...............................................................
Το ότι έχουν βάλει στόχο να διαλύσουν τις πόλεις μας, και κατ’ επέκταση τις κοινωνίες, αφήνοντας ανεξέλεγκτη την επέλαση των επιχειρηματικών συμφερόντων είναι ηλίου φαεινότερον. Το είδαμε και στο κέντρο της Αθήνας με τη γελοιότητα του «μεγάλου περιπάτου», το βλέπεις στα Εξάρχεια και αλλού.
Στην Καισαριανή, στην πόλη, στον δήμο που ανήκω, αυτή τη στιγμή συντελούνται τρία περιβαλλοντικά εγκλήματα (για να μην πω και για ένα τέταρτο, που ετοιμάζεται).
Το πρώτο έχει να κάνει με τη χωροθέτηση του σταθμού της γραμμής 4 του μετρό «Πανεπιστήμιο». Τα έργα έχουν καταλάβει εκτάσεις εκατέρωθεν του δρόμου, μέσα στο δάσος, με αθρόες κοπές δέντρων – και με το σταθμό να μην εξυπηρετεί τους φοιτητές, γιατί είναι πολύ χαμηλά στις σχολές, αλλά αλλότρια συμφέροντα. Προφανώς ο σταθμός έπρεπε να γίνει πολύ πιο πάνω, σε έτοιμο και άπλετο χώρο χωρίς βλάστηση, εκεί κοντά όπου είναι το τούνελ, το γνωστό και από τις ταινίες 80s του Δαλιανίδη (με τις κόντρες των μηχανόβιων). Μόνο το σημείο εκείνο εξυπηρετεί αμέριστα τους φοιτητές, δίχως να επιβαρύνει το περιβάλλον, τουλάχιστον τόσο όσο η υπάρχουσα χωροθέτηση. Δηλαδή το έγκλημα των Εξαρχείων δεν είναι μόνο του. Ένα αυτό.
Δύο. Διαλύσανε την πλατεία της Καισαριανής και στη θέση της έχουν έτοιμο ένα μπετοναρισμένο έκτρωμα. Τα κυβικά του μπετόν, με την συμφωνία και των παπάδων (γιατί είναι και η εκκλησία της «Παναγίτσας» εκεί πέρα), που έχουνε πέσει και από τις δυο μεριές της πλατείας είναι αδιανόητα, για τόσο μικρό σε έκταση μέρος, ενώ και η προηγούμενη βλάστηση έχει διαλυθεί στο μεγαλύτερο μέρος της. Η πλατεία θα έχει πλέον νόημα μόνο σαν τσιμεντένια αλάνα και... πάρκιν φαγάδων.
Τρίτο και χειρότερο; Θέλουν να διαλύσουν και το Σκοπευτήριο – ένα καταπληκτικό και ευτυχώς αναξιοποίητο ακόμη πάρκο, πλήρους ελεύθερης πρόσβασης, που έχει μετατραπεί σε χώρο μάζωξης της νεολαίας της πόλης και των φοιτητών, με καθημερινά πικνίκ, με παρέες και συγκεντρώσεις κάτω ή γύρω από τα δέντρα.
Πατώντας πάνω σε μια γελοιότητα που αποκαλείται «Χάραμα» ο δήμος, που είναι ΚΚΕ, επιζητά εναγωνίως την αξιοποίηση της παράγκας του Χαράματος, προκειμένου να χτιστεί εκεί πολιτιστικό κέντρο λέει, θέατρο 800 θέσεων, αναψυκτήριο και δεν ξέρω τι άλλη μ@λακία τους έχει κατεβεί στο κεφάλι.
Όλες οι παρατάξεις ψηφίσανε υπέρ της αξιοποίησης, ΚΚΕ, ΝΔ, Σύριζα, Πασόκ, ενώ κάποιος αριστεριστής ψήφισε λευκό, όπως έμαθα χθες – ούτε αυτός δεν είπε «όχι». Η συμπαιγνία είναι τρομερή.
Το σημερινό Χάραμα είναι μία τρώγλη, χωρίς κανένα νόημα και χωρίς καμία πολιτισμική σημασία. Μόνο γκρέμισμα του πρέπει και απόδοση του χώρου στους πολίτες – με παράλληλη επέκταση του πράσινου. Απεναντίας ήδη έχουν «λαμαρινιάσει» τον τόπο εκεί, κι είναι έτοιμοι να πετσοκόψουν κάμποσα ακόμη δέντρα.
Στάβλοι του βασιλιά ήτανε κάποτε το Χάραμα, που κάποια στιγμή έγιναν ξενυχτάδικο, το οποίο επί χούντας, όπως κάθε ξενυχτάδικο, πήρε τα πάνω του, τελείως ανεξέλεγκτα τοποθετημένο, δίπλα σε κατοικήσιμη περιοχή (και όχι μόνο). Μάζευε, θέλω να πω, όλη την ψευτο-μπουρζουαζία και την ξεπλυμένη ιντελιγκέντσια, που ανακάλυπτε στον Τσιτσάνη και την Μπέλλου ένα κάποιο είδος αυθεντικότητας, την οποία όλοι εκείνοι, που ερχόντουσαν με τις κουρσάρες τους από τις καλές γειτονιές της Αθήνας, είχαν ήδη ξεπουλήσει.
Αφήνω δε το γεγονός της ευθείας προσβολής του ιερού χώρου του Σκοπευτηρίου, που είναι δίπλα, με τους 200 νεκρούς κομμουνιστές την Πρωτομαγιά του ’44, το αίμα των οποίων, όπως τους κουβαλάγανε, έρρεε «ποτάμι» μέχρι το Παγκράτι.
Εκεί όπου θα έπρεπε να ήταν ένα πάρκο μνήμης και σιωπής, με τελείως ήπιες δράσεις, σε λίγο θα γίνεται «το σώσε» ή «της πουτ@νας», όπως θέλετε πείτε το, από τους... αξιοποιητές.
Κι εντάξει για τους... δεξιο-αριστερό-σοσιαληστές, αλλά και για το ΚΚΕ ρε φίλε; Κρίμα, πολύ κρίμα.
Ο χειμαζόμενος λαός είναι μόνος του. Παίζονται μπροστά στα μάτια του τα χειρότερα παιγνίδια, με τον ίδιο να παρακολουθεί ανήμπορος να αντιδράσει, καθώς τα τελευταία ψίχουλα είναι έτοιμα να πέσουν από το τραπέζι, για να του κλείσουν και το στόμα. Γιατί τα μάτια και τ’ αυτιά του τα έχουν ήδη κλείσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου