Αντί εµπιστοσύνης, από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες εκπέµπεται µεγάλη, καθολική και οριστική δυσπιστία
Ινδικά χοιρίδια σε λούνα παρκ
ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΜΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", 18 Ιουνίου 2011
Ολα άρχισαν την περασµένη Τρίτη. Απροειδοποίητα, αλλά όχι αναπάντεχα. Με µουσική συνοδεία τη βουή της πλατείας. Πρώτα, ένας βουλευτής Κοζάνης του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι τα µέτρησε, τα ζύγισε και αποφάσισε ότι δεν µπορεί να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα, εφ’ όσον στις προβλέψεις του περιλαµβάνεται η ιδιωτικοποίηση της ∆ΕΗ. Λίγες ώρες αργότερα, ακόµη ένας βουλευτής, ο Γιώργος Λιάνης, δήλωνε ότι ανεξαρτητοποιείται αφού δεν συµφωνεί πια µε την οικονοµική πολιτική της κυβέρνησης. Το ίδιο βράδυ ο Πρωθυπουργός ξενύχτησε µε τους συµβούλους του για να βρειέναν τρόπο να αποφύγει µια επικείµενη κοινοβουλευτική ανταρσία που θα µαταίωνε την υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσµου και θα έθετε σε κίνδυνο την καταβολή της 5ης δόσης. Η ιδέα που προκρίθηκε ήταν να επισπευσθεί ο ανασχηµατισµός, να θυσιαστούν οι αποδιοποµπαίοι τράγοι του οικονοµικού επιτελείου προς εξευµενισµό των εξεγερµένων κολλήγων του Κοινοβουλίου και να εφαρµοστεί το στρατήγηµα της αίτησης ψήφου εµπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση – που θα έθετε τους βουλευτές της πλειοψηφίας προ ενός βολικού διλήµµατος και θα αποσπούσε τη συναίνεσή τους στο Μεσοπρόθεσµο διά της πλαγίας οδού. Και κάπως έτσι ξηµέρωσε ο Θεός την Τετάρτη. Από το πρωί της οποίας βρεθήκαµε, για 48 ώρες, στη δίνη ενός φαντασµαγορικού πολιτικού και ιστορικού λούνα παρκ.
Ζήσαµε πρώτα µια παρ’ ολίγον έφοδο στα χειµερινά ανάκτορα, µε τους βουλευτές να µένουν εκτός του πολιορκηµένου Κοινοβουλίου. Επειτα µια παρ’ ολίγον κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, ριµέικ της κυβέρνησης Σοφούλη - Τσαλδάρη. Κατόπιν, µια λιτανεία παραιτήσεων απελπισµένων βουλευτών ,η οποία καταγγέλθηκε ως παρ’ ολίγον νέα αποστασία. Κι έπειτα, αφού κάναµε όλη τη φανταστική διαδροµή µε το τρενάκι του τρόµου, από το 1917 στο 1947 και από εκεί στο 1965, όλα τελείωσαν µ’ έναν κλασικό ανασχηµατισµό, προϊόν συµβιβασµού του Πρωθυπουργού µε τους σηµαίνοντες υπουργούς του. Κι από τις συγκινήσεις του λούνα παρκ προσγειωθήκαµε ξανά στην πεζή πραγµατικότητα.
Ζήσαµε πρώτα µια παρ’ ολίγον έφοδο στα χειµερινά ανάκτορα, µε τους βουλευτές να µένουν εκτός του πολιορκηµένου Κοινοβουλίου. Επειτα µια παρ’ ολίγον κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, ριµέικ της κυβέρνησης Σοφούλη - Τσαλδάρη. Κατόπιν, µια λιτανεία παραιτήσεων απελπισµένων βουλευτών ,η οποία καταγγέλθηκε ως παρ’ ολίγον νέα αποστασία. Κι έπειτα, αφού κάναµε όλη τη φανταστική διαδροµή µε το τρενάκι του τρόµου, από το 1917 στο 1947 και από εκεί στο 1965, όλα τελείωσαν µ’ έναν κλασικό ανασχηµατισµό, προϊόν συµβιβασµού του Πρωθυπουργού µε τους σηµαίνοντες υπουργούς του. Κι από τις συγκινήσεις του λούνα παρκ προσγειωθήκαµε ξανά στην πεζή πραγµατικότητα.
Η κοινοβουλευτική ανταρσία απετράπη, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αφού πρώτα καρδιοχτύπησαν ότι η Ιστορία θα περάσει πάνω από τα κεφάλια τους, επέβαλαν στον Πρωθυπουργό την απόλυση κάποιων κηπουρών και τη δική τους αναβάθµιση, το µυστηριώδες τηλεφώνηµα Σαµαρά - Παπανδρέου απέµεινε µετέωρο, εµπλουτίζοντας µε ένα άρωµα οπερέτας τη βαριά πολιτική ατµόσφαιρα, οι αγανακτισµένοι βουλευτές αναδιπλώθηκαν και ο Πρωθυπουργός βρέθηκε – ενώ στ’ αλήθεια η συνοµιλία του µε τον Σαµαρά πρόδιδε έναν µύχιο αλλά ειλικρινή πόθο απόδρασης – αιχµάλωτος της υποχρέωσης να συνεχίσει να διεκπεραιώνει τη µίσιον ιµπόσιµπλ που του έλαχε. Χαµένος, ανάµεσα στην κακοφωνία των παραζαλισµένων Ευρωπαίων και την πλήρη παράλυση του ελληνικού πολιτικού και διοικητικού συστήµατος που απογυµνώνεται προ των οφθαλµών µας, ανήµπορο να σηκώσει τη διεκπεραίωση οποιασδήποτε µεταρρύθµισης ή του διαβόητου Μεσοπρόθεσµου το οποίο εν τέλει, ως φαίνεται, θα υπερψηφιστεί...
Αν το πολιτικό θρίλερ των ηµερών λειτουργούσε ως φρένο στη διαδικασία ραγδαίας απονοµιµοποίησης και αποσάθρωσης του πολιτικού συστήµατος που συντελείται εµπρός στους καναπέδες και τις πλατείες της επικράτειας, θα µπορούσε κανείς να πει «τέλος καλό, όλα καλά». Αλλά φοβούµαι ότι η διαδικασία απλώς επιταχύνεται. Και αν η αναβάπτιση του ανανεωµένου κυβερνητικού σχήµατος στην εµπιστοσύνη των βουλευτών της συµπολίτευσης λειτουργούσε ως ανάταξη της χαµένης εµπιστοσύνης των δύσπιστων δανειστών µας προς την ικανότητα των ελίτ της χώρας να την οδηγήσουν σε κάποια, µε τα δικά τουςέστω µέτρα, ανάταξη, θα υπήρχε κάποιο κέρδος απ’ όλα αυτά. Αλλά αντί εµπιστοσύνης, από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες εκπέµπεται µεγάλη, καθολική και οριστική δυσπιστία.
Κάπως έτσι τελειώνει αυτή η επεισοδιακή και περιπετειώδης εβδοµάδα. Και η χώρα, την οποία ένας ευρωπαίος τραπεζίτης, ο επικεφαλής του επενδυτικού χαρτοφυλακίου της γαλλικής τράπεζας ΒΝΡ, σε µια συνέντευξή του στην εφηµερίδα «Les Echos», ονόµασε το «ινδικό χοιρίδιο της Ευρώπης» – µια χώρα επί της οποίας οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δοκιµάζουν συνταγές λιτότητας και διά της οποίας οι αγορές τεστάρουν τις αντοχές της ευρωζώνης – αφού διασκέδασε για λίγο στο πολιτικό λούνα παρκ επιστρέφει στο εργαστήριο των πειραµάτων...
Κάπως έτσι τελειώνει αυτή η επεισοδιακή και περιπετειώδης εβδοµάδα. Και η χώρα, την οποία ένας ευρωπαίος τραπεζίτης, ο επικεφαλής του επενδυτικού χαρτοφυλακίου της γαλλικής τράπεζας ΒΝΡ, σε µια συνέντευξή του στην εφηµερίδα «Les Echos», ονόµασε το «ινδικό χοιρίδιο της Ευρώπης» – µια χώρα επί της οποίας οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δοκιµάζουν συνταγές λιτότητας και διά της οποίας οι αγορές τεστάρουν τις αντοχές της ευρωζώνης – αφού διασκέδασε για λίγο στο πολιτικό λούνα παρκ επιστρέφει στο εργαστήριο των πειραµάτων...
[Η χώρα επί της οποίας οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δοκιµάζουν συνταγές λιτότητας και διά της οποίας οι αγορές τεστάρουν τις αντοχές της ευρωζώνης, µετά τον ανασχηµατισµό επιστρέφει στο εργαστήριο των πειραµάτων...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου