"Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημά σας;" γράφει ο Μανώλης Πιμπλής ("Εφημερίδα των Συντακτών", 20.05.24)

 ..............................................................

Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημά σας;

γράφει ο Μανώλης Πιμπλής ("Εφημερίδα των Συντακτών", 20.05.24)

Χωρίζουμε τον άνθρωπο σε φέτες. Για τα αγοραστικά του ενδιαφέροντα, τον αποκαλούμε καταναλωτή. Για τα ταξιδιωτικά του, τουρίστα. Ως προς τα θέματα στέγασης τον λέμε ιδιοκτήτη, ενοικιαστή ή και άστεγο. Για τις προτιμήσεις του στην ψυχαγωγία τον λέμε τηλεθεατή, για τις ιντερνετικές του συμπεριφορές διαδικτυακό χρήστη και για τα χρέη του, δανειολήπτη. Πολύ σπάνια, αν θέλουμε να του ανεβάσουμε λίγο το ηθικό και να του τονώσουμε την περηφάνια, τον λέμε και πολίτη. Τον όρο δεν τον χρησιμοποιούμε ωστόσο σε πολλές άλλες περιστάσεις γιατί είναι ενωτικός ενώ, όπως είπαμε, εμείς χωρίζουμε τον άνθρωπο σε φέτες. Αυτή την περίοδο, εν όψει ευρωεκλογών, τον λέμε και ψηφοφόρο.

Αυτόν τώρα τον ψηφοφόρο τον ενώνουμε όχι με άλλους ανθρώπους αλλά με άλλους ψηφοφόρους, τους οποίους μετά κατανέμουμε ανάλογα με τα συναισθήματα. Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημά σας; Ικανοποίηση; Αδιαφορία; Απογοήτευση; Θυμός;

Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά του ψηφοφόρου από άλλες κατηγορίες/φέτες. Ο ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει κάτι από θυμό, πράγμα που σπανιότερα θα κάνει ο καταναλωτής ή ο τουρίστας. Δεν πας στις Μαλδίβες επειδή είσαι θυμωμένος. Κατά τα άλλα, φαίνεται πως οι φέτες αυτές έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Πολλοί ψηφίζουν κάτι που τους γυάλισε, όπως ο τουρίστας που ενώνεται μέσα του με τον καταναλωτή, μπαίνει σε ένα κατάστημα με είδη δώρων στον τουριστικό του προορισμό και αγοράζει κάτι άχρηστο που του γυάλισε.

Αυτή όμως η δημοσκοπική άγρα συναισθημάτων καθιστά τον ψηφοφόρο κατώτερης κατηγορίας φέτα από αυτήν λ.χ. του καταναλωτή, γιατί υποδηλώνει ότι αυτός άγεται και φέρεται από τα συναισθήματά του και ότι ψηφίζει χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Αντίθετα με τον καταναλωτή που, όσο να ’ναι, σε μεγάλο ποσοστό τουλάχιστον, σκέφτεται δυο φορές πριν βγάλει την πιστωτική κάρτα από το πορτοφόλι. Η ερώτηση για το αν έχει κάποιος συγκροτημένη ιδεολογία σπανίως διατυπώνεται, διότι εμπίπτει στα θέματα συνείδησης, που κι αυτά είναι χωρισμένα σε φέτες: λ.χ. καταναλωτική συνείδηση, οικολογική συνείδηση κ.λπ. Επίσης σπάνια διατυπώνεται το ερώτημα αν κάποιος αισθάνεται πληροφορημένος ή απληροφόρητος, σχετικός ή άσχετος. Αυτά είναι επιθετικοί προσδιορισμοί γνώσης σημαντικοί και επομένως ασήμαντοι.

Διαβάζουμε ότι μήλον της έριδος αυτής της προεκλογικής περιόδου είναι η δεξαμενή της πιθανολογούμενης αποχής. Οι απέχοντες ανήκουν βέβαια σε ποικίλες κατηγορίες/φέτες. Υπάρχουν λ.χ. εκείνοι που πλέον έχουν τόσο εμπεδωμένη την ιδιώτευση και τη λατρεία του εαυτού που όχι με κούριερ δεν θα ψήφιζαν, ούτε και αν ερχόταν στο σπίτι τους ο ίδιος ο δικαστικός αντιπρόσωπος με την κάλπη ανά χείρας. Και υπάρχουν και εκείνοι που δεν απέχουν μόνο ως ψηφοφόροι αλλά και ως καταναλωτές, τουρίστες κ.λπ. Αυτοί οι τελευταίοι μουλαρώνουν και επίσης δεν πείθονται εύκολα. Αν μάλιστα δέχονταν την ερώτηση ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημά τους, όχι όμως ως ψηφοφόροι, αλλά ως πολίτες, θα ψήφιζαν μονοκούκι «αποστροφή».