.............................................................
Παραιτήσου ρε, τι σου ζητάνε;
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω και
ματαξαναδιαβάζω τα όσα δήλωσε ο Δήμαρχος Ελληνικού για το τραγικό
συμβάν. Δεν με ενοχλεί που βγήκε τόσες ημέρες μετά. Μου είναι παγερά
αδιάφορος ο τηλεοπτικός χρόνος στα δελτία, η ανάγκη να τον έχει το τάδε
κανάλι αποκλειστικά και το προφίλ που θα χτίσει ο δημοσιογράφος-αστέρας
με τις «κοφτερές» του ερωτήσεις. Καλά έκανε και δεν εμφανίστηκε στα
πάνελ, δεν γίνεται να ξεκατινιάζεσαι πάνω στο αίμα του άθαφτου παιδιού.
('Ομως μια επίσημη δήλωση έπρεπε να γίνει, έστω και σε μορφή γραπτής
ανακοίνωσης).
Το πρόβλημα δεν είναι επικοινωνιακό. Εδώ χάθηκε ένα παιδί που δεν είχε βγάλει χνούδι στο πρόσωπο, που δεν γνώρισε τον έρωτα και δεν πρόλαβε να χαρεί βασικά πράγματα στη ζωή. Πώς να χωρέσεις ανακοινώσεις και ντεσιμπέλ στα πάνελ των καναλιών μέσα στο θρήνο της οικογένειας;
Το πρόβλημα είναι σε αυτά που είπε ο Κορτζίδης. Και είναι και θέμα ουσίας και θέμα εντυπώσεων.
Ο Δήμαρχος έχασε την ευκαιρία να βάλει ξανά την αξιοπρέπεια στην τηλεοπτική πραγματικότητα και στην πολιτική ζωή. Ένας αιρετός αναλαμβάνει την ευθύνη, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει. Παραιτείται άμεσα, παραδέχεται πως ότι έγινε έχει το όνομα και την υπογραφή του από κάτω και με το κεφάλι χαμηλωμένο πηγαίνει είτε στη φυλακή, είτε στο σπίτι του. Αυτό, εξάλλου, θα το αποφασίσουν οι αρμόδιοι. Αντ' αυτού, έδωσε συνέντευξη Τύπου, μιλώντας για «πολυδαίδαλο θεσμικό πλαίσιο», για έλλειψη εμπειρίας από τον Δήμο σε τέτοιες περιπτώσεις, για ευθύνες της επιχείρησης που δεν κατέθεσε αίτημα για έκδοση άδειας και το καλύτερο το άφησε για το τέλος: «Θεωρήσαμε ότι ήταν προσωρινή η λειτουργία».
Έτσι είναι τα πράγματα σε αυτή τη χώρα. Όλα προσωρινά. Η απαγόρευση του καπνίσματος, οι έλεγχοι της τροχαίας στο δρόμο, τα πρόστιμα για το παράνομο παρκάρισμα, οι ποινές για τη φοροδιαφυγή. Προσωρινά και για τα μάτια του κόσμου. Μόνο ένα πράγμα είναι διαρκές, αιώνιο σχεδόν. Η μαλακία του Έλληνα. Και είναι, πλέον, αβάσταχτη.
Σε αυτόν τον τόπο, κανείς και για τίποτα δεν παραιτείται. Έχεις αποδράσεις και δολοφονίες στις φυλακές και ο υπουργός κάνει ψώνια και ταξίδια. Έχεις τόσους θανάτους από ιό και ο αρμόδιος άρχων είναι περισσότερο στα κανάλια και στα ραδιόφωνα παρά στο γραφείο του. Άτομα σαν τον Κορτζίδη, πολιτικοί σαν τον Αθανασίου, τον Δένδια, τον Γεωργιάδη, ο Παπουτσής παλαιότερα, οποιοσδήποτε τέλος πάντων τα έχει κάνει μαντάρα, θα είχαν αποχωρήσει από το πόστο τους με συνοπτικές διαδικασίες. Εδώ το μόνο που απασχολεί είναι εάν φτερνίστηκε ο Παπανδρέου, πριονίζοντας το θρόνο που κάθεται ο Βενιζέλος, ή εάν ο τάδε υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει τον σταυρό του πριν πέσει για ύπνο.
Και μη γελιέστε, το ίδιο ισχύει και για τους πολίτες. Πάρτε για παράδειγμα τους χώρους εργασίας σας και δείτε πόσοι έχουν παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας την ευθύνη κάποιας γκέλας. Δεν βάζουμε μυαλό. Με τίποτα. Αιώνια μαλάκες.
Το πρόβλημα δεν είναι επικοινωνιακό. Εδώ χάθηκε ένα παιδί που δεν είχε βγάλει χνούδι στο πρόσωπο, που δεν γνώρισε τον έρωτα και δεν πρόλαβε να χαρεί βασικά πράγματα στη ζωή. Πώς να χωρέσεις ανακοινώσεις και ντεσιμπέλ στα πάνελ των καναλιών μέσα στο θρήνο της οικογένειας;
Το πρόβλημα είναι σε αυτά που είπε ο Κορτζίδης. Και είναι και θέμα ουσίας και θέμα εντυπώσεων.
Ο Δήμαρχος έχασε την ευκαιρία να βάλει ξανά την αξιοπρέπεια στην τηλεοπτική πραγματικότητα και στην πολιτική ζωή. Ένας αιρετός αναλαμβάνει την ευθύνη, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει. Παραιτείται άμεσα, παραδέχεται πως ότι έγινε έχει το όνομα και την υπογραφή του από κάτω και με το κεφάλι χαμηλωμένο πηγαίνει είτε στη φυλακή, είτε στο σπίτι του. Αυτό, εξάλλου, θα το αποφασίσουν οι αρμόδιοι. Αντ' αυτού, έδωσε συνέντευξη Τύπου, μιλώντας για «πολυδαίδαλο θεσμικό πλαίσιο», για έλλειψη εμπειρίας από τον Δήμο σε τέτοιες περιπτώσεις, για ευθύνες της επιχείρησης που δεν κατέθεσε αίτημα για έκδοση άδειας και το καλύτερο το άφησε για το τέλος: «Θεωρήσαμε ότι ήταν προσωρινή η λειτουργία».
Έτσι είναι τα πράγματα σε αυτή τη χώρα. Όλα προσωρινά. Η απαγόρευση του καπνίσματος, οι έλεγχοι της τροχαίας στο δρόμο, τα πρόστιμα για το παράνομο παρκάρισμα, οι ποινές για τη φοροδιαφυγή. Προσωρινά και για τα μάτια του κόσμου. Μόνο ένα πράγμα είναι διαρκές, αιώνιο σχεδόν. Η μαλακία του Έλληνα. Και είναι, πλέον, αβάσταχτη.
Σε αυτόν τον τόπο, κανείς και για τίποτα δεν παραιτείται. Έχεις αποδράσεις και δολοφονίες στις φυλακές και ο υπουργός κάνει ψώνια και ταξίδια. Έχεις τόσους θανάτους από ιό και ο αρμόδιος άρχων είναι περισσότερο στα κανάλια και στα ραδιόφωνα παρά στο γραφείο του. Άτομα σαν τον Κορτζίδη, πολιτικοί σαν τον Αθανασίου, τον Δένδια, τον Γεωργιάδη, ο Παπουτσής παλαιότερα, οποιοσδήποτε τέλος πάντων τα έχει κάνει μαντάρα, θα είχαν αποχωρήσει από το πόστο τους με συνοπτικές διαδικασίες. Εδώ το μόνο που απασχολεί είναι εάν φτερνίστηκε ο Παπανδρέου, πριονίζοντας το θρόνο που κάθεται ο Βενιζέλος, ή εάν ο τάδε υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει τον σταυρό του πριν πέσει για ύπνο.
Και μη γελιέστε, το ίδιο ισχύει και για τους πολίτες. Πάρτε για παράδειγμα τους χώρους εργασίας σας και δείτε πόσοι έχουν παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας την ευθύνη κάποιας γκέλας. Δεν βάζουμε μυαλό. Με τίποτα. Αιώνια μαλάκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου