................................................................
Τέσσερα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ (1048 - 1131)
(μτφ. Κώστας Γ. Κατσίμπαλης, εκδ. Γκοβόστης)
22
Για κείνα που δεν έκανα και που έχω καμωμένα,
Κι αν έχω τη ζωή σωστά, είτε στραβά παρμένα,
Αυτό θαν' το μαράζι μου; Κρασί λοιπόν! Ποιος ξέρει
Μη βγαίνει ετούτη η αναπνοιά στερνή φορά από μένα.
23
Γλέντα, γιατί την αμοιβή σου την ορίσανε από Χτες,
Κι είναι μακριά από σένανε, δεν είν' στο Χέρι σου το χτες '
Γλέντα κι όλα ας μην πέτυχαν που πάσχισες να κάνεις,
Για τ' Αύριο τα που μελετάς σου τα χαράξανε από Χτες.
24
Γιόρταζε πάντα κι άδικα ποτέ σου μη λυπάσαι'
Του δίκιου το παράδειγμα μέσ' στ' άδικα εσύ να 'σαι '
Αφού μια μέρα στο μηδέν ο κόσμος θα τελειώσει,
Πες από πριν πως πέθανες και λέφτερος πια θα 'σαι!
25
Για να τα πούμε παστρικά χωρίς καμιά παραβολή,
Σκακιού κομμάτια είμαστε εμείς οπού μας παίζουν
/οι Ουρανοί '
Κι έτσι περνούν την ώρα τους απάνω μας σκυμένοι,
Κι ύστερα πάμε αραδιαστά στου Μηδενός μέσ' στο κουτί.
Τέσσερα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ (1048 - 1131)
(μτφ. Κώστας Γ. Κατσίμπαλης, εκδ. Γκοβόστης)
22
Για κείνα που δεν έκανα και που έχω καμωμένα,
Κι αν έχω τη ζωή σωστά, είτε στραβά παρμένα,
Αυτό θαν' το μαράζι μου; Κρασί λοιπόν! Ποιος ξέρει
Μη βγαίνει ετούτη η αναπνοιά στερνή φορά από μένα.
23
Γλέντα, γιατί την αμοιβή σου την ορίσανε από Χτες,
Κι είναι μακριά από σένανε, δεν είν' στο Χέρι σου το χτες '
Γλέντα κι όλα ας μην πέτυχαν που πάσχισες να κάνεις,
Για τ' Αύριο τα που μελετάς σου τα χαράξανε από Χτες.
24
Γιόρταζε πάντα κι άδικα ποτέ σου μη λυπάσαι'
Του δίκιου το παράδειγμα μέσ' στ' άδικα εσύ να 'σαι '
Αφού μια μέρα στο μηδέν ο κόσμος θα τελειώσει,
Πες από πριν πως πέθανες και λέφτερος πια θα 'σαι!
25
Για να τα πούμε παστρικά χωρίς καμιά παραβολή,
Σκακιού κομμάτια είμαστε εμείς οπού μας παίζουν
/οι Ουρανοί '
Κι έτσι περνούν την ώρα τους απάνω μας σκυμένοι,
Κι ύστερα πάμε αραδιαστά στου Μηδενός μέσ' στο κουτί.
Εδώ περισσότερα για τον Ομάρ Καγιάμ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CF%81_%CE%9A%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BC
Τρία Ρουμπαγιάτ - Θανάσης Παπακωνσταντίνου -
Ερμηνεύει ο Γιώργος Μιχαήλ
Σήκω και δώσε μου κρασί τα λόγια είναι χαμένα
απόψε το χειλάκι σου είναι το παν για μένα.
Κι όσο για τα ταξίματα και για τα κρίματά μου
τα βλέπω σαν τα κατσαρά μαλλιά σου μπερδεμένα.
Για εκείνα που δεν έκανα και που 'χω καμωμένα
αν έχω τη ζωή σωστά είτε στραβά παρμένα
αυτό θα 'ν' το μαράζι μου κρασί λοιπόν ποιος ξέρει
μην βγαίνει τούτη η αναπνοή στερνή φορά από 'μένα.
Όταν θελήσει η μοίρα μου τον κόσμο αυτό ν' αφήσω
και κάθε ελπίδα για ζωή απ' την καρδιά μου σβήσω
μια κούπα από τη στάχτη μου να φτιάξετε συντρόφοι
σαν θα γεμίζει με κρασί μπορεί να ξαναζήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου