"Οι τελευταίοι δεινόσαυροι" του Αντρέα Πετρουλάκη (www.protagon.gr, 29/5/2014)

.....................................................

Οι τελευταίοι δεινόσαυροι

του Αντρέα Πετρουλάκη 

(www.protagon.gr, 29/5/2014)

Προσέξτε μία λεπτομέρεια. Όταν είχαν θεσπίσει το μπόνους των 40 και μετά 50 εδρών ο στόχος ήταν φυσικά οι ισχυρές κυβερνήσεις. Όμως ισχυρή κυβέρνηση μόνο του κόμματος που κάθε φορά κρατούσε το πεπόνι. Για αυτό το λόγο υπήρχε η πρόβλεψη να μη δικαιούνται το μπόνους οι συνασπισμοί κομμάτων, δηλαδή οι συνεργασίες. Τώρα η πολιτική ηθική είναι ακριβώς η αντίστροφη. Συζητάνε, αν δεν κόψουν τελείως το μπόνους, να το δίνουν μόνο εφόσον προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας. Τώρα πριμοδοτείται το αντίθετο. Είναι γιατί άλλαξε το περιβάλλον και προσαρμόζονται στις επιλογές του λαού να δίνει μικρά ποσοστά σε όλους; Όχι. Είναι γιατί οι ίδιοι βγήκαν από το παιχνίδι των αυτοδυναμιών και αν ξαναμπεί ποτέ κάποιος αυτός θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που μας σερβίρουν ως προσαρμογή στις απαιτήσεις της κοινωνίας είναι μία ακόμα πολιτική απάτη, και αυτός είναι αρκετός λόγος για να παραμείνει το μπόνους.
Ο άλλος είναι ότι θα το κάνουν πάλι με βεβιασμένο τρόπο, χωρίς να το έχει χωνέψει η κοινωνία, με κίνδυνο να γίνονται διερευνητικές με συνομιλητές καμιά δεκαπενταριά κόμματα. Σε αυτήν την περίπτωση αφήνεται ανοιχτός ο δρόμος να δημιουργηθούν εξ αρχής θνησιγενή κυβερνητικά σχήματα αναποτελεσματικής ποικιλομορφίας. Καλώς ή κακώς οι κυβερνήσεις συνεργασίας απαιτούν έναν ισχυρό παίκτη- δεν ενδιαφερόμαστε αν το ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. φοβούνται ότι αυτός μπορεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είδαμε τι έγινε και με την άλλη πολιτική απάτη που μας προσφέρθηκε ως αγλάισμα δημοκρατίας. Εννοώ την αλλαγή του εκλογικού νόμου τρεις μήνες πριν τις εκλογές και την καθιέρωση του σταυρού στο ευρωψηφοδέλτιο. Μία κίνηση απόλυτου καιροσκοπισμού σε μία κοινωνία επίσης απροετοίμαστη και, χωρίς δική της κύρια ευθύνη, απόλυτα ανενημέρωτη για τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών και τον ρόλο του ευρωβουλευτή. Αφού δεν έγινε καμία συζήτηση για αυτά τα θέματα ο κόσμος ψήφισε όπως ήξερε και στις εθνικές εκλογές. Με κριτήρια αναγνωρισιμότητας. Αυτή η υπέρτατης δημοκρατικής ευαισθησίας πρωτοβουλία ήταν στην ουσία μία απόφαση δύο ανθρώπων σε ένα δωμάτιο (την οποία οι υπουργοί έμαθαν από την τηλεόραση) για να λύσουν τα εσωκομματικά τους θέματα. Χωρίς καμία εσωκομματική διαδικασία όρισαν μόνοι τους τους υποψήφιους, με αποτέλεσμα να πάνε στο Στρασβούργο Ζαγοράκηδες.
Οι άνθρωποι το έχουν αποδείξει πολλές φορές. Δεν μπορούν να ξεφύγουν από τους εαυτούς τους. Επινοούν πολιτικές απάτες προσαρμόζοντας κάθε φορά τον εκλογικό νόμο στις πολύ στενές στοχεύσεις τους. Καμία αλλαγή εκλογικής νομοθεσίας που να αφορά στις επόμενες εκλογές δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή στο μέλλον ούτε από την αντιπολίτευση ούτε από κανέναν άλλον. Ας μείνουν οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος οι τελευταίοι δεινόσαυροι που δεν έχουν καταλάβει ότι άλλαξαν οι όροι του παιχνιδιού.