...............................................................
Αντιρρησίες θέας
έγραψε η Μαριάννα Τζιαντζή ("Εφημερίδα των Συντακτών", 19.7.2023)
Η φωτιά δε φαίνεται να κάνει ταξικές διακρίσεις: απειλεί και καίει σπίτια και σπιταρόνες, πρώτες και δεύτερες κατοικίες, σπίτια του λαού και αλαζονικά οροφοδιαμερίσματα ή μεζονέτες. Όμως υπάρχουν κτίρια που δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Σπίτια μνημεία αρχοντοχωριατιάς, που κατέλαβαν βουνοπλαγιές, που πήραν τη θέση δέντρων και δασών. «Από δω, η θέα εκτείνεται μαγευτική» -ακούς, Μπολιβάρ; Ναι, οι προνομιούχοι μπορούν και αγοράζουν πανοραμική θέα, που το μεγαλείο της εξαρτάται από το αν κοιτάς προς τα κάτω και βλέπεις κάμπο και θάλασσα. Αν όμως είσαι ήδη «κάτω», στον δρόμο, μες στο υπεραστικό λεωφορείο και κοιτάζεις προς τα πάνω, ανατριχιάζεις και σκέφτεσαι «από δω η θέα απλώνεται εφιαλτική» –και χωρίς την ύπαρξη πυρκαγιών. Εφιαλτικό έχει καταντήσει το αττικό τοπίο –και όχι μόνο το αττικό. Ακόμα και σε παραδοσιακά παραθαλάσσια χωριά, ένα συνεχές μέτωπο από πολυώροφες πολυκατοικίες υψώνεται ανάμεσα στον κάμπο και τη θάλασσα.
Ένας αγαπητός φίλος, εδώ και χρόνια, δηλώνει «αντιρρησίας θέας». Του είναι αδύνατο να καταλάβει πώς οι άνθρωποι λαχταρούν όχι απλώς «a room with a view», αλλά ένα μικρό μέγαρο με θέα, με view, που δεν τους αρκούν λίγα δέντρα, λίγη πρασινάδα ή μια αυλή με γλάστρες και λουλούδια –γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να κατοικεί σε ένα τσιμεντένιο κουτί σε μια τσιμεντένια πόλη. Δεν προσυπογράφω το «Στα υπόγεια είναι η θέα» που τόσο όμορφα ερμηνεύει ο Πασχάλης Τερζής, αν και εδώ η λέξη «υπόγεια» χρησιμοποιείται μάλλον μεταφορικά. Ούτε μπορούμε να επιστρέψουμε στην εποχή του λιακωτού, τότε που «άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης». Με την εκτόξευση των ενοικίων, χρυσό πολλοί πληρώνουν σήμερα ένα ανήλιαγο ισόγειο ή κι ένα αξιοπρεπές υπόγειο· και η θέα γίνεται κάτι που ατενίζουμε στην οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου