..............................................................
Τσέζαρε Παβέζε (1908 - 1950)
Ο ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ ΟΙΝΟΣ
Τὸ πιὸ δύσκολο εἶναι νὰ κάθεται χωρὶς νὰ τὸν βλέπουν.
Ὅλα τ’ ἄλλα ἔπειτα ἔρχονται μόνα τους. Τρεῖς γουλιὲς
καὶ ξανάρχεται ἡ διάθεση νὰ στοχάζεται μόνος.
Καὶ τοῦ ἀνοίγεται διάστημα ἀπόμακρων βόμβων,
κάθε πράγμα διαλύεται, καὶ μοιάζει μὲ θαῦμα
νὰ ὑπάρχει, νὰ κοιτᾶ τὸ ποτήρι. Ἡ δουλειὰ
(ὁ μοναχικὸς ἄντρας δὲν μπορεῖ νὰ μὴ σκεφτεῖ τὴ δουλειὰ)
ξαναγίνεται ἡ ἀρχαία του μοίρα. Κι εἶν’ ὡραῖο
νὰ πάσχει γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ τὴ σκέφτεται. Κατόπιν στηλώνει
στὸν ἀέρα τὰ μάτια, θλιμμένα, σὰν νά ’ναι τυφλά.
Ἂν ὁ ἄντρας αὐτὸς σηκωθεῖ νὰ γυρίσει στὸ σπίτι,
σοῦ θυμίζει τυφλὸ πού ’χει χάσει τὸ δρόμο. Ὁ καθένας
μπορεῖ νὰ βγεῖ στὴ γωνία, νὰ τὸν σπάσει στὸ ξύλο.
Μπορεῖ νὰ βγεῖ μιὰ γυναίκα, νὰ ξαπλώσει στὸ δρόμο,
νέα κι ὄμορφη, κάτω ἀπ’ τὸ σῶμα ἑνὸς ἄλλου, βογγώντας
ὅπως κάποτε μιὰ γυναίκα βογγοῦσε μαζί του.
Μὰ ὁ ἄντρας δὲν βλέπει. Γυρίζει νὰ πλαγιάσει στὸ σπίτι
κι ἡ ζωή του δὲν εἶναι παρὰ βόμβος σιωπῆς.
Ἂν τὸν γδύσεις, τὸν ἄντρα, βρίσκεις ἕνα κορμὶ μαραμένο
καὶ μὲ τρίχες τραχιὲς τόπους τόπους. Ποιός θὰ τό ’λεγε
πὼς σὲ τοῦτο τὸν ἄντρα διακλαδώνονται φλέβες
ὅπου κάποτε ἔσφυζε τὸ αἷμα; Κανένας
δὲν θὰ πίστευε πὼς ἄλλοτε μιὰ γυναίκα τοῦ εἶχε χαϊδέψει
τὸ σῶμα, τοῦ εἶχε φιλήσει τὸ σῶμα, ποὺ τρέμει,
τό ’χε λούσει μὲ δάκρυα. Καὶ τώρα ὁ ἄντρας
φτάνει σπίτι νὰ κοιμηθεῖ, δὲν μπορεῖ, καὶ στενάζει.
Η μετάφραση από τον ποιητή και φίλο στο fb Σωτήρη Τριβιζά (facebook, 10.10.2023)
(Cesare Pavese)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου