφή;
Η μόνη ποιοτική διαφορά, είναι πως στο τιμόνι της καταστροφής αυτήν την φορά δεν θα υπάρχουν ευγενείς, αλλά μόνο αγενείς: οι Ορμπανιδες, οι Σαλβινιδες κ οι κατά τόπους πρίγκιπες του (δεξιού και παλαιοαριστερού) αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού.
Όλες οι απαντήσεις, είναι στο χέρι μας.
* Είναι λιγάκι μακάβριο και δεν είναι καλό ποστ για weekend, το ξέρω
Αλλά είναι για καλό. Συγχωράτε με.
Ήταν μια μέρα σαν χθες, 28 Ιουνίου, το 1914...
έγραψε ο Spyros Hatiras/facebook, 29.6.2019
Παρακαλώ, προσέξτε αυτήν την τρυπημένη από σφαίρα στολή με τους λεκέδες από αίμα.
Ήταν μια μέρα σαν χθες, 28 Ιουνίου, το 1914. Ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος της Αυστρίας, διάδοχος του θρόνου της Αυστροουγγαρίας και η γυναίκα του Σοφία, επισκέπτονται το Σεράγεβο.
Το Σεράγεβο ήταν τότε πρωτεύουσα της Βοσνίας και της Ερζεγοβίνης, οι οποίες μολονότι ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία, είχαν προσαρτηθεί βίαια στο άρμα της Αυστροουγγαρίας στις 5 Οκτωβρίου 1908.
Σε αυτό ζούσε μια πανσπερμία εθνικοτήτων και θρησκειών: Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι, Τούρκοι, Χριστιανοί ορθόδοξοι και καθολικοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι.
Ο Αρχιδούκας Φερδινάνδος, επισκέπτεται την Βοσνία ως γενικός επιθεωρητής των στρατευμάτων της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας.
Στα ποτισμένα με βαθύ εθνικισμό Βαλκάνια, μια ομάδα επτά Σερβοβόσνιων δολοφόνων που συντονίζονταν από τον Ντανίλο Ίλιτς οργανώνουν την επίθεση στον Φερδινάνδο.
Πολιτικο κίνητρο ήταν η απόσπαση των νότιων, σλαβικών επαρχιών της Αυστροουγγαρίας, έτσι ώστε να μπορέσουν να αποτελέσουν τμήμα της Μεγάλης Σερβίας.
Μετά από μια αποτυχημένη επίθεση με χειροβομβίδα, ο Σέρβος εθνικιστής Γκαβρίλο Πρίντσιπ στέκεται μπροστά στο αυτοκίνητο που μετέφερε τον Αρχιδουκα και την σύζυγό του.
Πυροβολεί πρώτα αυτήν, στην κοιλιά.
Και αμέσως στρέφεται στον Φερδινάνδο και η σφαίρα τον χτυπά σε φλέβα του λαιμού του.
Ο Φερδινάνδος ήταν ένας σχετικά φιλελεύθερος άνθρωπος για τα δεδομένα της εποχής.
Είχε νυμφευθεί την Σοφία (με την οποία απέκτησε 3 παιδιά), παρά τις σφοδρες αντιρρήσεις του Αυτοκράτορα πατέρα του.
Η Σοφία ήταν Τσέχα, και όχι αριστοκρατικής καταγωγής.
Όταν οι σφαίρες χτύπησαν τους δύο τους, ο Φερδινάνδος στράφηκε προς την Σοφία που είχε ήδη πέσει πάνω στα γόνατά του και της είπε : "Σοφία, Σοφία, μην πεθάνεις. Πρέπει να επιβιώσεις, για τα παιδιά μας."
Η Σοφία πέθανε σχεδόν αμέσως. Ο Φερδινάνδος άφησε την τελευταία του πνοή, περίπου δέκα λεπτά αργότερα.
Ενδιάμεσα, σε ερώτηση αξιωματούχου που τον συνόδευε (στο ανοιχτό αυτοκίνητο με το οποίο διέσχιζαν τον κεντρικό δρόμο του Σεράγεβο) αν υποφέρει, είχε απαντήσει:
"Δεν είναι κάτι σοβαρό..."
Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια.
Το γεγονός αυτό, έγινε η αφορμή να ξεσπάσει ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Οι Κεντρικές Δυνάμεις (Αυστροουγγαρία, Γερμανία κ οι σύμμαχοι τους) κήρυξαν τον πόλεμο στην Σερβία και στο μπλοκ της "Αντάντ" (Συνεννόηση).
Μετά από τον πόλεμο αυτόν θα αλλάξει η μορφή της Ευρώπης, καθώς 4 αυτοκρατορίες θα διαλυθούν : Αυστροουγγαρία, Γερμανία, Ρωσία, και η Οθωμανική.
Το κυριότερο όμως, δεν είναι αυτό. Το πιο σημαντικό είναι το τίμημα σε αίμα: 41 εκατομμύρια υπολογίζεται πως είναι τα θύματα, στρατιώτες κ άμαχος πληθυσμός.
Από αυτούς, 18 εκατομμύρια νεκροί.
Σχεδόν το σύνολο της Γερμανικής και της Γαλλικής νεολαίας ξεκληρίστηκε.
Και όχι μόνο αυτό: ο Α' Π. Π. ήταν ουσιαστικά η καύσιμη ύλη που πυροδότησε τον Β' Π. Π που ξέσπασε δύο μόλις δεκαετίες αργότερα.
Μπορεί κανείς να πει, πως αυτή η δολοφονία του Φερδινάνδου έφερε έναν πόλεμο που κράτησε σχεδόν 30 χρόνια, με μια μεγάλη περίοδο ανακωχής ενδιάμεσα...
Θα ήθελα απλά να καταλήξω σε αυτό: να θυμόμαστε, εμείς οι ανικανοποίητοι Ευρωπαίοι που αμφισβητούμε αυτό που έχουμε σήμερα, πόσα βήματα έγιναν για να φτάσουμε σε αυτήν την πιο μακρά περίοδο αδιατάραχτης ειρήνης και διαρκούς ανάπτυξης στην Ευρώπη μας.
Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, πόσο πολύ οι ανόητοι εθνικισμοί μπορούν να φέρουν καταστροφές...με αφορμές εν πολλοίς γελοίες.
Αυτή η σκισμένη στολή του Αρχιδούκα της Αυστροουγγαρίας με τους λεκέδες από το αίμα του, είναι ταυτόχρονα ένας "χάρτης βλακείας και καταστροφής".
Μνήμη της ανοησίας και των αδιέξοδων στενόμυαλων εθνικισμών, που ποτέ δεν είχαν πουθενά ένα όμορφο τέλος.
Ας καταλάβουμε πόσο πολύτιμο είναι αυτό που έχουμε.
Πόσο αίμα χώρισε τους λαούς τους Ευρώπης.
Για ποιους λόγους.
Και με ποια συνταγή, το χάσμα έκλεισε και πως το σκεπάσαμε με λουλούδια.
Που άνθισαν από το κόκκινο ποτάμι που διατρέχει τα χώματά μας, φτιαγμένο από τον ανόητο χαμό της ευρωπαϊκής νεολαίας.
Αυτή η ξεσκισμένη φορεσιά από μια σφαίρα τέτοιες μέρες το 1914, είναι - ως ένα μέγιστο μάθημα- το όχημα που θα μας πάρει μακρυά από τα κράτη-φρούρια και τους εθνικισμούς;
Ή αυτό, που θα μας φέρει και πάλι κοντά στην ίδια καταστροφή;
Η μόνη ποιοτική διαφορά, είναι πως στο τιμόνι της καταστροφής αυτήν την φορά δεν θα υπάρχουν ευγενείς, αλλά μόνο αγενείς: οι Ορμπανιδες, οι Σαλβινιδες κ οι κατά τόπους πρίγκιπες του (δεξιού και παλαιοαριστερού) αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού.
Όλες οι απαντήσεις, είναι στο χέρι μας.
* Είναι λιγάκι μακάβριο και δεν είναι καλό ποστ για weekend, το ξέρω
Αλλά είναι για καλό. Συγχωράτε με.
