...............................................................
Θέλουμε ν’ αγγίξουμε
το φτερό που κάποτε πέταξε
μέσα στο παιδικό μας βλέμμα
να βγούμε έξω
να τεντώσουμε την κλωστή μιας απόφασης
και να σπάσουμε την ησυχία
να βγούμε έξω
έξω από το ακατοίκητο σπίτι της συμπόνιας
έξω από τις αγκύλες των παρενθέσεων
να σταματήσουμε τη μυλόπετρα που αλέθει τις στιγμές μας
να περπατήσουμε ως την άλλη πλευρά
να μπούμε στ’ όνειρο του διπλανού μας
μαζί να πατήσουμε
την κόκκινη γραμμή του ανεκπλήρωτου
να κοιτάξουμε τη ζωή
από μακριά
μας κάνει ή δεν μας κάνει
Θέλουμε να μετρήσουμε την απόσταση
από την επιθυμία ως την πραγμάτωση
πόσα χιλιόμετρα γράφει το κοντέρ της υπομονής
Κι έχουμε όχημα βαρύ
με λάστιχα σκασμένα
από το καρφί του χρόνου
Από την ποιήτρια και φίλη στο fb Μαργαρίτα Παπαμίχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου