..............................................................
γράφει η Πέπη Ρηγοπούλου ("Εφημερίδα των Συντακτών", 10.04.24)
Σε αποσπάσματα των Απομνημονευμάτων του που αναπαράγονται στα Μέσα, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο άνθρωπος που υπαγόρευσε με όρους γερμανικής κυριαρχίας την οικονομία της Ευρώπης και ειδικότερα της χώρας μας, λέει επιτέλους σε κεφάλαιο του βιβλίου του την «αλήθεια» –όπως υποστηρίζουν οι εγχώριοι θαυμαστές του– για πρόσωπα και πράγματα της Ελλάδας κατά τη διάρκεια άσκησης της εξουσίας του.
Επιλέγω κάποιες από τις αλήθειες του αυτές: Το υπαγορευμένο από Ομπάμα, Λαγκάρντ κ.λπ., όπως λέει, κείμενο για δημοψήφισμα που παρέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου στις Κάνες το 2011 και δεν κατάφερε να το περάσει στην κυβέρνησή του είχε σαν αποτέλεσμα να παραιτηθεί ο Παπανδρέου και ο ίδιος ο Σόιμπλε να χάσει το στοίχημα που είχε βάλει με την Ισπανίδα ομόλογό του.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν άκουσε τη συμβουλή του να εκχωρήσει η Ελλάδα την κυριαρχία της στις Βρυξέλλες για να μην απαιτούνται κυβερνητικές πλειοψηφίες ή ακόμα να κάνει ένα time out «προσωρινά» από το ευρώ. Στον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο συνάντησε πριν από την εκλογή του, του ευχήθηκε να μη γίνει πρωθυπουργός, αφού θα ήταν αδύνατο να παραμείνει στην ευρωζώνη χωρίς να εφαρμόσει τα μεταρρυθμιστικά προγράμματα λιτότητας, τα οποία όμως αποδέχτηκε μετά το δημοψήφισμα κι έτσι έβαλε τις βάσεις για τη σταθεροποίηση της Ελλάδας από την επόμενη κυβέρνησή της.
Αλλά το πρόσωπο που συγκεντρώνει τη δυσανεξία, αν όχι την αποστροφή του, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που να νιώθει κανείς ότι περισσότερο από την όποια έλλογη κρίση ή συμφέρον μιλά το πάθος του για κάποιον που τον ενόχλησε προσωπικά, είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως αντισυμβατικός, ένας ποπ-σταρ εκτός του κύκλου των σοβαρών οικονομολόγων. Προς επίρρωση των απόψεών του επικαλείται και τη γνώμη του κυρίου Ντάισελμπλουμ, του αγρονόμου στον οποίο είχε αναθέσει τον οικονομικό χειρισμό των Ελλήνων.
Η έκπληξή μου υπήρξε μεγάλη για την άνεση, την ανακούφιση σχεδόν, με την οποία προσυπογράφουν και αναπτύσσουν κάποιοι τα λεγόμενά του στη χώρα μας. Ταυτισμένοι με τον άνθρωπο που από το 2010 με τις συνεντεύξεις και τις δηλώσεις του συνέβαλε στη συκοφάντηση της χώρας μας, με επικεφαλής την «Μπιλντ» και το «Φόκους», προάγγελο της συνεχιζόμενης μέχρι σήμερα λεηλασίας της. Αυτόν που όταν ξέσπασε η πανδημία απεφάνθη ότι «πρώτα έρχεται η οικονομία και μετά ο άνθρωπος». Τον άνθρωπο που, αν και είχε την εμπειρία του πόνου, δεν δίστασε να σπείρει τον πόνο. Αποκαλύψεις θα ακούμε πάντα. Το ερώτημα είναι αν και κατά πόσο μπορεί να κρίνει κανείς αυτόνομα τα δύσκολα ζητήματα της χώρας του, ή αν αναπαράγει όσα υποστηρίζουν αυτοί που συνέβαλαν στην απαξίωσή της: Αν και κατά πόσο, δηλαδή, υιοθετεί άνευ όρων ή όχι την «αλήθεια» του επικυρίαρχου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου