"Το παιδί στο ποτάμι" ποίημα του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896)

 ..............................................................

               Γεώργιος  Βιζυηνός (1849-1896)

"Το παιδί στο ποτάμι" 



Σὰν κρυστάλλι κυλᾷ τὸ ποτάμι·
τὸ παιδὶ τὸ θωρεῖ καὶ γελᾷ.
Τί κακὸν εἰμπορεῖ νὰ τοῦ κάμῃ
τὸ καθάριο νερὸ ποῦ κυλᾷ;

Δύο κρίνοι στὸ ρεῦμα σαλεύουν
πότ' ἐδῶ πότ' ἐκεῖ σταυρωτοί.
Τὸ παιδάκι θαρρεῖ πῶς τὸ γνεύουν,
σὰν νὰ θὲν νὰ τοῦ 'ποῦν κἄτι τί.

Πότ' ἐδῶ πότ' ἐκεῖ τοὺς προσκλίνει
τὸ νερὸ ποῦ περνᾷ μὲ σπουδή.
Τί νὰ γνεύουν οἱ κίτρινοι κρίνοι,
τί νὰ θέλουν νὰ 'ποῦν στὸ παιδί;

Στῆς ἰτιᾶς τὸ κλωνάρι θαρριέται,
Αχ, ν' ἀκούσ' ὁ μικρὸς προσπαθεῖ!
Ξάφνου σπᾷ τὸ κλωνί, ποῦ κρατιέται,
καὶ κυλᾷ στὸ νερὸ τὸ βαθύ!


Μιὰ τὸ φῶς ἀπ' τὰ μάτια του σβύνει,
μιὰ σὰν κόκκιν' ἀστράφτει βαφή,
ὣς ποῦ 'πέσαν οἱ κίτρινοι κρίνοι,
σὰν σταυρὸς στὴ νεκρή του μορφή!

Ποιὸ παιδί, ποῦ σιμόνει ποτάμι,
δὲν τὸ βλέπ' ἀπ' ἐδῶ καὶ καλά,
τί κακὸν εἰμπορεῖ νὰ τοῦ κάμῃ
τὸ καθάριο νερὸ ποῦ κυλᾷ;