"Μέση Ανατολή / Ένας χρόνος μετά την 7η Οκτωβρίου – Ο θλιβερός απολογισμός" γράφει ο Παύλος Νεράντζης (tvxs.gr, 6.10.2024)

 ...............................................................

Μέση Ανατολή / Ένας χρόνος μετά την 7η Οκτωβρίου – Ο θλιβερός απολογισμός

γράφει ο Παύλος Νεράντζης (tvxs.gr, 6.10.2024)

Έναν ακριβώς χρόνο μετά την εγκληματική επίθεση της Χαμάς εναντίον αμάχων κατά τη διάρκεια της εβραϊκής γιορτής Σουκότ, είναι σαφές ότι η ενέργεια της δεύτερης σε μέγεθος οργάνωσης των Παλαιστινίων δεν ήταν μια πράξη απελπισίας σαν τις συνήθεις που τελούν φανατικοί ισλαμιστές για να εκδικηθούν ή/και να τρομοκρατήσουν τη Δύση.

Δεν ήταν το αποκορύφωμα ενός λαϊκού ξεσηκωμού όπως η πρώτη intifada (1987-1993).

Η Χαμάς οργάνωσε μια καλά σχεδιασμένη στρατιωτική επιχείρηση για να καταδείξει πρωτίστως ότι το Ισραήλ είναι αμυντικά ευάλωτο με στόχο να το αποδυναμώσει, να το φθείρει στρατιωτικά και κυρίως πολιτικά, να το απονομιμοποιήσει στους διεθνείς οργανισμούς.

Ζητούμενο παραμένει αν έλαβε υπόψη της ότι η απάντηση θα ήταν σκληρή. Ή αν αδιαφόρησε για τις συνέπειες.

Κέρδη και απώλειες για τη Χαμάς

Το βέβαιο είναι ότι η Χαμάς αποφάσισε να υλοποιήσει την Επιχείρηση Κατακλυσμός του Αλ-Άκσα, όταν θεώρησε ότι ήταν η πλέον κατάλληλη στιγμή. Στη Δυτική Όχθη εντείνονταν οι επιδρομές ένοπλων ισραηλινών εποίκων και δυνάμεων του ισραηλινού στρατού εναντίον αμάχων Παλαιστίνιων.

Στο Τελ Αβίβ και σε άλλες ισραηλινές πόλεις οι μεγάλες διαδηλώσεις κατά της δικαστικής μεταρρύθμισης που προωθούσε ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είχαν δημιουργήσει κλίμα πολιτικής αστάθειας.

Και στη Μέση Ανατολή είχε προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό η διαδικασία προσέγγισης του Ισραήλ με αραβικές χώρες, όπως τη Σαουδική Αραβία, μέσω των Συμφωνιών του Αβραάμ.

Γεγονός, που κατά την εκτίμηση αράβων αναλυτών και με δεδομένο ότι οι μονάρχες του Περσικού Κόλπου κάθε άλλο παρά ενδιαφέρονται για την κατάσταση στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, θα περιθωριοποιούσε ακόμη περισσότερο το Παλαιστινιακό.

Ένα χρόνο μετά είναι σαφές ότι η Χαμάς πέτυχε εν μέρει τους βασικούς στόχους της.

Η ομαλοποίηση των ισραηλινο-αραβικών σχέσεων πήγε στις καλένδες.

Η Χαμάς, παρότι οι επιδρομές ένοπλων ισραηλινών εποίκων στη Δυτική Όχθη συνεχίζονται, αναδείχθηκε ως η κύρια δύναμη αντίστασης στα μάτια των Παλαιστινίων. Παρότι η ίδια έχει υποστεί απώλειες -σημαντικές μεν, αλλά άγνωστο σε ποιο βαθμό- πολιτικά έχει ενισχύσει τη θέση της έναντι της Φατάχ.

Και με επικεφαλής πλέον τον σκληροπυρηνικό Γιαχία Σινουάρ θεωρείται βέβαιο ότι θα ανασυγκροτηθεί και θα επιχειρήσει να ανακαταλάβει εδάφη που τέθηκαν υπό την κατοχή των  Ισραηλινών.

.

Ισραηλινός βομβαρδισμός στα 

κεντρικά της Λωρίδας της Γάζας. 

EPA/MOHAMMED SABER

Το κόστος, όμως, σε ανθρώπινες ζωές είναι τεράστιο. Οι νεκροί ξεπερνούν τις 41.000, οι εκτοπισμένοι λιμοκτονούν και η Γάζα, που έχει σχεδόν ισοπεδωθεί, είναι πλέον ένα εργαστήρι θανάτου, όπου δοκιμάζονται σε πραγματικές συνθήκες επί του πεδίου σύγχρονα νέα όπλα και στρατηγικές πολέμου.

Σ΄ αυτό το δυστοπικό περιβάλλον, το Παλαιστινιακό αναπόφευκτα βρέθηκε στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Το θέμα συζητείται στα Ηνωμένα Έθνη, Ισπανία, Ιρλανδία και Νορβηγία προστέθηκαν στον μακρύ κατάλογο των χωρών που αναγνωρίζουν την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος, ενώ η Κίνα φιλοξένησε μια «συνολική εθνική συνάντηση» των παλαιστινιακών οργανώσεων με στόχο τη συνεργασία τους μετά το τέλος του πολέμου.

Η κινητικότητα, ωστόσο, αυτή στο διπλωματικό πεδίο με στόχο την κατάπαυση του πυρός ουδόλως προοιωνίζει την επίλυση του προβλήματος, ούτε και αλλάζει την κατάσταση στο …πεδίο των μαχών. Το αντίθετο, ο κίνδυνος μιας γενικότερης ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή με την εμπλοκή και τρίτων χωρών είναι πλέον ορατός.

«Καλός Παλαιστίνιος είναι ο νεκρός Παλαιστίνιος»

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δηλώνει ότι επιδιώκει την εξουδετέρωση της Χαμάς, αλλά οι εκατόμβες δεκάδων χιλιάδων άμαχων Παλαιστινίων στη Γάζα επαληθεύουν τους ισχυρισμούς των εχθρών του, σύμφωνα με τους οποίους για τον ισραηλινό πρωθυπουργό «καλός Παλαιστίνιος είναι ο νεκρός Παλαιστίνιος».

Υπό την ηγεσία του Νετανιάχου οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις καθημερινά διαπράττουν εγκλήματα πολέμου, βομβαρδίζουν πολιτικούς στόχους (νοσοκομεία, σχολεία, ιστορικά μνημεία, ακόμη και τις εγκαταστάσεις του ΟΗΕ) και οδηγούν στο λιμό δεκάδες χιλιάδες άμαχους, απαγορεύοντας την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Όπως με πρόσχημα την επιστροφή Ισραηλινών στις κατοικίες τους στα βόρεια σύνορα της χώρας του, κλιμακώνουν τις επιθέσεις στον Λίβανο.

Και το χειρότερο. Ο Νετανιάχου δεν θέλει να υπάρχουν στον τόπο του εγκλήματος δημοσιογράφοι, αυτόπτες μάρτυρες ειδεχθών πράξεων. Για αυτό έχουν μπει στο στόχαστρο.

Η δημοσιογραφική κοινότητα θρηνεί το μεγαλύτερο αριθμό νεκρών σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη σύρραξη από τα μέσα του 19ου αιώνα και την εποχή του Ουίλιαμ Ράσελ, του πρώτου πολεμικού ανταποκριτή.

165 δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους από ισραηλινά πυρά μέσα σε δώδεκα μήνες στη Γάζα, όταν ο αριθμός αυτών που σκοτώθηκαν από διασταυρούμενα πυρά, βομβιστικές επιθέσεις και στοχοποιημένες επιθέσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ, σε διάστημα 20 ετών, είναι κατά τι μεγαλύτερος από 60 και 190 αντίστοιχα, σύμφωνα με την διεθνή Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ).

Στην πραγματικότητα ο Νετανιάχου δεν ενδιαφέρεται για την τύχη των ομήρων. Διότι αν ήθελε την απελευθέρωσή τους, θα επιδίωκε μια εκεχειρία. Αντιθέτως, παρατείνει τον πόλεμο για να αποφύγει τις σε βάρος του δικαστικές εκκρεμότητες (κατηγορίες για διαφθορά και δωροδοκία σε τρεις διαφορετικές υποθέσεις).

Δεν αναλογίζεται τις συνέπειες μιας γενικότερης ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή, πρωτίστως για τον λαό του, ούτε το γεγονός ότι στις 20 Μαίου ο Καρίμ Αχμάντ Χαν, επικεφαλής εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ζήτησε να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εναντίον του με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Η κυβέρνηση Νετανιάχου ασκεί μια πολιτική γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστινίων και αδιαφορεί για τις αντιδράσεις καταρχάς στο εσωτερικό του Ισραήλ

.

Πράγματι, δεν είναι λίγες οι φωνές αντίστασης στον παραλογισμό αυτού του πολέμου. Ισραηλινοί πολίτες που διαδηλώνουν και Μέσα που ασκούν δριμεία κριτική, που αγωνίζονται για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το Παλαιστινιακό. Φωνές δυναμικές, που παραμένουν, ωστόσο, μια μειοψηφία.

Οι περισσότεροι, ΜΜΕ και ισραηλινή κοινή γνώμη, συστοιχίζονται με το κυρίαρχο αφήγημα ακόμη κι αν διαφωνούν με επιμέρους χειρισμούς της κυβέρνησης Νετανιάχου, λ.χ. στο θέμα των ομήρων.

Είναι το γνωστό φαινόμενο του rally ‘round the flag, που αξιοποιούν πολιτικοί ηγέτες σε περιόδους κρίσεων και ένοπλων συγκρούσεων για να επιβάλλουν αντιδημοκρατικούς νόμους και να διώξουν αντιπάλους τους.

Ο Νετανιάχου αδιαφορεί αν το έλλειμμα της χώρας του θα ξεπεράσει το 8% του ΑΕΠ φέτος, αν τα χρέη του Ισραήλ αυξάνονται και πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια μεταφέρθηκαν από ισραηλινές τράπεζες στο εξωτερικό.

Αν, κοντολογίς, λόγω του συνεχιζόμενου πολέμου, που απαιτεί ολοένα και μεγαλύτερες δαπάνες, η ισραηλινή οικονομία κινδυνεύει να καταρρεύσει, όπως προειδοποιούν διεθνείς οίκοι αξιολόγησης.

Δεδομένου ότι οι σύμμαχες προς το Ισραήλ χώρες αδρανούν, ένας μόνον τρόπος υπάρχει να σταματήσει το μακελειό. Η διεθνής και κυρίως η ισραηλινή κοινή γνώμη να εναντιωθεί σ΄ αυτόν τον πόλεμο.

Αν αυτό θα γίνει πριν, ή αφότου «γονατίσει» η ισραηλινή οικονομία, παραμένει ζητούμενο.

Διαφορετικά τα χειρότερα έπονται.

Ο Παύλος Νεράντζης είναι δημοσιογράφος και παραγωγός ντοκιμαντέρ, διδάκτωρ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και συγγραφέας του βιβλίου «Η Αλήθεια βομβαρδίζεται. Τα ΜΜΕ και ο Πόλεμος με το βλέμμα ενός πολεμικού ανταποκριτή. Από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα», εκδ. Παπαζήση.