...............................................................
Κώστας Κουτσουρέλης (γ. 1967)
μιὰ στίξη ὑπόκωφη, κοφτή. Μιὰ ἀκολουθία
ἀπὸ σιωπὲς καὶ φθόγγους συνεχής
ἀπὸ σιωπὲς καὶ φθόγγους συνεχής
ποὺ φτάνει ἀνάκατα ὣς ἐδῶ,
χωρὶς κἂν νόημα δικό της ἢ σκοπό,
σὰν περιττή, ἀχρείαστη ὁμιλία.
Ἠχοῦν σὰν πλῆκτρα γραφομηχανῆς :
φαίνεται στὴν κοιλιὰ τῆς γῆς
συντάσσει τώρα ὁ Οὐρανός
τὴν τελική του ἀπολογία.
Μιὰ ἀπολογία ἀζήτητη, ἐνοχῆς
γιὰ μιὰ ὑπόσχεση παλιά, μιὰ Ἐπαγγελία
ποὺ διαψεύστηκε οἰκτρά,
ἔμεινε ὡστόσο δίχως τιμωρία.
Ἠχεῖ παράφωνη ἡ βροχή, βαρειά.
ἔμεινε ὡστόσο δίχως τιμωρία.
Ἠχεῖ παράφωνη ἡ βροχή, βαρειά.
Χωρὶς κἂν νόημα ἢ σκοπό. Χωρὶς αἰτία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου