..............................................................
Αναθεώρηση δημοκρατίας*
To πιο σύνηθες «προοδευτικό» κλισέ είναι πλέον η αναθεώρηση του
συντάγματος, η οποία σκορπά ρίγη συγκινήσεως σε Ποτάμι, Ελιά και ΝΔ
ταυτόχρονα και κάνει όλους τους μεταμοντέρνους φιλελεύθερους της
πλατείας να χοροπηδούν κυριολεκτικά.
Τι προτείνουν; Ένα μπουκέτο αναθεωρήσεων, που στην ουσία συνιστούν
απορρυθμίσεις, ενός εξόχως δημοκρατικού άλλωστε ελληνικού συντάγματος.
Αρχίζουν με τις εκλογές, τις οποίες, λένε, πρέπει να τις κάνουμε
υποχρεωτικά ανά 4 έτη! Δεν φτάνει δηλαδή που έχουν καταργήσει ουσιαστικά
το κοινοβούλιο, καθώς τα νομοσχέδια συντάσσονται από αλλοδαπούς στα
αγγλικά και εν συνεχεία ψηφίζονται μέσα σε μια νύχτα αδιάβαστα, δεν
φτάνει που έχει εκχωρηθεί πλήρως η διακυβέρνηση στους επόπτες της
Γερμανίας στην Ελλάδα, δεν φτάνει που έχουν παραχωρήσει κάθε δημόσιο
έλεγχο και κάθε πρόνοια στον πρώτο ιδιώτη τυχάρπαστο, τώρα έρχονται να
απαγορεύσουν ακόμα και τις εκλογές! Δηλαδή, με λίγα λόγια, ο λαός δεν θα
έχει δικαίωμα να ρίξει την κυβέρνηση που τον εξαπάτησε, πριν περάσουν 4
χρόνια ακριβώς! Και αυτό ονομάζεται προοδευτική αναθεώρηση, διότι έτσι
εξυπηρετείται δήθεν η πολιτική σταθερότητα.
Ποια πολιτική σταθερότητα; Και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε
σταθερότητα, τι σημαίνει ο όρος; Κινδυνεύει η σταθερότητα ή μήπως
κινδυνεύει το πολιτικό προσωπικό που κυβερνάει;. Απαράβατος όρος για το
χρόνο διενέργειας των εκλογών δεν μπορεί να τεθεί, παρά μόνον με την
έννοια που έχει ήδη τεθεί στο ισχύον σύνταγμα: ως ανώτατο χρονικό όριο.
Φυσικά, υπάρχει ο αντίλογος ότι αν τεθεί το όριο των 4 ετών θα
εμποδίζεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός να κάνει κατάχρηση του δικαιώματος
για πρόωρες εκλογές. Πλην όμως, ακόμη και αυτό το δικαίωμα είναι λογικό:
ποιος μπορεί να εμποδίσει έναν πρωθυπουργό να προκαλέσει εκλογές; Τι
σημαίνει λοιπόν εκλογές κάθε 4 χρόνια; Ότι δεν δίνω λογαριασμό σε
κανέναν έτσι και αρπάξω την εξουσία- αυτό σημαίνει.
Δεύτερη εξυπνάδα των περιπατητών του Κολωνακίου είναι η μείωση των
βουλευτών από 300 σε 200! Αυτό θεωρείται το άπαν του προοδευτισμού.
Πρώτον λέει, διότι μειώνονται τα έξοδα! Και δεύτερον διότι μειώνεται το
ρουσφέτι! Έχω να προτείνω μια καλύτερη λύση. Γιατί δεν τους κάνουμε 100;
Ή καλύτερα γιατί δεν αφήνουμε μόνον ένα από κάθε κόμμα, εφόσον μάλιστα
όποιος καταψηφίζει διαγράφεται από τον αρχηγό του κόμματος; Τι
χρειάζονται οι βουλευτές; Για φασαρία; Ή για να κάνει σχόλια η Πιπιλή;
Νομίζω πρέπει όλα αυτά να εκσυγχρονιστούν, οι βουλευτές να πάνε στους 7
και να ησυχάσουμε εντελώς, από όλους αυτούς τους άχρηστους.
Εν συντομία, μας λένε το εξής: θα απαγορευθούν οι εκλογές για 4
χρόνια και θα μειωθούν και οι βουλευτές, έτσι ώστε να μην μπορεί κανένας
στο εξής να καταψηφίζει και να απειλεί την κυβέρνηση. Όσο λιγότεροι
Κασσήδες, τόσο καλύτερα.
Φυσικά πρόκειται για αστειότητες. Ουσιαστικά συρρικνώνουν και άλλο τη
δημοκρατία, που ως αντιπροσωπευτική είναι ούτως ή άλλως δήθεν
δημοκρατία, εφόσον ο αντιπρόσωπος δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Αυτό
που απαιτείται δεν είναι η μείωση των βουλευτών και η απαγόρευση των
πρόωρων εκλογών, αλλά η ανάκτηση της πολιτικής κυριαρχίας στο εσωτερικό,
η εκδίωξη της τρόϊκα, η ανάδειξη μιας νέας ανεξάρτητης ελληνικής
κυβέρνησης, η οποία πρωτίστως θα δίνει λογαριασμό στο λαό και όχι στο
ΤΧΣ και η τόνωση της συμμετοχής του λαού και των οργανώσεών του στα
κοινά.
Τα υπόλοιπα είναι ένα ακόμη βήμα προς την τυπική κατάργηση του
κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, που έχει μετατραπεί ήδη, εξ’ αιτίας της
υπαγωγής του στον πλήρη δημοσιονομικό και πολιτικό έλεγχο της Γερμανίας,
σε κράτος μειωμένης εθνικής κυριαρχίας.
*Σχολιάζω, εγκρίνω και επαυξάνω: Θυμάμαι, όταν ήταν Πρωθυπουργός ο Κων.Μητσοτάκης, την τριετία 199ο-'93, που είχε απαντήσει σε κάποιο αίτημα του Συνασπισμού και στην πρόεδρό του τότε Μαρία Δαμανάκη, ότι αφού ο λαός του έδωσε την πλειοψηφία στη δεδομένη συγκυρία, τι ψάχνει τώρα η αντιπολίτευση και ανακινεί θεματα που για τις λύσεις τους εκλέχτηκε η κυβέρνηση, οπότε καλά θα έκανε η αντιπολίτευση να περιμένει μεχρι τις επόμενες εκλογές. Δηλαδή με άλλα λόγια, "με εκλέξατε, τώρα για 4 χρόνια κυβερνώ όπως γουστάρω, τη μόνη δυνατότητα που έχετε είναι οι επόμενες εκλογές. Μέχρι τότε σιγή νεκροταφείου." Υπάρχει καλύτερη αποθέωση της αποξένωσης του πολίτη από τα κοινά; Είναι αλήθεια ότι, στην μεταπολιτευτική μας δημοκρατία, πλειστάκις οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν αυτό το - κατά την γνώμη τους και κατά τα συμφέροντά τους - ατράνταχτο επιχείρημα.
Όπως και όλες εκέινες τις φορές, έτσι και σήμερα, με εντυπωσιάζει η σιωπή της αριστεράς σ' αυτήν τη δημοκρατικοφανή άποψη. "Δημοκρατικοφανής", γιατί δημοκρατική δεν είναι. Υποβιβάζει τον πολίτη στην κατηγορία κοπαδιού προβάτων, που η βουκόλος-κυβέρνηση το σαλαγάει κατά τη βούλησίν της. Αντί να λοιπόν να αντιδράσει άμεσα και κατηγορηματικά η Αριστερά επαναπαύεται στις σχετικά ικανοποιητικές προεκλογικές της συγκεντρώσεις. Μακάρι να μη σημαίνει κάποια "επιφύλαξη" η σιωπή αυτή για το δικό της κυβερνητικό μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου