...............................................................
έγραψε ο Πέτρος Μανταίος ("Εφημερίδα των Συντακτών", 03.10.24)
Πρώτα θυμάμαι το χαμόγελό του, ανεξίτηλο όσο και ο ίδιος, και μετά τον ίδιο τον Σέργιο. Ενα χαμόγελο της καρδιάς και της συστολής. Νεαρός σκηνοθέτης ο Σέργιος τότε, 1989, Τρίτο Πρόγραμμα. Εποχή Κυριάκου Σφέτσα, εκπομπή «Τρίτο Βήμα», πρωινό δίωρο εννέα με έντεκα, αρχισυντάκτης Πέτρος Μάρκαρης. Πλήθος συνεργατών. Τρεις, από όσο θυμάμαι, παρουσιαστές/συντονιστές, νέοι και οι τρεις, ωραίες φωνές, οικείες, ραδιοφωνικές: Γιάννης Μαργαρίτης, σκηνοθέτης, Πάνος Πανάγου, ηθοποιός, Σέργιος Γκάγκας, σκηνοθέτης. Είχε πάρει το αυτί μου ότι ο τελευταίος, με ήδη καταγραμμένη σκηνοθετική παρουσία, επιπλέον έγραφε, πεζά. «Γράφεις, άκουσα!». «Ε, γράφω; Ας πούμε ότι κάτι προσπαθώ…».
Τελικά, αυτό το «κάτι» που «προσπαθούσε» ήταν πάρα πολλά που έκανε. Αργά, σταθερά, διακριτικά. Δρομέας όχι των ταχυτήτων, αλλά του μαραθώνιου. Τον παρακολουθούσα, τον έφτανα και τον έχανα. Τη μια διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Ναυπλίου. Την άλλη με κάποια λογοτεχνική διάκριση. Την τρίτη μέλος σε κάποια ομάδα δράσης. Την τέταρτη αιρετός στον Δήμο Χαλανδρίου, υπεύθυνος Πολιτιστικού, ψυχή του Φεστιβάλ Ρεματιάς. Προσωπικότητα στις μοναχικές στιγμές της. Και προσωπικότητα ανοιχτή στο σύνολο. Πολίτης. Δημιουργός. Σκέφτομαι τώρα την αρχική σημασία της έννοιας δημιουργός και δημιουργία, την αρχέγονη, στο λίκνο της λέξης: αυτός που εργάζεται για τον δήμο, τον λαό…
Στα όσα πολλά καλά διαβάζω τώρα από τους φίλους και συνεργάτες του για τον Σέργιο, τις δράσεις και το έργο του, ένα δεν είδα: την αγάπη του, το πάθος του για την εφημερίδα. «Δεν μπορώ χωρίς εφημερίδα… Κάτι μου λείπει… Αρρωσταίνω! Οταν είμαι σε απομακρυσμένο μέρος, παρακαλάω σαν ζήτουλας να μου φέρουν εφημερίδα! Φοβάμαι ότι είμαι από τους τελευταίους…». Μου τηλεφωνούσε από τη Ρεματιά, όπου απολάμβανε τον πρωινό καφέ του. Μόλις είχε διαβάσει το χρονογράφημά μου της Δευτέρας «Οσο υπάρχουν άνθρωποι». Είπαμε να τα πούμε την άλλη βδομάδα στη Ρεματιά. «Μακάρι!» ευχήθηκε. Ενιωθα το χαμόγελό του στο τηλέφωνο. Τέτοιο χαμόγελο δεν σβήνει!
Καλή αντάμωση, Σεργιούλη μας!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου