Της ΑΝΤΑΣ ΨΑΡΡΑ
Δεν υπάρχει πιο εξευτελιστική διαδικασία από την καπήλευση ενός νεκρού με το έτσι θέλω και χωρίς καμιά ντροπή. Η δολοφονία του ανθρώπου που είχε επιλέξει να ζει με τη γυναίκα του στο κέντρο της Αθήνας δεν είναι δυνατόν να πυροδοτεί μισαλλόδοξες και εγκληματικές φωνές και κυρίως πράξεις που πολεμάνε κάθε έννοια δικαίου και κοινωνικής νομιμότητας. Δεν είναι δυνατόν με υπονοούμενα αλλά και ευθείες βολές οι ταγοί της ενημέρωσης να καπηλεύονται ένα δολοφονημένο άνθρωπο για να πλειοδοτήσουν σε μίσος ενάντια στους μετανάστες.
Ενώ συνεχίζονται οι βιαιότητες των χρυσαυγιτών απέναντι σε ανυποψίαστους περαστικούς μετανάστες, ένα «μελαψό» παιδί 21 χρόνων πλήρωσε με τη ζωή του χθες τις στοχευμένες οιμωγές των ΜΜΕ. Πολλοί δημοσιογράφοι ρισκάρουν για άλλη μια φορά την αξιοπιστία τους, αν αποδειχτεί -όπως και πολλές άλλες φορές- ότι η δολοφονική ενέδρα στήθηκε από άτομα ελληνικής καταγωγής. Ας θυμηθούν την εξιχνίαση του διπλού φονικού που ένα μήνα πριν ανακοίνωσε η ΕΛ.ΑΣ. με δράστη γνωστό χρυσαυγίτη ιδιοκτήτη μπαρ στον Αγ. Παντελεήμονα και πολλές άλλες δολοφονικές πράξεις, που στη δικαστική τους εξέλιξη αποδείχτηκαν να έχουν τελεστεί από μπουμπούκια ελληνικά. Το μονοπάτι της απλής άθροισης -εκατέρωθεν- θυμάτων μόνο με βάση την εθνικότητα δημιουργεί συνθήκες πολέμου και σίγουρα ρίχνει πολύ νερό στο μύλο της φασίζουσας συμπεριφοράς των αυτόκλητων σωτήρων. Οταν μια στυγνή εγκληματική ενέργεια πλαισιώνεται ιδεολογικά και μετονομάζεται σε αυτοδικία ή ακόμα και σε δίκαιη αγανάκτηση, τότε όλα γίνονται μαύρα.
Η αναφορά στα προβλήματα του κέντρου της Αθήνας και της νεόπτωχης τάξης αστέγων, μεταναστών και εξαρτημένων μόνο με αφορμή εγκληματικές πράξεις που αφορούν ομογενείς τρέφει το μίσος και δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα της Αθήνας είναι πολύ μεγάλο και θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να αγνοήσει ο οποιοσδήποτε από εμάς που κυκλοφορούμε στο κέντρο και περισσότερο όσοι κατοικούν και εργάζονται εδώ ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στα όριά τους. Να κάνουμε όλοι κάτι, να βρούμε λύσεις, να δουλέψουν σκληρά οι κοινωνικοί φορείς έξω στους δρόμους, να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες και οι οργανώσεις. Να μιλήσουν, να προτείνουν και να δράσουν όλοι.
Κάποιοι κάπου, κάποτε έριξαν την πρέζα στα Εξάρχεια. Συνέχισαν και συνεχίζουν με τα φανατισμένα παιδιά των γηπέδων (ο πρόσφορος χώρος των ακροδεξιών συμμοριών) και τώρα βολεύονται με τους απελπισμένους μετανάστες που γίνονται εύκολη λεία στα χέρια τους. Οι δρόμοι της ηρωίνης οδηγούν στους πραγματικούς ενόχους. Μπράβοι, νονοί, αποβράσματα, δουλέμποροι και διακινητές στριμώχνουν όλο και πιο βαθιά τους πιο ανήμπορους. Κι αυτοί έχουν όλοι ονοματεπώνυμα και διασυνδέσεις. Τα κομματιασμένα πτώματα των χωματερών φωνάζουν, τα «club» των ομάδων φωνάζουν, οι παρακρατικές συμμορίες φωνάζουν, αλλά κανείς δεν μοιάζει να ακούει.
Ομως το είδος αυτό του πολιτισμού τον οποίο κατασκευάζουν ΜΜΕ με τις κραυγές της αυτοδικίας και του νόμου που κάποιοι αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους, είναι βέβαιο ότι οδηγεί σταθερά στο φασισμό. Τελεία και παύλα!
Η 48ωρη παρέλαση ακραίων φωνών από όλες τις εκπομπές και όλα τα κανάλια με «όπλο» ένα δολοφονημένο συμπολίτη μας είναι το έσχατο σημείο μιας απάνθρωπης και απολίτιστης συμπεριφοράς που όχι μόνο δεν λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα, όχι μόνο παρακινεί σε εγκληματικές ενέργειες και ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος ανυπεράσπιστων, αλλά πρωτίστως αποτελεί ύβρη απέναντι σε ένα νεκρό που δεν γνωρίζει κανείς αν θα συμφωνούσε σε τίποτα με όλα τα παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου