"Διαρκής καταστροφή και θλίψη" έγραψε ο Μανώλης Πιμπλής ("Εφημερίδα των Συντακτών", 02.10.23)

 ...............................................................

Διαρκής καταστροφή και θλίψη

έγραψε ο Μανώλης Πιμπλής ("Εφημερίδα των Συντακτών", 02.10.23) 

Ας ανακεφαλαιώσουμε τι έχουμε μάθει ώς τώρα για τις καταστροφές στη Θεσσαλία από την κακοκαιρία Daniel: 17 νεκροί, πνιγμένα περίπου 50.000 αιγοπρόβατα, 20.000 γουρούνια, 4.000 μοσχάρια, 40.000 πτηνά (κότες κ.ά.), 44.000 μελισσοσμήνη. Κατεστραμμένες 24 γέφυρες, άλλες 55 γέφυρες υπέστησαν ζημιές, 70 χιλιόμετρα δρόμων έχουν υποστεί ζημιές, 16 σημεία του σιδηροδρομικού δικτύου χρειάζονται αποκατάσταση, 80 σχολεία πλημμύρισαν.

Εχουμε επίσης έναν νεκρό από λεπτοσπείρωση, ο Βόλος πάλι δεν έχει πόσιμο νερό, τα παραλιακά χωριά του Πηλίου είναι διαλυμένα, όπως και πολλά χωριά του θεσσαλικού κάμπου. Οι οσμές σε πολλές περιοχές είναι ακόμα ανυπόφορες, οι λάσπες ανίκητες. Μεγάλο κομμάτι της παραγωγής καταστράφηκε και ολόκληρες επιχειρήσεις έσβησαν από τον χάρτη.

Ας δούμε και μερικά πράγματα ακόμα που μένει να μάθουμε: πόσα ακριβώς σπίτια είναι εντελώς κατεστραμμένα ή θα χρειαστεί πολύς χρόνος μέχρι να κατοικηθούν, ποιες θα είναι ακριβώς οι επιπτώσεις στην παραγωγή τα επόμενα χρόνια, ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, αν υπάρχουν χωριά που πρέπει να εγκαταλειφθούν και τι θα απογίνουν οι κάτοικοί τους, αν οι τεράστιες οικονομικές ζημιές χιλιάδων μεμονωμένων νοικοκυριών θα καλυφθούν εντέλει ή αυτά θα οδηγηθούν σε φτωχοποίηση ή και πτώχευση, τι έχει γίνει με τα παιδιά που δεν έχουν ακόμη τα σχολεία τους και αν έχει υπάρξει η σχετική μέριμνα, τι γίνεται με τους μεγάλους ανθρώπους που μένουν μόνοι σε χωριά και που η ζωή τους δυσκολεύει αφάνταστα κ.ο.κ.

Δεν ξέρουμε επίσης σε ποιο βαθμό, εκτός από τη βαμβακοπαραγωγή, πλήττεται λ.χ. και η ανθηρή ελληνική γαλακτοβιομηχανία, της οποίας πυλώνας αλλά και απώτατη ρίζα καταγωγής είναι η Θεσσαλία. Δεν ξέρουμε επίσης πόσα σπίτια που φαινομενικά άντεξαν μπορεί να έχουν ξεθεμελιωθεί χωρίς αυτό να είναι ορατό.

Πόσο έχουν διαβρωθεί εδάφη και αν θα πρέπει να περιμένουμε μεγάλο αριθμό κατολισθήσεων. Μπορούμε επί πλέον να υποθέσουμε –το είπε και ο καθηγητής Ευθύμης Λέκκας– ότι από δω και μπρος σε κάθε νέα βροχή ο κάμπος θα πλημμυρίζει, αφού «ο κορεσμός του εδάφους έχει φτάσει στο 100%», δεν υπάρχει δηλαδή καμία απορρόφηση του νερού.

Ολα αυτά, και πολλά ακόμα, δείχνουν ότι δεν βρισκόμαστε ενώπιον «ανυπολόγιστων καταστροφών», κατά το γνωστό κλισέ, αλλά μπροστά σε μια θλιβερή κατάσταση διάλυσης που δυνάμει μπορεί να έχει διαρκή χαρακτηριστικά σε μια περιοχή που είναι, από πολλές απόψεις, η ραχοκοκαλιά της χώρας.

Το γεγονός ότι για οποιαδήποτε σοβαρή παρέμβαση, όπως λένε οι ειδικοί, θα χρειαστεί ορίζοντας τουλάχιστον πέντε χρόνων, μεγαλώνει την ανησυχία. Πρόκειται για το είδος της καταστροφής που θα μπορούσε να αποτελέσει υπόβαθρο ακόμα και μιας νέας πτώχευσης, αν δεν υπάρξει γρήγορη και μελετημένη αντίδραση. Και εδώ δεν χρειάζεται απλώς μια επιτροπή όπως στη βόρεια Εύβοια, με τα γνωστά-άγνωστα αποτελέσματα· χρειάζεται ένα μίνι σχέδιο Μάρσαλ. Χωρίς μάλιστα να φύγουν τα μισά χρήματα, όπως έγινε τότε, προς παρακαμπτήριες οδούς.