Ελευθεροτυπία, Τρίτη 21 Ιουνίου 2011
Αδιέξοδα
Την περασμένη Τετάρτη, ο πρωθυπουργός κατέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Σαμαρά και την Παρασκευή στον αρχηγό της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο!
Κι όμως σήμερα ο Γ. Α. Παπανδρέου εξακολουθεί να προσποιείται ότι κυβερνά αυτόν τον τόπο...
ΑΥΤΟ που προφανώς δεν καταλαβαίνει ο νικητής των εκλογών του '09 είναι ότι από τη στιγμή που συζήτησε με τον Α. Σαμαρά θέμα συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ., με άλλον πρωθυπουργό, ουσιαστικά παραδέχθηκε ότι ο ίδιος και το κόμμα του δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τα οξυμμένα προβλήματα της χώρας. Γιατί η συζήτηση εκείνη ήταν, από την πλευρά του, μία ομολογία ανικανότητας και αποτυχίας, που του στερούσε την ηθική και πολιτική νομιμοποίηση, όχι μόνο να κυβερνά, αλλά και να ελέγχει τις εξελίξεις.
ΨΙΛΑ γράμματα για έναν πολιτικό, ο οποίος, την επομένη του θανάτου του πατέρα του, συμμάχησε με το μεγαλύτερο εσωκομματικό εχθρό του, τον Σημίτη, από τα χέρια του οποίου, εν είδει αντιπαροχής, έλαβε κατόπιν το δαχτυλίδι της διαδοχής, για να πορευθεί πρώτα στην αντιπολίτευση και μετά στην κυβέρνηση διά μέσου χαμαιλεοντικών μεταμορφώσεων, φτηνών λαϊκισμών, θλιβερών εκβιασμών και τραγικών εκχωρήσεων της εθνικής μας κυριαρχίας.
ΟΛ' ΑΥΤΑ, υποτίθεται για να επιτευχθεί η σωτηρία της χώρας, η οποία, όμως, δεν κινδυνεύει σήμερα μόνο από τα οικονομικά χάλια της, αλλά και από την απροθυμία ενός απολύτως... νομοταγούς, προς το ευρωπαϊκό κατεστημένο, πρωθυπουργού, να διαπραγματευθεί οτιδήποτε μας επιβάλλουν οι επικυρίαρχοι για το καλό τους...
ΑΥΤΟΣ είναι ο κυριότερος λόγος που ο Γ.Α.Π. θα έπρεπε να πάψει να κυβερνά. Αντ' αυτού, όμως, οπλισμένος με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, γύρισε την πλάτη στον Σαμαρά, που εκτός των άλλων ζητούσε εκλογές το φθινόπωρο, και εστράφη προς τον Βενιζέλο, ο οποίος, εν ονόματι της ΠΑΣΟΚικής ενότητας και της δίψας του να ξαναβρεθεί στο κέντρο της εξουσίας, του παραχώρησε πρόθυμα χρόνο, μπας και σώσει τη χώρα...
ΑΥΤΟ όμως δεν είναι το μόνο ούτε το μεγαλύτερο... αστείο. Γιατί εκείνο που ξεπερνά κάθε όριο είναι ότι για τη διάσωση της χώρας διαγκωνίζονται ακριβώς τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια κόμματα που την οδήγησαν στην καταστροφή.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ή η εξουσία είναι πολύ γλυκιά, ακόμα και στις πιο πικρές εποχές, ή αυτό που λέγεται για τη δημοκρατία, ότι τάχα είναι πολίτευμα στο οποίο δεν υπάρχουν αδιέξοδα, τελικά δεν είναι αληθές.
ΕΚΤΟΣ αν, αντίθετα απ' ό,τι νομίζουμε, η δημοκρατία έχει πάψει, πια, να κατοικεί στον τόπο όπου γεννήθηκε, γι' αυτό και η μητέρα-Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε τέτοια τραγικά αδιέξοδα..
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου