...............................................................
Ηλίας Κεφάλας (γ.1951)
ΕΡΗΜΑ ΧΩΡΙΑ
Κλειστές στα έρημα χωριά
Οι πόρτες έμειναν για πάντα
Κατώφλια με σαθρά σκαλιά
Που τα χαϊδεύει μια γιρλάντα
Πιο έρημος περνώ κι εγώ
Κι ακούω των νεκρών τις μπάντες
Τους δρόμους ψάχνω ‒βήμα αργό‒
Βαραίν’ η πάχνη στις λεβάντες
Στα καλντερίμια ‒να‒ χτυπούν
Μικρά μουλάρια στοιχειωμένα
Τα παραθύρια δεν σφαλνούν
Φαντάζουν όλα ρημαγμένα
Αν έλθεις θα με βρεις ξανά
Ν’ ανοίγω δρόμο στις αράχνες
Να βλέπω μάνες κι ορφανά
Στης μνήμης μέσα μου τις άχνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου