Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Δ. Κλαπάκης:«Ευτυχώς αυτά που ακούστηκαν συμβαίνουν αλλού...»! (http://paratiritirio-amarousiou.blogspot.gr, 31/5/2014)

........................................................


Σάββατο, 31 Μαΐου 2014

Δ. Κλαπάκης:«Ευτυχώς αυτά που ακούστηκαν συμβαίνουν αλλού...»!

 

Για να μην επαναλάβουμε την ιστορία, που έναν Δήμο κάποιος μπερδεμένος άφησε στο φάκελο μαζί με το ψηφοδέλτιο & τα  50 ευρώ που εξαγόρασαν την ψήφο του 
Σε άλλους Δήμους οι απερχόμενοι Δήμαρχοι...
είχαν στήσει ολόκληρο μηχανισμό με διορισμένους πελατειακά συμβασιούχους, οι οποίοι προωθούσαν την προεκλογική τους εκστρατεία & (ερχόμενοι σε επαφή μαζί τους με  άσχετα ερωτήματα), κατέγραφαν όλες τις οικογένειες που δεν τους ψήφιζαν & παρέμβαιναν με «διαφόρους» τρόπους για να τους μεταπείσουν
Αλλού  χρησιμοποιούσαν  παράνομα  τα χρήματα των δημοτών(παρότι οι Δήμοι ήταν καταχρεωμένοι), για να διορίζουν  προεκλογικά  εκατοντάδες νέους τριμηνίτες, τετραωρίτες κ.λπ.  από οικογένειες τοπικών  ψηφοφόρων & φίλους  των αντίπαλων κομματικών παραγόντων, για να μην αντιδρούν(και παράλληλα γέμιζαν με πολλαπλάσιες υποσχέσεις διορισμών κ.λπ.  άλλους …)    και όχι μόνο  χρησιμοποιούσαν τους προσληφθέντες σαν εκλογική ομάδα για να μοιράζουν ψηφοδέλτια και υλικό   και να πηγαίνουν ως εκπρόσωποί τους  σε εκλογικά κέντρα, αλλά τους έλεγαν  εκεί που θα ψηφίσουν,  τι …σταυρούς να βάλουν για να βεβαιωθούν αν ψήφησαν     
ενώ είχαν καταστρέψει  οικονομικά το Δήμο και κατ΄ επέκταση & την Εθνική Οικονομία,  δηλ. ήταν κύριοι  υπεύθυνοι για τη φτώχεια των συμπολιτών τους, στη συνέχεια έστηναν κοινωνικά συσσίτια για τους πεινασμένους(που οι ίδιοι δημιούργησαν)για να τους πάρουν την ψήφο, δείχνοντας παράλληλα  και στους υπόλοιπους δημότες  πώς θα τους …βοηθήσουν και αυτούς ανάλογα  όταν  θα  τους  έχουν  μετατρέψει και αυτούς σε ζητιάνους
είχαν πάρει(μόνο οι Συνδυασμοί τους), όλα τα κινητά τηλεφωνά & τα e- mail των δημοτών από τα αρχεία των Δήμων τους & έστελναν  μηνύματα - αν και απαγορευόταν - μέχρι & την Κυριακή των εκλογών & παράλληλα έκαναν όλες τις καλοκαιρινές γιορτές παιδικών σταθμών, Αθλητισμού, πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.λπ., στους  χρεωκοπημένους Δήμους από το ...Απρίλιο!!! Και πολλά άλλα , να μου πείτε, αυτά δεν είναι τίποτα  αλλού ..
Μεγαλοεργολάβοι για να στηρίξουν απερχόμενους Δημάρχους(που χάρη στην ανοχή & στις καταστροφικές & παράνομες ενέργειες τους εις βάρος της πόλης τους κέρδιζαν δισεκατομμύρια σε μαύρο χρήμα), όχι μόνο τους έκαναν προεκλογικά χορηγίες σε παγκάκια, αλλά μέσω των  διασυνδέσεών τους, τους  διαφήμιζαν  κάθε μέρα στα κανάλια.
Και φυσικά δεν θα πρέπει να είναι μακριά από την πραγματικότητα τα όσα κυκλοφορούν, ότι  μεγάλα οικονομικά ιδιωτικά συμφέροντα για να έχουν την ανοχή  των Δημάρχων σε παράνομες ενέργειές τους παρεμβαίνουν στις ηγεσίες ΟΛΩΝ των  κομμάτων (προφανώς μέσω ανταλλαγμάτων) & καθορίζουν μήνες πριν τι εκλογές, «ποιος θα κερδίσει» & «ποιους υποψηφίους θα στηρίξουν τα άλλα κόμματα  για να …χάσουν»
Και τόσα άλλα που ακούστηκαν,  που ένα εξ αυτών αν ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο 52 του Συντάγματος, θα πρέπει να εκπέσει ο εκλεγμένος με αυτούς τους τρόπους Δήμαρχος.
Αλλά τι τα λέμε, αφού όλα αυτά δεν αφορούν την πόλη μας, καθώς σε αυτό το προάστιο δεν υπάρχουν συμφέροντα κάποιου Λάτση, Λασκαρίδη, Βγενόπουλου, Βωβού, Βαρδινογιάννη, Μπόμπολα & τόσων άλλων, οι οποίο - ίσως θα μπορούσε να πει ο απλός λαός - για να προωθήσουν τα  συμφέροντά τους, θα παρέμβαιναν και θα έδιναν τα ρέστα τους για να εξασφαλίσουν την εκλογή  Δημάρχου της επιλογής τους.
                                  

             Συνδυασμός  «ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΜΑΡΟΥΣΙ»
                                   
                              Δορύλαος  Κλαπάκης

"Ἀστεροσκοπεῖο" ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη (1919-2005) (http://boukalistithalassa.blogspot.gr, 31/5/2014)

......................................................






Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005)

 

 

 

 

 

 

 

 

Ἀστεροσκοπεῖο

Διαρρῆχτες τοῦ ἥλιου
δὲν εἶδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δὲν ἄγγιξαν φλογισμένο στόμα
δὲν ξέρουν τί χρῶμα ἔχει ὁ οὐρανὸς

Σὲ σκοτεινὰ δωμάτια κλεισμένοι
δὲν ξέρουν ἂν θὰ πεθάνουν
παραμονεύουν
μὲ μαῦρες μάσκες καὶ βαριὰ τηλεσκόπια
μὲ τ᾿ ἄστρα στὴν τσέπη τους βρωμισμένα μὲ ψίχουλα
μὲ τὶς πέτρες τῶν δειλῶν στὰ χέρια
παραμονεύουν σ᾿ ἄλλους πλανῆτες τὸ φῶς

Νὰ πεθάνουν
Νὰ κριθεῖ κάθε Ἄνοιξη ἀπὸ τὴ χαρά της
ἀπὸ τὸ χρῶμα του τὸ κάθε λουλούδι
ἀπὸ τὸ χάδι του τὸ κάθε χέρι
ἀπ᾿ τ᾿ ἀνατρίχιασμά του τὸ κάθε φιλὶ

The Many Rivers Ensemble - Upwelling 2013 ( HD ) (youtube,16/3/2013)

..........................................................

The Many Rivers Ensemble - Upwelling 2013 ( HD )
 
 This is the first single release from an album to be released in late summer.

This amazing group met spontaneously in Boulder, Colorado last September while Hang Massive duo Danny and Markus were visiting there. The group features the amazing hang, 2 cellos, washboards, didgeridoos, singing bowls and even a saw. All of the audio was recorded in full DSD surround sound. We hope you enjoy.


Danny Cudd - Hang - http://.hangmusic.org
Markus Johansson - Hang - http://hangmusic.org
Bonnie Paine - Saw, washboard - http://elephantrevival.com
Kimba Arem - didgeridoo, bowls, percussion - http://gaearth.com
Michael Stanwood - didgeridoo, harps - http://michaelstanwood.com
Sam Sidwell - Cello - http://samraemusic.com
David Darling - Cello, vocal - http://daviddarling.com

Recorded by Mike Yach @ Immersive, Boulder, Colorado, USA

Arranged and produced by MIckey Hoolihan @ Curve Blue - http://curveblue.com

 


Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Ποτάμι - ένα σπουδαίο τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα (youtube, 28/5/2014)

.....................................................

Γιάννης Αγγελάκας - Ποτάμι






ΠΟΤΑΜΙ

Δημοσιεύτηκε στις 28 Μαΐ 2013 
Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας 
Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας 

Δεν ξέρω οι θεοί ακόμα τι μου οφείλουν 
όσο κοιμάμαι αυτοί μοιράζουν τα χαρτιά 
έξω απ' την πόρτα σου να λιώνω θα με στείλουν 
ή στο κρεβάτι σου να κλαίω από χαρά. 

Τα δάκρυά μου είναι ένα διάφανο ποτάμι 
ορμάει μέσα σου γκρεμίζει ό,τι βρει 
και μεθυσμένο σου φωνάζει 
έλα να φύγουμε μαζί. 

Η μοναξιά σου είναι ένα βρώμικο λιμάνι 
κανείς δε θέλει στα νερά του να σταθεί 
μην την ακούς όταν μιλάει 
κάψε ό,τι πρέπει να καεί. 

Σου λέω μη βιάζεσαι δεν ξέρεις πού έχεις φτάσει 
ξυπνάς μια μέρα μ' ένα υπέροχο φιλί 
κι όσα για πάντα είχες χάσει 
για πάντα έχουν σωθεί. 

Μη στέκεις μόνη εκεί κάτω στο πηγάδι 
η αγάπη μου ήδη σου έχει ρίξει το σκοινί 
και μεθυσμένη σου φωνάζει 
έλα να φύγουμε μαζί. 

Η μοναξιά σου είναι ένα ψεύτικο σημάδι 
μες στην καρδιά σου ζωγραφίζει μια πληγή 
μην την ακούς όταν μιλάει 
κάψε ό,τι πρέπει να καεί...

"Αυτοκτονήστε για να σας κρίνουμε" της Ηλιάννας Χατζηδημητρίου (www.protagon.gr, 30/5/2014)


.........................................................

 Αυτοκτονήστε για να σας κρίνουμε




















της Ηλιάννας Χατζηδημητρίου

(www.protagon.gr, 30/5/2014)


Τελικά ο Καμμένος δεν είναι ο μόνος που ασχολείται με τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα. Αυτός τις μετράει, άλλοι τις αποτιμούν. Σύμφωνα με τα κριτήριά του φαίνεται ότι κάθε φορά που κάνει δηλώσεις, οι αυτόχειρες αυξάνονται και κατά μία χιλιάδα. Τώρα προστέθηκε και ο δεκαοχτάχρονος μαθητής, ο οποίος φήμες λένε ότι ήταν θύμα πανελληνίων και οικογενειακών προβλημάτων, παρά της οικονομικής κρίσης και άρα ίσως δεν απασχολήσει τόσο τον Πρόεδρο.

Παρ' όλα αυτά, απασχολεί όλους τους υπολοίπους. Αλαλαγμός και χάος. Το ότι έχει κανείς περισσότερες πιθανότητες να ασχοληθούν μαζί του μετά θάνατον παρά όσο ζούσε, είναι αξεπέραστη ευλογία. Το ότι μπορεί να κριθεί και να σχολιαστεί από δεκάδες αγνώστων που υπό άλλες συνθήκες -ζώσας παρουσίας του- δεν θα ενδιαφέρονταν καν για την ύπαρξή του, επίσης αξεπέραστο. Το ότι όλοι οι μικρόνοοι και μικρόψυχοι βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν φεϊσμπουκικές και παντός άλλου είδους (και μέσου) αναλύσεις και μελέτες για τα αίτια θανάτου, ασυναγώνιστο.

Θα είχε τραγικό ενδιαφέρον να ασχολούνταν όλοι αυτοί και με τις λοιπές 6.000 αυτοκτονίες (σύμφωνα με στοιχεία Καμμένου πάντα). Έτσι, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ δεν θα ήταν πια μόνος στο κλαμπ "καταγράφονται και μελετώνται αυτοκτονίες". Αν και από ό,τι φαίνεται, ούτε και τώρα είναι.

Και παρεμπιπτόντως, ας αρχίσουμε να αναλύουμε και όλες τις αυτοκτονίες της ιστορίας. Από τα "αυτοκτονικά" μυθιστορήματα μέχρι την πραγματική αυτοκτονία της Σάρα Κέιν και της Βιρτζίνια Γουλφ που μοιάζει τρομακτικά με αυτήν της σαιξπηρικής Οφηλίας. Τις αυτοκτονικές τάσεις που ενέπνευσαν τα πάθη του νεαρού Βερθέρου στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γκαίτε και τις αυτοκτονικά διαποτισμένες "Ώρες" του Κάνιγχαμ. Τον αυτόχειρα Χέμινγουέϊ, τη μαρτυρική αυτοκτονία του Βαν Γκόγκ και τη λυτρωτική του Φρόυντ. Την Σύλβια Πλαθ που όπως γράφει και στη Λαίδη Λάζαρος "το να πεθαίνεις είναι μία τέχνη και εγώ το κάνω εξαιρετικά καλά" ή τουλάχιστον τον Χίτλερ με την ερωμένη του και τον Κομπέιν.

Κι όσο για τα αίτια... ανεξάντλητα. Αν και κανείς δεν ενδιαφέρεται πια για τον λόγο που αυτοκτόνησαν όλοι αυτοί, αλλά τον γαργαλά να μάθει τί μπορεί να έσπρωξε έναν δεκαοχτάχρονο στο απονενοημένο.

Πιθανώς τελικά το αίτιο να είναι το Κράτος, αφού σύμφωνα με το Νίτσε κράτος είναι αυτό όπου "όλοι χάνουν τον εαυτό τους... όπου η αργή αυτοκτονία όλων ονομάζεται ζωή". Κάποιοι τολμούν να "σπάσουν τα παράθυρα και να πηδήξουν". Ή αλλιώς, η ανάγκη να σιγήσει η βασανιστική φωνή της βούλησης, που αν δεν την καταστείλει η τέχνη θα τα καταφέρει ο θάνατος, ο τελειότερος σκοπός της ζωής σύμφωνα με τον Σοπενχάουερ. Ή ίσως επειδή κανείς βρίσκει την πολυπόθητη απάντηση στο -κατά τον Καμύ- θεμελιώδες φιλοσοφικό ερώτημα πότε και πώς αποφασίζει ότι αξίζει ή όχι να ζει.

Κι ακόμα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την αυτοκτονία ως κοινωνικό ή ως ατομικό φαινόμενο. Ως συνειδητή επιλογή ή παρόρμηση. Αμαρτία ή λύτρωση. Ως αυτοσκοπό ή ως μέσο. Αν το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα λέγεται ζωή, τότε ποιό το πρόβλημα να επιταχύνει κανείς την επιστροφή του στη σκοτεινή άβυσσο; Κι αν σημασία έχει τελικά η υστεροφημία του, κατά ποία έννοια την εξευτελίζει αυτοακυρώνοντας την ύπαρξή του; Κι αν τελοσπάντων ήθελε να αυτοαναιρεθεί, γιατί υποχρεούται να μας ανακοινώσει τους λόγους; Λες και περιμένει το ανυπόμονο κοινό το νούμερο του τσίρκου για να εντυπωσιαστεί, να σχολιάσει και να αναλύσει την απόδοση στον γύρο του θανάτου. 

*Η Ηλιάνα Χατζηδημητρίου είναι πρωτοετής φοιτήτρια της Φιλοσοφικής (στο τμήμα της φιλολογίας). (!)*

*Σημείωση: Το θαυμαστικό δικό μου. Έχω την καλοπροαίρετη απορία για την ηλικία της κ. Χατζηδημητρίου. Την απορία μου την γεννά το "πρωτοετής φοιτήτρια". Αν είναι 18 ή άντε 19 ετών, η απορία γίνεται θαυμασμός...

"Η αβάσταχτη ελαφρότητα της φωτογένειας" έγραψε ο Μιχάλης Τσιντσίνης ("ΤΑ ΝΕΑ", 27/05/2014)

  .....................................................

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της φωτογένειας

έγραψε ο Μιχάλης Τσιντσίνης  "ΤΑ ΝΕΑ",  27/05/2014  |
Να έχει πράσινα μάτια. Να είναι κατά προτίμηση ξανθιά. Ή να έχει ιδρώσει το εθνόσημο στους στίβους. Να έχει την τεστοστερόνη του τσολιά. Μα προπαντός να «γράφει» - και να φωνάζει - στο γυαλί. Να είναι φυσιογνωμία «παραθυράτη».
Αυτό πάνω - κάτω είναι το υπόδειγμα του ευρωβουλευτή που σκιαγράφησε μέσω της κάλπης το εκλογικό σώμα. Αυτές τις προδιαγραφές όρισε με την ψήφο του. Τι σημασία έχουν τα βιογραφικά, τα πτυχία, η εμπειρία; Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, για να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα στην Ευρωβουλή σημασία έχει να είσαι - όπως το λένε οι δημοσκόποι - αναγνωρίσιμος.
Κανείς δεν εξεπλάγη με τα ονόματα που φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις των ευρωψηφοδελτίων των περισσότερων κομμάτων. Από την πρώτη στιγμή, άλλωστε, το κύριο επιχείρημα όσων διαφωνούσαν με την αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των ευρωβουλευτών ήταν η τηλεοπτική κατεύθυνση που θα έπαιρνε μοιραία η σταυροδοσία. Συμβαίνει παντού στις δυτικές δημοκρατίες. Ξέραμε ότι θα συμβεί και στην ευρωκάλπη. Το έβλεπαν και κάποιοι από τους καθηγητές που μετείχαν στην Πρωτοβουλία των 58 και έμειναν εκτός εκλογικής αναμέτρησης φοβούμενοι ότι θα τους κατάπινε το έλλειμμα «αναγνωρισιμότητας». Οπως αποδεικνύεται σήμερα, ο φόβος τους δεν ήταν αδικαιολόγητος.
Φαίνομαι στα media, άρα υπάρχω. Αυτή είναι μία συνθήκη με την οποία οφείλει να συμβιβαστεί όποιος φιλοδοξεί να πολιτευτεί στο σύγχρονο μετατηλεοπτικό περιβάλλον. «Οι δικοί μας τρόμαξαν με τον σταυρό» θυμάται στέλεχος των 58 που διαφώνησε με την απόφαση για αποχή από τις εκλογές. «Πώς όμως θα κάνεις πολιτική σε μια μιντιακή δημοκρατία αν συμπεριφέρεσαι ως ελίτ που φοβάται "τον κακό λαό";» αναρωτιέται. «Οι διορισμένοι υποψήφιοι», λέει, «δεν τιμούν τη δημοκρατία».
Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο όρος της διασημότητας εξαφανίζει όλες τις υπόλοιπες προϋποθέσεις επάρκειας. Κάπως έτσι, αυτός που ήξερε να κλωτσάει επαγγελματικά μια μπάλα - ή να πετάει μακριά ακόντιο - κρίνεται κατάλληλος να σταθεί στο φόρουμ του Ευρωκοινοβουλίου. Κάπως έτσι, η πρώην βουλευτής που κατεβαίνει με πρόταγμα «να φτιάξουμε την Ανοιξη που δεν βρήκαμε...» και τυπώνει στο προεκλογικό της φυλλάδιο τον αριθμό του κινητού της, σαρώνει τη σοσιαλδημοκρατική ψήφο...
Για την ειδική κατηγορία των δημοσιογράφων της τηλεόρασης, η μεταπήδηση από τον ρόλο του ελέγχοντος στον ρόλο του ελεγχόμενου γίνεται μέσα σε μια νύχτα χωρίς πλέον να ενοχληθεί κανείς. Οι τηλε-δημοσιογράφοι αλλάζουν πίστα, σαν βαριά ονόματα της σόουμπιζ.

Κανένας πολιτικός χώρος δεν μένει αλώβητος από τη σαγήνη του θεάματος. Ακόμη και όταν ρητορικά διατυμπανίζει την απέχθειά του για τη μαζική κουλτούρα. Μπορεί, ας πούμε, να καταγγέλλει την τηλεόραση και τη διαπλοκή. Και να περιμένει μετά ημέρες και νύχτες πότε ο τηλε-κήρυκας του Τσαντιριού θα στέρξει να απαντήσει στην πρόταση του κόμματος για το χρίσμα στον δήμο της Αθήνας.
Ή μπορεί να παράγει δικούς της αστέρες με όρους αντι-λάιφσταϊλ. Εχει και η αγανάκτηση τα δικά της σελέμπριτι. Εχει στρατευμένους δημοσιογράφους που έγιναν «εναλλακτικοί», όταν τελείωσαν τα λεφτά της κρατικής τηλεόρασης. Εχει και συνταγματολόγους που απέκτησαν status εθνικού σταρ, κηρύττοντας τις διαφορές της καλής από την κακή βία. Οχι από τα παράθυρα της trash τηλεοπτικής ζώνης του αντιμνημονιακού θυμού, όπου είχαν μόνιμο στασίδι. Αλλά από το βήμα που τους έδιναν τα επάρατα «καθεστωτικά Μέσα».
Ετσι είναι η δημοσιότητα. Δεν είναι καλή ή κακή. Είναι μόνο καλή. Και είναι το υπ' αριθμόν ένα πολιτικό χάρισμα. Στο «πολιτικό» βάλτε πολλά εισαγωγικά.


Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

H a n g - αφιέρωμα σε ένα καινούριο μουσικό όργανο (youtube, 29/12/ 2011 & 3/1/2012)

......................................................

Hang Massive - Once Again - 2011 

(hang drum duo ) ( HD )

Ανέβηκε στις 29 Δεκ 2011

http://hangmusic.com :: music info and downloads
http://facebook.com/hangmassive
http://instagram.com/hangmassive
http://twitter.com/hangmassive

A short hang drum duo video filmed on an autumnal morning in the beautiful town of Bath Spa. Hang music by Danny Cudd. Played by Danny Cudd and Markus Johansson. Hang is a beautiful instrument handmade in Switzerland.






Hang (drum) and handpan duet Nadishana-Kuckhermann



"Εικονικά και αληθινά αποτελέσματα" έγραψε ο Άκης Κοσώνας (tvxs.gr, 29 Μάιος. 2014)

..........................................................
 

Εικονικά και αληθινά αποτελέσματα

 

 

 
 
tvxs.gr, 29 Μάιος. 2014
 
έγραψε ο Άκης Κοσώνας
 
Το πρώτο και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι ότι ένα σημαντικά μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος ξεπέρασε τον φόβο που του επέβαλε η επικοινωνιακή προπαγάνδα των μεγάλων, γνωστών και διαπλεκόμενων με ποικιλώνυμα συμφέροντα ΜΜΕ. ΄Εβαλε στην άκρη «τα κάρα και τα μουλάρια» που κατά τους μνημονιακούς έρχονται, την έλλειψη καυσίμων, φαρμάκων, ψωμιού, γάλατος , αν δεν ψηφίσουμε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ «πακέτο» που ξαναπαίχτηκε όπως και τον Ιούνιο του 2012 από αρκετά κανάλια και εφημερίδες, και αποφάσισε να δοκιμάσει μπας και δεν είναι έτσι.
Μήπως και δεν πλημμυρίσουν οι δρόμοι  απο κάρα και μουλάρια, μήπως δεν ρημάξει η χώρα απο ελλείψεις και κλεισίματα μαγαζιών και σπιτιών. Μήπως δηλαδή αυτά που ήδη συμβαίνουν (ανεργία 35%, απολύσεις, άδεια και ξενοίκιαστα μαγαζιά, δάνεια, κάρτες υποχρεώσεις που δεν πληρώνονται, δραματική μείωση εισοδήματος, έλλειψη προοπτικής και σχεδίου) μπορεί να αλλάξουν με μια άλλη πολιτική επιλογή.    
Αυτό,  ήταν το πρώτο βήμα μια και και οι συγκεκριμένες εκλογές δεν βγάζουν κυβέρνηση.  Όμως ήταν το καθοριστικό βήμα που αποτελεί πρόκριμα για το επόμενο που είναι οι εθνικές εκλογές. Όσοι διαφωνούν θα πουν (και δικαίως, αφού μένει να αποδειχτεί αν είναι έτσι ή όχι) ότι ο κόσμος ψήφισε αποδοκιμάζοντας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επειδή δεν διακυβεύεται το ποιός κυβερνά. Έτσι έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα (τι κουραστική πιά, μονότονη και χιλιοειπωμένη λέξη...) για «να μαζευτούν» αυτοί  που κυβερνούν και να βελτιώσουν την πολιτική τους. Θα φανεί στις βουλευτικές εκλογές πόσο ισχυρή είναι αυτή η εκδοχή. Έτσι κι αλλιώςη νίκη της τόλμης πάνω στο φόβο συνέβη και καταγράφτηκε. Κι όποιος δραπετεύει μια φορά απο το δωμάτιο του φόβου βλέπει πως είναι έξω και αποφασίζει τι (θα) κάνει στη συνέχεια χωρίς να καθορίζεται η στάση και η απόφασή του από τον πανικό και τους  γνωστούς εκβιασμούς.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι σαφώς υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, όσο και αν το σύστημα με εμπροσθοφυλακή συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης κοντεύει να παρουσιάσει  τον ΣΥΡΙΖΑ ως χαμένο των εκλογών! Και αντιθέτως παρουσιάζει ως σχεδόν θριαμβευτή το ΠΑΣΟΚ λέγοντας το (τώρα, μετά τις εκλογές!) με το όνομά του αν και το ίδιο δια της ηγεσίας του προφανώς αποφάσισε να αποκρύψει το όνομά του και να στεγαστεί  ισότιμα (!)  σε ένα σχήμα που ονόμασε «Ελιά». Το οποίο περιείχε εκτός απο το ΠΑΣΟΚ και ... μέρος από «το όλον ΠΑΣΟΚ» κατά την παλαιά έκφραση Βενιζέλου, δηλαδή ορισμένους αποχωρήσαντες, διαγραμμένους, αποστασιοποιημένους και κινητικούς του χώρου που πηγαινοέρχονται ανάλογα με τις εξελίξεις και τις περιστάσεις.
Οι χαμένοι
Τι λένε όμως τα αποτελέσματα; Άλλα πράγματα. Τελείως άλλα. Λένε ότι το ΠΑΣΟΚ (Ελιά) πήρε 8,02%, έχασε δηλαδή 4,26% σε σχέση με τις βουλευτικές Ιουνίου 2012!  Η σύγκριση βουλευτικών με ευρωεκλογές που παλιότερα θα ήταν αδόκιμη γίνεται από όλους (ακόμα και απο την παρουσίαση που κάνει το υπουργείο Εσωτερικών στα αποτελέσματα) επειδή δεν ζούμε σε κανονικές συνθήκες ώστε να συγκρίνουμε ευρωεκλογές με ευρωεκλογές και βουλευτικές με βουλευτικές. Τι να συγκρίνει κανείς αλλωστε αφού στις τελευταίες ευρωεκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει 36,65% και ο ΣΥΡΙΖΑ 4,70%! Οι δίδυμες εκλογές Μαίου και Ιουνίου 2012 ανέτρεψαν τα πάντα και έφεραν νέα δεδομένα στην πολιτική ζωή του τόπου. Τα οποία φαίνεται ότι διατηρούνται και δημιουργούν νέο πεδίο σύγκρισης, καταργώντας αναγκαστικά αυτό που υπήρχε έως και το 2010. Όταν λοιπόν το ΠΑΣΟΚ(Ελιά) πηγαίνει από το 12% στο 8%, τι συμβαίνει; Άνοδος; Επιτυχία; Μάλλον όχι. Εκτός αν συγκρίνει κανείς το 8% που πήρε με τις προβλέψεις και εκτιμήσεις των δημοσκοπήσεων που του έδιναν μεταξύ 4-7% οπότε πήγε πολύ καλά!
Αλλά όπως είναι προφανές δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει προβλέψεις με αποτελέσματα.  Φαίνεται ότι το σύστημα θέλει (χρειάζεται) να παρουσιάζει ως ισχυροποιημένο αν και χάνει πολύ μεγάλο ποσοστό σε σχέση με το 2012, τον μικρό εταίρο της κυβέρνησης έτσι ώστε να πατά στο επιχείρημα «κυβέρνηση υπάρχει». Το ίδιο κάνει χρησιμοποιώντας το άθροισμα των δύο (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) προκειμένου να καταδείξει ότι προηγούνται των δυνάμεων (26,58%) του ΣΥΡΙΖΑ : 22,71 (ΝΔ) + 8,02 (ΠΑΣΟΚ) = 30,73%. Την ίδια ώρα αποκρύπτουν την ασήμαντη λεπτομέρεια ότι μέσα σε δύο χρόνια έχασαν πάνω απο 11% των δυνάμεων που πήραν αθροιστικά στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2012 : 29,66 (ΝΔ) + 12,28 (ΠΑΣΟΚ) = 41,94%, δηλαδή τώρα πήραν 11,21% λιγότερο !  Το ερώτημα γιατί αυτά τα απλά, καθαρά και αληθινά στοιχεία δεν παρουσιάζονται σε καμιά απο τις βαθιές εκλογικές αναλύσεις και συζητήσεις των opinion leader και maker καναλιών,   απορρίπτεται ως τουλάχιστον απαράδεκτο, προβοκατόρικο και εχθρικό προς την πρόοδο και τη Ευρώπη.
Ένας άλλλος χαμένος μετά το ΠΑΣΟΚ(Ελιά) είναι η Νέα Δημοκρατία που απώλεσε το 6,95% του κόσμου που την ψήφισε τον Ιούνιο 2012. Τότε πήρε 29,66%, τώρα 22,71%. Και γι΄αυτό δεν ακούγονται πολλές κουβέντες αν και πρόκειται για το μεγάλο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού που έχασε την πρωτιά στις εκλογές απο ένα άλλο κόμμα που είναι αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα απο τα τεχνάσματα της μη αναφοράς  στη μεγάλη  ήττα της ΝΔ είναι η καταχώρηση του γεγονότος ως ήδη συμβάντος και αυτονόητου άρα μη χρήζοντος περαιτέρω έρευνας και κουβέντας. Στη θέση του επιβάλλεται η πολυλογία και φωτοτυπικού χαρακτήρα εμφάνιση «αποκαλυπτικών μεγάλων ρεπορτάζ» και συζητήσεων για τον ανασχηματισμό που σχεδιάζει ο πρωθυπουργός και την πιθανή διεύρυνση της αποδοκιμασθείσας κυβερνητικής πλειοψηφίας με άλλους βουλευτές, ανεξάρτητους ή ανήκοντες (ακόμα) σε άλλα κόμματα που δεν μετέχουν στην κυβέρνηση.
Ο τρίτος μεγάλος χαμένος είναι οι Ανεξάρτητοι  Έλληνες που έχασαν πάνω από τη μισή εκλογική τους δύναμη σε σχέση με τον Ιούνιο του2012 : 7,51% τότε 3,46% τώρα. Αρκετός κόσμος κατευθύνθηκε προς το νέο Ποτάμι (γιά το Ποτάμι θα μιλήσουμε σε άλλο κείμενο) άλλοι διεσπάρησαν προς ΣΥΡΙΖΑ αλλά και Χρυσή Αυγή. Το μείζον για το κόμμα του Π. Καμμένου είναι η διατήρηση μεν της πολυσυλλεκτικότητας αλλά η απόκτηση δε συνεκτικής πολιτικής ταυτότητας. Ίσως είναι δύσκολο να συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα δύο, αλλά χωρίς το δίδυμο οι ΑΝ.ΕΛΛ. κινδυνεύουν να πέσουν οριστικά θύμα της πόλωσης που ήδη επήλθε και να εξαφανιστούν εκλογικά.
Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχει και η Δημοκρατική Αριστερά που δεν κατάφερε να συγκροτήσει με επίκεντρο την ίδια τον νέο πόλο της κεντροαριστεράς. Και τούτο διότι ο ρόλος αυτός ανατέθηκε απο το εκολογικό σώμα στο Ποτάμι και δευτερευόντως στο ΠΑΣΟΚ υπό το πρόσχημα της Ελιάς. Η ΔΗΜΑΡ υπέστη εκλογική καταστροφή με τα ποσοστά της να πέφτουν στο 1,20% απο το 6,25% του Ιουνίου 2012. Ουσιαστικά η ΔΗΜΑΡ καλείται να ξεκινήσει απο την αρχή προβάλλοντας μία (έστω ευέλικτη, αλλά μία) γραμμή στο πεδίο της πολιτικής και των αρχών. Αυτό προϋποθέτει την αποχώρηση των στελεχών που τη βλέπουν ως συμπληρωματική δύναμη κυβερνητικής σταθερότητας, όχι τόσο επειδή αυτό προβάλλει  ως κυρίαρχη αξία, αλλά επειδή οι εξελίξεις για τη σύνθεση της κεντροαριστεράς όπως οι ίδιοι την εκφράζουν οδηγούν στους χώρους του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ. Που ενδεχομένως διευρυνθούν με στελέχη φιλελεύθερων σχημάτων τα οποία εύλογα πρέπει να ανησύχησαν και να απογοητεύτηκαν με τις επιδόσεις του σχήματος «Γέφυρες».
Αυτοί είναι οι άλλοι ηττημένοι της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης. Υπο τον τίτλο «Γέφυρες» ενώθηκαν η Δράση (Λυμπεράκη-Σκυλακάκης) και η Δημιουργία Ξανά (Θ.Τζήμερος) για να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο από αυτό που πέτυχαν στις βουλευτικές του Ιουνίου 2012. Και εύλογα διότι στις ευρωεκλογές με πιό χαλαρή ψήφο (όμως εν τω μεταξύ οι συνθήκες άλλαξαν και η χαλαρότητα χάθηκε) αλλά και με περισσότερη φροντίδα για την Ευρώπη, οι Φιλελεύθεροι είχαν περιθώρια για καλή επίδοση. Που όμως δεν ήρθε : 0,90% για την ένωση των δύο κομμάτων, ενώ τον Ιούνιο του 2012 συγκέντρωσαν 1,59%. Στους κόλπους τους υπάρχουν στελέχη που είτε συνεργάστηκαν είτε προσεγγίζουν τους «58» για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς με αποτέλεσμα να συνομιλούν άνετα και με στελέχη της «Ελιάς» και με στελέχη της ΔΗΜΑΡ που θέλουν συμμετοχή στην κυβέρνηση.
Οι κερδισμένοι
Αναμφίβολα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κερδισμένος απο την εκλογική αναμέτρηση. ΄Οχι μόνο γιατί νίκησε τη ΝΔ με διαφορά 3,87% (διαφορά μεγαλύτερη απο το 2,77% που είχε κερδίσει η ΝΔ στις βουλευτικές του Ιουνίου 2012, αλλά ούτε γι΄αυτό μιλάει κανείς) αλλά κυρίως γιατί σταθεροποίησε τις δυνάμεις του στο 26,5% και μπορεί να μιλάει (και να υπολογίσει πλέον) έστω και διστακτικά για εκλογική βάση. Μέχρι τώρα (απο το 2009 που έπαιρνε 4,60% συναγωνιζόμενος το ΚΚΕ γαι την πρωτιά στην Αριστερά, έως και τις εκλογές του ιουνίου 2012 πουέφθασε σχεδόν το 27%) ήξερε ότι βρίσκεται σε μια κινητική άνοδο. Χωρίς όμως να μπορεί (και κανείς άλλος) να την προσδιορίσει αριθμητικά ούτε να στηριχτεί σε αυτήν για να υπολογίσει πως θα εξελιχθεί. Τώρα μπορεί να το κάνει με μεγαλύτερη (όχι απόλυτη πάντως) ασφάλεια αφού για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια πιάνει το ίδιο ποσοστό.
Από την άλλη πλευρά πρέπει να είναι επιφυλακτικός διότι παρά τις τρομερές δοκιμασίες που έχει υποβάλλει τον λαό η κυβέρνηση, δεν εμφανίζεται αυτός ως αξιωματική αντιπολίτευση να καρπώνεται τη δυσαρέσκεια και να φθάνει αν όχι το 40, πάντως το 35%. Δεν δημιουργεί δηλαδή ρεύμα μεγάλης νίκης και πλήρους αλλαγής των συσχετισμών στην κοινωνία και την πολιτική. Αυτό μπορεί να οφείλεται (όπως ήδη έχουμε γράψει παλιότερα) τόσο στην εσωτερική πολυγωσσία και πολυφωνία για μείζονος σημασίας θέματα που ο κόσμος θέλει να έχει μία και ξεκάθαρη θέση για να νιώθει ασφάλεια και να ξέρει τι του γίνεται, όσο και στον οργανωμένο και συντονισμένο πόλεμο που δέχεται απο το σύστημα προκειμένου να μην υπάρξει (ή να αργήσει όσο γίνεται) αλλαγή των δυνάμεων που κυβερνούν παγίως τη χώρα απο τη μεταπολίτευση και μετά.
Αριθμητικά κερδισμένο είναι και το ΚΚΕ. Απο το 4,50% του Ιουνίου 2012 πήγε στο 6,09% τώρα, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πλησιάσει το 8,48% των βουλευτικών του Μαίου 2012. Κατά πάσα πιθανότητα, σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων του ΚΚΕ εξακολουθεί να μην κατανοεί και να μην αποδέχεται τη λογική «δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν, εμείς είμαστε κομμουνιστές δεν είμαστε αριστεροί». Πολύ περισσότερο όταν το 2012 φαινόταν κοντά η προοπτική σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης. Το 6,09% των πρόσφατων ευρωεκλογών μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα διορθωτικό ποσοσό της κακής επίδοσης στις βουλευτικές του Ιουνίου 2012.
Εξαιρετικά καλά τα πήγε ο ΛΑΟΣ (χωρίς να φαίνεται ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο) που δήλωσε παρών στις εξελίξεις. Μετά τη  συντριβή του στις βουλευτικές του Ιουνίου 2012 όταν πήρε 1,58% έφτασε τώρα το 2,70% και του έλειψε μόνο 0,30% για να εκλέξει ευρωβουλευτή αφού θα έπιανε το όριο του 3% για συμμετέχει στην κατανομή των 21 ευρωβουλευτών που εκλέγει η χώρα. Παρά τις βαριές απώλειες που υπέστη όταν η ΝΔ λεηλάτησε το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη (Γεωργιάδης, Βορίδης,Πλεύρης και εκατοντάδες άλλα μεσαία στελέχη επέστρεψαν ή πήγαν στη ΝΔ απο τους πρώτους μήνες του 2012 και μετά) ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός μοιάζει να ανασυγκροτήθηκε και να διεκδικεί ρόλο στις διεργασίες που ήδη εξελίσσονται στο χώρο της ευρύτερης Δεξιάς.
Η αριστερή συνεργασία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α  φαίνεται ότι συνήλθε μετά το χτύπημα που δέχτηκε τον Ιούνιο του 2012 όταν το 70% της εκλογικής της δύναμης φαίνεται να μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα να πέσει απο το 1,19% που πήρε τον Μάϊο του 2012 στο 0,33% στις εκλογές του Ιουνίου. Τώρα χωρίς να ανακάμψει πλήρως πήρε 0,72% διατηρώντας την ηγεμονία στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Η περίπτωση της Χρυσής Αυγής
Φαίνεται ότι η Χρυσή Αυγή παγιώνεται στις προτιμήσεις και τις επιλογές των ψηφοφόρων σαν πολιτική δύναμη. Το σχεδόν 7% (6,97% τον Μάϊο 2012, 6,92% του Ιούνιο 2012) που συγκέντρωσε στις βουλευτικές αναμετρήσεις του 2012, έγινε τώρα 9,40% και οι ψήφοι από τις 426.025 του Ιουνίου 2012 έφθασαν τώρα τις 536.442. Εδώ πρέπει να διακρίνουμε ότι σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων έχουν ανάγκη να επιλέγουν ακραία εκλογική συμπεριφορά θεωρώντας ότι μόνο έτσι γίνεται αντιληπτό «το μήνυμα» και φυσικά ότι η οργή αυτού του μεγάλου κομματιού δεν βαίνει προς εκτόνωση αλλά διατηρείται, αυξάνεται και παγιώνεται στην επιλογή της Χρυσής Αυγής ως φορέα έκφρασης της.                                
Το άλλο που πρέπει να δούμε καθαρά είναι ότι όλος ο χειρισμός του θέματος της Χ.Α. απο την κυβέρνηση και τη δικαιοσύνη, ενδυνάμωσε το κόμμα αυτό που δεν φαίνεται να έχει περάσει ως εγκληματική οργάνωση στις αντιλήψεις τουλάχιστον 536 χιλιάδων ψηφοφόρων. Ίσως και άλλων που δεν το ψήφισαν αλλά βρέθηκαν κοντά στη σκέψη να το κάνουν. Ή άλλων που δεν το βλέπουν ως πολιτική λύση αλλά το θεωρούν κόμμα. Ακραίο, αλλά κόμμα. Πρέπει να αφήσουμε ανοιχτή την πιθανότητα, ένα μέρος του κόσμου να θεωρεί πως η Χ.Α. είναι εγκληματική οργάνωση, αλλά να μην ενοχλείται καθόλου από αυτό. Τόσο το 6,92% όσο και πολύ περισσότερο το σχεδόν 9,5% που πήρε στις ευρωεκλογές της 25ης Μαίου την καταχωρούν για το προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον ως υπαρκτή και υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Ανεξαρτήτως των συμπεριφορών που η ίδια επιλέγει εντός και εκτός Βουλής.
 

Aντρέας Πετρουλάκης: Εξέλεξαν... (www.kathimerini.gr, 26/5/2014)

.......................................................

Aντρέας Πετρουλάκης: Εξέλεξαν...



"Είχε δίκιο ο κ. Χριστόπουλος;" γράφει ο Τάκης Μίχας (www.protagon.gr, 29/5/2014)

...........................................................

Είχε δίκιο ο κ. Χριστόπουλος;

γράφει ο Τάκης Μίχας

(www.protagon.gr, 29/5/2014)

 



Ίσως το πιο ενδιαφέρον εκλογικό αποτέλεσμα ήταν αυτό που συζητήθηκε λιγότερο: Ο θρίαμβος στις ευρωεκλογές του τουρκικού μειονοτικού κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας (DEB).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το μειονοτικό κόμμα κέρδισε τόσο στη Ροδόπη όσο και στην Ξάνθη την πρώτη θέση - εξασφάλιζοντας στη Ροδόπη 42,82% έναντι 17,16 της Ν.Δ. και στην Ξανθη  22,33%, με τη Ν.Δ. να ακολουθεί με 18,75%.
Αυτό που καθιστά ενδιαφέροντα τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο η δυνατότητα του DEB να επηρεάζει πολιτικά την κατάσταση ή να δυσφημίσει τους Ρωμιούς στο Ευρωκοινοβούλιο. Oι ισχύουσες εκλογικές διατάξεις δεν του επιτρέπουν να εκλέξει βουλευτή, ανεξάρτητα από τη δύναμη που έχει σε τοπικό επίπεδο. Άρα, μπορούμε να κοιμόμαστε ησυχοι...
Όμως τα αποτελέσματα παρουσιάζουν ενδιαφέρον για έναν άλλον λόγο. Διότι, επιτέλους, λύνουν το  μυστήριο του τι είναι η μειονότητα.
Ως γνωστόν, η επίσημη άποψη είναι ότι η μεινότητα είναι «μουσουλμανική» και ότι υποδιαιρείται σε 3 εθνοτικές ομάδες: τους Ρομά, τους Πομάκους και τους «τουρκογενείς» (τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «τουρκογενής» και πώς διαφοροποιείται από το «Τούρκος» είναι ασφαλως ένα ενδιαφέρον ερώτημα, που όμως δεν θα μας απαχολήσει σήμερα). Η επίσημη άποψη εφαρμόζεται από τα ελληνικά δικαστήρια  τα οποία σπεύδουν να απαγορεύουν τη λειτουργία οποιουδήποτε μειονοτικού σωματείου φέρνει την λέξη «τουρκικό» - επισύροντας φυσικά καταδίκες απο το Ευρωπαικό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Την επίσημη ελληνική άποψη έχουν κατά καιρούς αμφισβητήσει πολλοί  Έλληνες και ξένοι νομικοί, εθνολόγοι, κ.ά. Ο τελευταίος που την αμφισβήτησε, όπως όλοι θυμόμαστε, ήταν ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Χριστόπουλος, που υποστήριξε ότι σήμερα αυτές οι διακρίσεις δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα, καθόσον όλη η μειονότητα έχει μια τουρκική πολιτισμική και εθνοτική (όχι «εθνική»!) συνείδηση. Οι δηλώσεις του, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις.
Όμως, τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσμα φαίνεται να δικαιώνουν το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ θα πρέπει να επισημανθούν δύο πράγματα.
1. Ότι το DEB, σαφώς θεωρεί τον εαυτό ως εκφραστή μιας «τουρκικής» μειονότητας. Έτσι π.χ. στο μανιφέστο του αναφέρει ότι: «πρέπει να δοθεί ένα μήνυμα στη νοοτροπία και στις πολιτικές που δεν λαμβάνουν υπόψη τα δημοκρατικά αιτήματα της τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης».
Αν μάλιστα πιστέψουμε και τα ρεπορτάζ των ελληνικών ΜΜΕ, σύμφωνα με τα οπoία το το DEB κατευθύνεται από το τουρκικό προξενείο, ενισχύεται ακόμα περισσότερο η άποψη για την «τουρκική» φύση του κόμματος.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά το Εθνος.gr.: «το τουρκικό προξενείο, που κινεί τα νήματα, έχει δώσει εντολή για στοίχιση όλων των μειονοτικών δυνάμεων πίσω από το DEB, στο οποίο ηγείται ο Μουσταφά Αλή Τσαούς». Και συνεχίζει: «Το Κόμμα επιχειρεί, και μέσω της καμπάνιας που έχει ξεκινήσει, να προβληθεί ως ο μοναδικός και αυθεντικός εκφραστής της "τουρκικής ταυτότητας" της μουσουλμανικής μειονότητας».
2) Ότι, όπως αποκάλυψε ρεπορτάζ του Mega, το 90% των μειονοτικών στην περιοχή ψήφισαν το DEB, δηλαδή ένα κόμμα που απευθύνεται στην «τουρκική μειονότητα».
Αν λοιπόν κανείς συσχετίσει τα παραπάνω δύο στοιχεία, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι σήμερα η μειονότητα στη Θράκη αυτοπροσδιορίζεται εθνοτικά ως «τουρκική». Καλώς ή κακώς και για χίλιους δύο λόγους.
Ο κ. Χριστόπουλος λοιπόν φαίνεται ότι είχε δίκιο. Ίσως να ήταν καλύτερα να μην είχε, αλλά -δυστυχώς ή ευτυχώς- είχε.
Θα έχουν τουλάχιστον το θάρρος να το αναγνωρίσουν οι διάφοροι επικριτές και υβριστές του και να του ζητήσουν συγγνώμη;

"Το ΠΑΣΟΚ μικραίνει" του Απόστολου Διαμαντή (www.protagon.gr, 29/5/2014)

.......................................................

Το ΠΑΣΟΚ μικραίνει

 

του Απόστολου Διαμαντή

(www.protagon.gr, 29/5/2014)







Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί πανηγυρίζουν στο ΠΑΣΟΚ. Τα εκλογικά αποτελέσματα είναι τόσο άσχημα, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να οδηγήσουν σε άμεσο συνέδριο. Όχι της κεντροαριστεράς γενικώς, αλλά του ΠΑΣΟΚ ως τέτοιου, το οποίο κινδυνεύει με κανονικό αφανισμό.
Το ΠΑΣΟΚ, ως Ελιά μάλιστα, κατήλθε στο 8%, χάνοντας το 35% της εκλογικής του δύναμης και καθίσταται πλέον κόμμα μικρής απήχησης, λίγο πάνω από το ΚΚΕ. Από το 2012 και μετά, σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων και των στελεχών του πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον δεν ενέκρινε τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά και την ψήφιση των μνημονιακών μέτρων.
Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Και δεν υπάρχει καμία οδός ανάκαμψης αυτού του κόμματος, όσο συνεχίζει να συμμετέχει στην κυβέρνηση και να ψηφίζει εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων. Όσα συνέδρια της κεντροαριστεράς και να κάνει, όσα ονόματα και να επινοήσει, το πρόβλημα είναι η συμμετοχή του στην παρούσα κυβέρνηση.
Τι θα έπρεπε κανονικά να κάνει το ΠΑΣΟΚ; Επειδή δεν μπορούμε να μιλάμε εντελώς αφηρημένα, θα έπρεπε, εάν στοχεύει στην ανάκαμψη και στην επανάκτηση του ηγετικού του ρόλου στον κεντρώο χώρο, να οδηγηθεί σε άμεσο συνέδριο, αφού πρώτα απευθύνει κάλεσμα σε όλα τα στελέχη που στο μεταξύ έχουν διαφοροποιηθεί. Αλλά πριν απ’ αυτό θα έπρεπε να θέσει θέμα απομάκρυνσης από την κυβέρνηση. Κάθε λεπτό παραμονής στην κυβέρνηση συρρικνώνει ακόμη περισσότερο το ΠΑΣΟΚ.
Βεβαίως, το αντεπιχείρημα είναι πως και η ΔΗΜΑΡ έφυγε από την κυβέρνηση και εξαφανίστηκε. Λάθος. Πρώτον το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ΔΗΜΑΡ, η οποία ψηφιζόταν ακριβώς ως αντι-ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει δικές του αντιδεξιές ρίζες, οι οποίες σε περίπτωση αποχώρησης από την κυβέρνηση θα έδιναν νέα προοπτική. Η ΔΗΜΑΡ δεν έχει τίποτε άλλο, πέραν ορισμένων στελεχών που δεν έχουν καμία κοινωνική αναφορά και υπάρχουν αποκλειστικά και μόνον για να στηρίζουν την επιχείρηση ανάσχεσης του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν είναι αντι-ΣΥΡΙΖΑ, είναι κόμμα αυθύπαρκτο, με διακριτή ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα.
Εάν το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει να κινείται εγκλωβισμένο στη στρατηγική Σαμαρά, απλώς θα βουλιάξει μαζί του στις επόμενες εκλογές. Αυτή τη στιγμή, που τίθεται ουσιαστικό θέμα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης -η οποία εκφράζει μόνον το 30% του εκλογικού σώματος- το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να διαπιστώσει με ειλικρίνεια αυτό το γεγονός, να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση και να υποχρεώσει τον Σαμαρά να πάει σε εκλογές.
Μετά τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ θα στάθμιζε εκ νέου τις συνθήκες και είτε θα κατευθυνόταν σε μια στρατηγική συμμαχία με τη νέα κυβέρνηση της Αριστεράς, είτε θα προχωρούσε μόνο του, έχοντας όμως διασώσει την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, την πολιτική τιμή του κινήματος. Αλλά δεν το κάνει. Η ηγεσία του προτάσσει προφανώς άλλες προτεραιότητες. Όμως είναι άλλες οι προτεραιότητες της ηγεσίας και άλλες του ίδιου του κινήματος.
Ούτως ή άλλως, όμως, θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να το κάνει αυτό, εφόσον δεν θα είναι σε θέση να ψηφίσει τον Σεπτέμβριο τους επόμενους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, δηλαδή την περικοπή των επικουρικών συντάξεων, τις χιλιάδες απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων και τις ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ.
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είναι πια προδιαγεγραμμένη, κυρίως επειδή η Γερμανία δεν έχει άλλα δώρα προς την κυβέρνηση, πέραν μιας τυπικής ρύθμισης του δημοσίου χρέους, η οποία όμως δεν είναι σε θέση να επιφέρει κανένα πολιτικό αποτέλεσμα. Όσοι δε νομίζουν ότι θα προσελκύσουν βουλευτές για την εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, ξεχνάνε ότι αυτά τα ζητήματα δεν κρίνονται από αριθμητικές πράξεις, αλλά από την πολιτική ουσία: σε καθεστώς οικονομικής καταστροφής κανένας βουλευτής δεν πρόκειται να δώσει σωσίβιο στον Σαμαρά.
Επομένως; Τι ακριβώς περιμένουν στο ΠΑΣΟΚ; Την νεράϊδα του παραμυθιού; Ή μήπως περιμένουν τον ίδιο τον Τσίπρα να τους αποκαθηλώσει;

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι πανεπιστημιακός και συγγραφέας.

"Οι τελευταίοι δεινόσαυροι" του Αντρέα Πετρουλάκη (www.protagon.gr, 29/5/2014)

.....................................................

Οι τελευταίοι δεινόσαυροι

του Αντρέα Πετρουλάκη 

(www.protagon.gr, 29/5/2014)



Προσέξτε μία λεπτομέρεια. Όταν είχαν θεσπίσει το μπόνους των 40 και μετά 50 εδρών ο στόχος ήταν φυσικά οι ισχυρές κυβερνήσεις. Όμως ισχυρή κυβέρνηση μόνο του κόμματος που κάθε φορά κρατούσε το πεπόνι. Για αυτό το λόγο υπήρχε η πρόβλεψη να μη δικαιούνται το μπόνους οι συνασπισμοί κομμάτων, δηλαδή οι συνεργασίες. Τώρα η πολιτική ηθική είναι ακριβώς η αντίστροφη. Συζητάνε, αν δεν κόψουν τελείως το μπόνους, να το δίνουν μόνο εφόσον προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας. Τώρα πριμοδοτείται το αντίθετο. Είναι γιατί άλλαξε το περιβάλλον και προσαρμόζονται στις επιλογές του λαού να δίνει μικρά ποσοστά σε όλους; Όχι. Είναι γιατί οι ίδιοι βγήκαν από το παιχνίδι των αυτοδυναμιών και αν ξαναμπεί ποτέ κάποιος αυτός θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που μας σερβίρουν ως προσαρμογή στις απαιτήσεις της κοινωνίας είναι μία ακόμα πολιτική απάτη, και αυτός είναι αρκετός λόγος για να παραμείνει το μπόνους.
Ο άλλος είναι ότι θα το κάνουν πάλι με βεβιασμένο τρόπο, χωρίς να το έχει χωνέψει η κοινωνία, με κίνδυνο να γίνονται διερευνητικές με συνομιλητές καμιά δεκαπενταριά κόμματα. Σε αυτήν την περίπτωση αφήνεται ανοιχτός ο δρόμος να δημιουργηθούν εξ αρχής θνησιγενή κυβερνητικά σχήματα αναποτελεσματικής ποικιλομορφίας. Καλώς ή κακώς οι κυβερνήσεις συνεργασίας απαιτούν έναν ισχυρό παίκτη- δεν ενδιαφερόμαστε αν το ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. φοβούνται ότι αυτός μπορεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είδαμε τι έγινε και με την άλλη πολιτική απάτη που μας προσφέρθηκε ως αγλάισμα δημοκρατίας. Εννοώ την αλλαγή του εκλογικού νόμου τρεις μήνες πριν τις εκλογές και την καθιέρωση του σταυρού στο ευρωψηφοδέλτιο. Μία κίνηση απόλυτου καιροσκοπισμού σε μία κοινωνία επίσης απροετοίμαστη και, χωρίς δική της κύρια ευθύνη, απόλυτα ανενημέρωτη για τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών και τον ρόλο του ευρωβουλευτή. Αφού δεν έγινε καμία συζήτηση για αυτά τα θέματα ο κόσμος ψήφισε όπως ήξερε και στις εθνικές εκλογές. Με κριτήρια αναγνωρισιμότητας. Αυτή η υπέρτατης δημοκρατικής ευαισθησίας πρωτοβουλία ήταν στην ουσία μία απόφαση δύο ανθρώπων σε ένα δωμάτιο (την οποία οι υπουργοί έμαθαν από την τηλεόραση) για να λύσουν τα εσωκομματικά τους θέματα. Χωρίς καμία εσωκομματική διαδικασία όρισαν μόνοι τους τους υποψήφιους, με αποτέλεσμα να πάνε στο Στρασβούργο Ζαγοράκηδες.
Οι άνθρωποι το έχουν αποδείξει πολλές φορές. Δεν μπορούν να ξεφύγουν από τους εαυτούς τους. Επινοούν πολιτικές απάτες προσαρμόζοντας κάθε φορά τον εκλογικό νόμο στις πολύ στενές στοχεύσεις τους. Καμία αλλαγή εκλογικής νομοθεσίας που να αφορά στις επόμενες εκλογές δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή στο μέλλον ούτε από την αντιπολίτευση ούτε από κανέναν άλλον. Ας μείνουν οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος οι τελευταίοι δεινόσαυροι που δεν έχουν καταλάβει ότι άλλαξαν οι όροι του παιχνιδιού.