..............................................................
Τίτος Πατρίκιος (γ. 1928)
Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ
Εκείνος που μ' ανέκρινε
ήξερε πως φοβόμουν
μα δεν του αρκούσε
ήθελε να με κάνει
κι άλλο να φοβηθώ
αυτό ήταν το λάθος του
γιατί είχα φτάσει πια
εκεί που τελειώνει ο φόβος.
Δεν του απάντησα σε τίποτα
έχει κι ο φόβος τα όριά του
όμως αυτό δεν το ήξερε
όπως δεν ήξερα κι εγώ
αργότερα το κατάλαβα
πόσο φοβότανε κι εκείνος
όχι μονάχα που τα πράγματα
μπορούσαν κάποτε ν' αλλάξουν
αλλά και για τα όσα θα 'βρισκε
αργά γυρίζοντας στο σπίτι του.
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Αν οι πεθαμένοι βλέπουν κι εκείνοι όνειρα
τότε ο εφιάλτης τους θα είναι
ότι ξαναγυρίζουν στη ζωή.
Η ΣΠΗΛΙΑ
Πέρασα κι εγώ χρόνια της ζωής μου
δεμένος μέσα σε μια σκοτεινή σπηλιά
πιστεύοντας πως το μεταβαλλόμενο παρόν
είναι οι σκιές που έβλεπα στα τοιχώματα.
ΤΟ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ
Στον Ηλία Μπουσμπουρή
Η ζωγραφιστή κοπέλα
στην πρόσοψη του παλιού σπιτιού
τίναξε το χαλί της
απ' το ζωγραφιστό παράθυρο
του έκτου ορόφου
με κοίταξε με το μόνιμο χαμόγελο
για τους περαστικούς
κι έπειτα πάλι κλείστηκε
μες στην ακίνητη ζωγραφιά της.
Η ζωντανή κοπέλα
που τίναζε το χαλί της
απ' το παράθυρο του έκτου ορόφου
στην άλλη πρόσοψη του σπιτιού
σταμάτησε για μια στιγμή
με κοίταξε που την κοίταζα
χαμογέλασε προσωπικά σ' εμένα
και χάθηκε στα ενδότερα
του σκοτεινού διαμερίσματος.
Λυών 9 Οκτωβρίου 1999
ΤΟΠΙΟ, 4
Οι δυο γυμνοί καμπύλοι λόφοι
όπως ακύμαντα στήθια κοριτσιών
το λιβάδι με χαμηλό γρασίδι
όπως το χνούδι της επίπεδης κοιλιάς τους.
Από τη συλλογή "Η αντίσταση των γεγονότων" (εκδ. ΚΕΔΡΟΣ, 2000)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου