Θα κλείνατε ποτέ συμφωνία για αγορά ή πώληση (συμβάσεις και συμφωνίες είναι και τα δύο) ηλεκτρικής συσκευής ή αυτοκινήτου ή, πολύ περισσότερο, ακινήτου δια τηλεφώνου; Δεν θα θέλατε να δείτε το αντικείμενο της σύμβασης, αν αξίζει το ενδιαφέρον σας, άρα να δείτε και τον έτερο συμβαλλόμενο, να διαπραγματευθείτε μαζί του για το τίμημα που θα καταβάλλετε ή θα εισπράξετε, να "μιλήσετε", βρε αδερφέ, και μετά να δώσετε τα χέρια, πριν ή μετά τις υπογραφές; Και αν πιστεύετε ότι ναι, μια τέτοια σύμβαση ή συμφωνία (για ηλεκτρική συσκευή, αυτοκίνητο ή ακίνητο) μόνο με την ζωντανή παρουσία των συμβαλλομένων παίρνει κύρος και ισχύ, πώς θ' αντιμετωπίζατε δύο συμβαλλόμενους που προσπαθούν να τα βρουν για τη διακυβέρνηση της χώρας τηλεφωνικώς; Πώς θα τους χαρακτηρίζατε; Ανώριμους, θρασύτατους ή μαφιόζους που μ' ένα σήκωμα τηλεφωνικής συσκευής πουλάνε, αγοράζουν, ορίζουν τις τύχες των πιστών που τους ακολουθούν;
Γράφω όλα τα παραπάνω για να καταδείξω την γελοιότητα στην οποία έχει ξεπέσει το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τις τύχες αυτού του καθημαγμένου τόπου και αυτού του καθημαγμένου λαού. Είναι και αυτός ο τρόπος επικοινωνίας των δύο μεγάλων ανδρών (όπως και οι δύο μας φανέρωσαν ότι επικοινώνησαν) που καταδεικνύει συγκεκριμένα πόσο ανάξιοι είναι για τις θέσεις που βρίσκονται, πόσο αδιάφοροι για την νομιμοποίηση των όποιων αποφάσεών τους και για την εκπροσώπηση αυτών που τους εξέλεξαν, είτε για τους συναδέλφους της επαγγελματικής τους κάστας πρόκειται (τους βουλευτές και τους πολιτευτές των κομμάτων τους, εννοώ), είτε για τον κόσμο που τους ψήφισε και τους ακολούθησε και τους ακολουθεί. Πώς θα μπορούσαν αυτοί οι επαγγελματίες της κακιάς ώρας (ναι, ναι για επαγγελματίες πρόκειται, σιγά μην είναι δημόσιοι λειτουργοί...! που ούτε το μαγαζί τους δεν μπορούν να κρατήσουν*) να ψελλίσουν αντιρρήσεις ή ενστάσεις (πόσο μάλλον να αντιτάξουν συγκροτημένο λόγο) στους ξένους δανειστές και να τους πείσουν π.χ. ότι ο κόσμος είναι "στεγνωμένος" οικονομικά ή ότι δε γίνεται να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός με τέτοια και τόση έξαρση της ανεργίας;
Τα κόμματα που συμμετέχουν στο κοινοβουλευτικό "παιχνίδι" της μεταπολιτευτικής Ελλάδας είναι ένα καρκίνωμα, μια κακοήθης δυσπλασία που κατατρώει τον οργανισμό της εδώ και 30 και... χρόνια και πρέπει να ξεριζωθεί πάραυτα, χτες αν είναι δυνατό, γιατί έχει αλλοιώσει καταστροφικά την οικονομική βάση, αλλά και όλες τις μορφές του εποικοδομήματος του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Και δεν εξαιρούνται ούτε τα κόμματα της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, είτε γιατί απέτυχαν να προβλέψουν και να ανακόψουν την καταστροφή, είτε γιατί επενδύοντας σ' αυτή "σιγοντάρησαν" και "σιγοντάρουν" σ' αυτή την αλλοίωση, ελπίζοντας ότι η απόγνωση θα φέρει πιο κοντά την επανάσταση. Αλλά ποια επανάσταση μπορεί να έρθει από νέους που είναι ήδη αλλοιωμένοι από τα αλισβερίσια π.χ. της συνδιοίκησης των πανεπιστημίων;
Έτσι, το κίνημα των "αγανακτισμένων" φαντάζει ουρανοκατέβατο ή τέλος πάντων ως αποτέλεσμα-αντίδραση της ανόητης και καταστροφικής επιλογής των καρκινωμένων πολιτικών να ξεθεμελιώσουν όχι προνόμια όπως ισχυρίζονται, αλλά ό,τι ορίζεται ως στοιχειωδώς αξιοπρεπής ανθρώπινη ζωή. Το άσχημο είναι ότι, σ' αυτήν την ιστορική συγκυρία, υπάρχει τέτοια ένδεια πολιτικού προσωπικού και συγκροτημένου πολιτικού λόγου που δεν ξέρω πώς θα μπορούσε αυτή η αγανάκτηση να μετεξελιχθεί σε πρόταση συγκεκριμένη για να υπερβούμε αυτό το αδιέξοδο. Εννοείται, ότι αυτή η διαπίστωση δεν σημαίνει ότι "παίρνω τις αποστάσεις μου" απ' αυτές τις πρωτοφανείς διεργασίες ή τις αντιμετωπίζω αφ' υψηλού - πώς άλλωστε, δικό μας είναι το καρκινογόνο περιβάλλον που τους κληροδοτήσαμε, δικά μας παιδιά είναι τα λόγια (παραφράζοντας τον ποιητή) που ψελλίζουν οι αγανακτισμένοι νέοι μας, στα δικά μας πρόσωπα καθρεφτίζονται και μακάρι να μη μοιάσουνε σε μας...! - αντίθετα, πρέπει να τους στηρίξουμε γιατί φαίνεται ότι συντελείται κάτι πρωτοφανές στην κοινωνία μας που δεν έχει να κάνει με το μπάχαλο (που το πλήρωσε δυστυχώς με ανθρώπινες ζωές), αλλά έχει να κάνει με την αγωνία για το πώς θα ζήσουμε από δω και στο εξής μαζί, και όχι μονωμένοι στην απατηλή ασφάλεια του ατομικισμού.
Μεθόδιος Αργουμέντης
*: Δες στην επόμενη ανάρτηση την εκτίμηση για την συγκυρία του Στ. Κούλογλου
Μεθόδιος Αργουμέντης
*: Δες στην επόμενη ανάρτηση την εκτίμηση για την συγκυρία του Στ. Κούλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου